Αναφορικά με την τύχη του φετινού πρωταθλήματος – κατηγορίας – εκτρώματος της Super League 2 (που ούτε Οκτώβριο δε βλέπω ν’ αρχίζει!!!), ασφαλώς και η πρόταση Κούγια κινείται στην σωστή κατεύθυνση, ως βολικό για όλους κατάπλασμα ανακούφισης και όχι φυσικά γιατρειάς, των πληγών που άνοιξε στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο η άνευ ποδοσφαιρικής λογικής αναδιάρθρωση του Αυγενάκη.
Ωστόσο, για να προσεγγίσουμε στο σύνολό του το θέμα, θα πρέπει προηγουμένως να κάνουμε μια σύντομη χρονική αναδρομή:
- Όταν οι μεγάλοι αποφάσισαν για την SL1 των 14ων ομάδων κι ήρθε η ώρα να δουν το τι και το πώς, προκειμένου να προστατέψουν όσο γίνεται τον κώλο τους και τον κώλο των… δικών τους, οδηγήθηκαν στην επιλογή του 1+1, δηλαδή του απ’ ευθείας υποβιβασμού μιας ομάδας και του μπαράζ της 13ης με την 2η της SL2, που μετρούσε ακόμα λιγότερες ομάδες, μόλις 12!!!
- Υπέρ του 1+1 ήταν ασφαλώς τότε και η ΠΑΕ ΑΕΛ, που έτσι κι αλλιώς ήθελε περισσότερες ομάδες στην μεγάλη κατηγορία, για να αισθάνεται πιο ασφαλής, καθώς ο πρόεδρός της έταζε μεν με το στόμα Ευρώπες, λαγούς και πετραχήλια, αλλά μέσα του ήξερε πως απ’ τη μέση του πίνακα δεν περνάει. Ειδικά πέρυσι, που κατά δήλωσή του «αν δεν παίρναμε δανεικούς θα ‘μασταν φαβορί για υποβιβασμό» (!!!), στήριζε το 1+1 με κλειστά μάτια, πιστεύοντας ότι κουτσά στραβά δεν θα ‘ναι ο ένας και μοναδικός… Που κατάφερε να είναι τελικά!!!
- Την ίδια στιγμή, μια ντουζίνα ομάδες όλες κι όλες στην SL2, βολεύονταν με το αντίστοιχο 1+1 της ανόδου κι αν ανέμεναν κάποιου τύπου αναδιάρθρωση, με βάση την κοινή λογική και δη, των χωρών με αντίστοιχη πληθυσμιακή δυναμική (Αυστρία, Ελβετία, Σκωτία κ.ά.) θα ‘ταν η πλήρης εξισορρόπηση με την μεγάλη επαγγελματική κατηγορία. Ήτοι, την δημιουργία ενός αντίστοιχου με την SL1 πρωταθλήματος – καθρέφτη 14ων ομάδων και να τελειώνουμε. Έτσι κι αλλιώς περισσότερες ΠΑΕ δεν αντέχουν να υπάρχουν στην Ελλάδα με στοιχειώδη οικονομοτεχνικά κριτήρια. Κι αν τέλος πάντων, ήθελαν και 3η κατηγορία, θα μπορούσαν να βολέψουν κόσμο με διάσπαση της Γ’ Εθνικής σε περισσότερους ίσως ομίλους, αλλά θέτοντας κι εδώ μια σειρά πιο ελαστικών, ημιεπαγγελματικών κατά μια έννοια, κριτηρίων…
- Όλα αυτά βέβαια θα συνέβαιναν αν μέλημά όλων τους ήταν το πραγματικά ανεξάρτητο κι αυτοδιοίκητο επαγγελματικό ποδόσφαιρο κι όχι τα μικροσυμφέροντα του καθενός, μεταξύ των οποίων και του υφυπουργού Αυγενάκη, στον οποίο οι δήθεν ανεξάρτητοι παράγοντες των επαγγελματικών ομάδων προσέφευγαν με το παραμικρό για να μπορούν να σταθούν. Εκείνος λοιπόν, για να βολέψει προφανώς και την δική του πελατεία και συνεπικουρούμενος από παράγοντες που ξέρουν πως σε σοβαρό επαγγελματικό ποδόσφαιρο αλλά και με σοβαρή ομοσπονδία, δεν επιβιώνουν, παρουσίασε, πέρασε μέσα απ’ την ΕΠΟ και πλάσαρε στα συνεταιράκια της SL2, αυτό το αχαρακτήριστο σχέδιο των «36» ομάδων με τους «2» ομίλους, μήπως και… όλοι οι καλοί χωρέσουν.
- Είναι ωστόσο προφανές, ότι τη δουλειά την έκανε μισή κι ακόμα κι αν πήρε όπως λένε προφορικές διαβεβαιώσεις για άνοδο στην SL1 τουλάχιστον «2» ομάδων (σ.σ. τουλάχιστον των δύο πρωταθλητών των ομίλων) κι έβαλε και χωροφύλακα για την εφαρμογή τον Ζαγοράκη, οι συσχετισμοί στην ΕΠΟ τον είχαν γραμμένο, η κωλοτούμπα έγινε και τώρα όλοι μαζί τρέχουν και δεν φτάνουν…
Υπ’ αυτές τις συνθήκες λοιπόν κι αφού κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει την SL1 να δεχθεί κάτι περισσότερο απ’ το 1+1, η πρόταση Κούγια φαντάζει (εκτός από η πιο βολική) έως και έντιμη, καθώς δεν χρειάζεται να υποστηρίξει το αντίθετο απ’ αυτό που με πάθος υποστήριζε έναν χρόνο πριν (σ.σ. όχι ότι θα είχε πρόβλημα), ερχόμενος σε σύγκρουση με όλη την SL1.
Πλην όμως, τη στάση και του ιδίου κι ολόκληρης της Λίγκας απέναντι στο ίδιο το ποδόσφαιρο και την κοινή γνώμη, έντιμη δεν τη λες, παρά μόνο εξόχως υποκριτική, καθώς ακόμα και τώρα, που έχουν όλα τα δίκια με το μέρος τους, αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι την στοιχειώδη αναφορά στον πολιτικό κόλαφο που υπέστη πλέον ο Αυγενάκης, όποια κι αν είναι η εξέλιξη και η έκβαση της υπόθεσης.
Θεωρούν κάποιοι ευκολότερο και πάντα βολικότερο, να τα ρίχνουν εμμονικά στον εκάστοτε «πατερούλη» της ΕΠΟ και τα όργανά του, αντί να βάλουν στο σκαμνί προσωπικά και ονομαστικά τον υφυπουργό – εμπνευστή αυτής της καραμπινάτης υποβάθμισης του πρωταθλήματος και να τον καταγγείλουν ευθέως ή
- για το μπάχαλο που προκάλεσε μ’ αυτό το έτσι κι αλλιώς ποδοσφαιρικό έκτρωμα που σκαρφίστηκε ή
- για την ολιγωρία έως παντελή αδυναμία του να εξασφαλίσει επί της ουσίας την συναίνεση και την ομαλότητα εφαρμογής του σχεδίου ή
- πολύ περισσότερο για την πολιτική ανεπάρκειά του, που επιτρέπει εξόφθαλμα σε μια κάστα ΜελισσανιδοΓιαννακοΠαπαδόπουλων εν προκειμένω, να εκθέτει ολόκληρη κυβέρνηση.
Πώς να το κάνουν όμως όταν σ’ αυτόν προστρέχουν για να διευθετήσει τις διαφορές τους; Πώς να το κάνουν όμως όταν σ’ αυτόν τρέχουν για να τους δώσει γήπεδα να παίζουν; Πώς να το κάνουν όταν σ’ αυτόν σπεύδουν για να τους εξασφαλίσει τηλεοπτικά συμβόλαια με την ΕΡΤ και ποσοστά απ’ το στοίχημα; Πώς να το κάνουν τέλος κάποιοι εξ’ αυτών, όταν μέσα από κομματικούς μηχανισμούς τους εξασφαλίζει την ανοχή και την αφωνία ολόκληρων παρατάξεων τοπικής αυτοδιοίκησης, ώστε να επιβιώνουν ακόμα και σε μέρη που φαντάζουν ανεπιθύμητοι;
Στην κατακλείδα, λύση μπορεί και πρέπει να βρεθεί, γιατί ειδικά αν πάμε στα κρατούντα, να πέφτει απ’ την SL1 1+1 από 14 ομάδες και ν’ ανεβαίνουν απ’ την SL2 1+1 από 36 ομάδες κι όχι απ’ ευθείας τουλάχιστον οι πρωταθλητές, ο Αυγενάκης αντί να διευθετήσει το ελάχιστο, θα ‘χει καταφέρει όχι απλά να υποβαθμίσει ακραία το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αλλά να το γυρίσει καμιά 40αριά χρόνια πίσω! Πότε; Τότε που στην Α’ ΕΠΣΛ των δύο ομίλων έπαιζαν μπαράζ οι πρωταθλητές για ένα εισιτήριο ανόδου στην Δ’ Εθνική και λυπήθηκε η ψυχή μας Λαρισαϊκό και Τοξότη να εκτελούν πέναλτι μέχρι τα μεσάνυχτα!!!
Λύση όμως συνολικά για το ποδόσφαιρο δεν πρόκειται να βρεθεί, όσο οι παράγοντες θα ‘ναι τόσο λίγοι και θα βάζουν από μόνοι τους στο παιχνίδι τον εκάστοτε υφυπουργό και θα διαπλέκονται μαζί του σε τέτοιο βαθμό, που όσο σαματατζήδες και να ‘ναι, θ’ αποφεύγουν να σπάσουν μαζί του αυγά, ακόμα κι όταν τα κάνει εξ’ ολοκλήρου σαλάτα…