Η Δευτέρα ήταν «καθαρή», την Τρίτη κυριαρχούσαν οι μνήμες των μπλόκων του ’88, χθες Τετάρτη ήταν η γιορτή «του ανθρώπου του Θεού» κι έπρεπε να φτάσουμε Πέμπτη για να εστιάσω εκεί που οφείλω κι εγώ και όλοι μας, μετά την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας της SL1 και δυο ανάσες πριν την έναρξη των play out.
Μιλάω για την καταγραφή, την σούμα, την αξιολόγησης της παρουσίας τούτης της ΑΕΛ στις 26 αγωνιστικές του πρωταθλήματος, που τηρουμένων των αναλογιών της κατηγορίας στην οποία αγωνίζεται, είναι δεδομένα η χειρότερη ΑΕΛ όλων των εποχών, από καταβολής τουλάχιστον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στη χώρα.
Ακόμα κι αν ξεπεράσω το γεγονός ότι
- για πρώτη φορά στα επαγγελματικά χρονικά οι «βυσσινί» έβγαλαν κανονική διάρκεια με 3/26 νίκες, ποσοστό 11,5% επί των αποτελεσμάτων τους,
- για πρώτη φορά έκαναν 16 συνεχόμενους αγώνες χωρίς νίκη στη μεγάλη κατηγορία,
- για πρώτη φορά τελείωσαν ροή πρωταθλήματος με μόλις μια εντός έδρας νίκη,
- για πρώτη φορά τερμάτισαν ουραγοί στη βαθμολογία της,
- για πρώτη φορά κατέβασαν 11άδα με 11 ξένους παίκτες
κι ένα σωρό άλλες «πρώτες φορές» που έλαχε να ζήσουμε φέτος…
Ακόμα κι αν κάνω πως δεν βλέπω ότι η φετινή ΑΕΛ έφτασε να χρησιμοποιήσει συνολικά 39 ποδοσφαιριστές, εκ των οποίων 35 εξ’ αυτών σε αρχική ενδεκάδα, όσους ακριβώς και η Λαμία, με τη διαφορά πως η Λαμία έκανε τις χειμερινές μεταγραφές έγκαιρα και σου πήρε και τον προπονητή που λανθασμένα κρατούσες αλλά και σε λάθος στιγμή έδιωξες (!!!), δεδομένου αυτού που πήρες στη θέση του…
Υπάρχουν αυτά τα ρημάδια τα συγκριτικά στοιχεία με τις δύο αποφράδες σεζόν που η ΑΕΛ υποβιβάστηκε απ’ τη μεγάλη επαγγελματική κατηγορία, που δεν σ’ αφήσουν ν’ αγιάσεις:
1995-96:
- Η ομάδα τερμάτισε τρίτη απ’ το τέλος, δηλαδή 16η σε πρωτάθλημα 18 ομάδων απ’ το οποίο υποβιβάζονταν τρεις, κατακτώντας 34 βαθμούς σε ισάριθμους αγώνες (σώθηκε η Παναχαϊκή με 36), με συσχετισμό αποτελεσμάτων 9-7-18 και τέρματα 32 υπέρ και 64 κατά.
- Αναλογικά δηλαδή, εκείνη η ΑΕΛ ανά αγώνα κατακτούσε 1 βαθμό, σκόραρε 0,94 γκολ, δεχόταν 1,89 και νικούσε στο 26,4% των αγώνων της.
2010-11:
- Η ομάδα τερμάτισε τρίτη απ’ το τέλος, δηλαδή 14η σε πρωτάθλημα 16 ομάδων απ’ το οποίο υποβιβάζονταν τρεις, κατακτώντας 25 βαθμούς σε 30 αγώνες (σώθηκε με 31 ο Αστέρας), με συσχετισμό αποτελεσμάτων 5-10-15 και τέρματα 29 υπέρ και 47 κατά.
- Αναλογικά και κατ’ αντιστοιχία, εκείνη η ΑΕΛ ανά αγώνα κατακτούσε 0,83 βαθμούς, πετύχαινε 0,96 γκολ, δεχόταν 1,56 τέρματα και έφευγε νικήτρια στο 16,6% των αγώνων της.
2020-21:
- Η ομάδα τερμάτισε τελευταία, ήτοι 14η σε πρωτάθλημα 14 ομάδων απ’ το οποίο υποβιβάζεται μια απ’ ευθείας και μια με μπαράζ, κατακτώντας 16 βαθμούς σε 26 αγώνες (στην ασφαλέστερη 12η θέση βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο Παναιτωλικός με 20 βαθμούς), με συσχετισμό αποτελεσμάτων 3-7-16 και τέρματα μόλις 18 υπέρ και 42 κατά.
- Αναλογικά και εδώ, η σημερινή ΑΕΛ ανά αγώνα κατακτά 0,62 βαθμούς, πετυχαίνει 0,69 γκολ, δέχεται 1,61 τέρματα κι όπως προείπαμε, φτάνει σε νίκη μόλις στο 11,5% των αγώνων της.
Κι αν στο αναμφισβήτητο συμπέρασμα της ανωτέρω ανάλυσης, ότι δηλαδή έχουμε να κάνουμε με την χειρότερη ΑΕΛ όλων των εποχών, όπως διαμορφώθηκε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο από τη νοοτροπία και τις επιλογές ενός ανθρώπου που ή είναι τόσο άσχετος ώστε να κάνει μόνο λάθη ή το ‘κανε επίτηδες, έρθουν κάποιοι να αντιτάξουν το παραμύθι του μεγαλομετόχου περί στοχοποίησης από όποιον άλλον κινείται στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πλην των Μαρινάκη κι Αυγενάκη, λες και μιλάμε για τις τελευταίες και πλέον αδύναμες τρύπες της φλογέρας, θα αντιτάξω το προφανές…
Συμφέροντα και συμμαχίες στο ελληνικό κι ακόμη στο διεθνές ποδόσφαιρο, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν… Οι παλιότεροι θυμούνται την τριανδρία των Θεοδωρίδη, Κανελλάκη, Λουκόπουλου, που μόλις είδαν τα σκούρα έστειλαν τον Παπανικολάου από εκεί που ήρθε, μοιράζοντας μεταξύ τους τ’ αποτελέσματα… Κι οι σύγχρονοι δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν τον διωγμό που υπέστη έπειτα η ΑΕΛ του Πηλαδάκη, απ’ τους δημίους της Μαρινάκη, Μπέο (σε μια εποχή τόσο σκοτεινή, όσο κι εκείνοι που την κατήγγειλαν και την καταγγέλλουν, αθωώνοντας όμως κατά περίεργο τρόπο τους πρωταγωνιστές της) και τα «εργαλεία» που της έκλεψαν απροκάλυπτα βαθμούς όχι σε ένα και δύο, αλλά σε 11 (!!!) παιχνίδια!!!
Λάθη και τότε στην διαχείριση, αγωνιστική, παραγοντική και επικοινωνιακή, πολλά…
Αλλά ποτέ πριν, όποιος κι όσοι και να την κυνηγούσαν, η ομάδα δεν υπήρξε κι αγωνιστικά τόσο κακή και για τόσο μακρύ χρονικό διάστημα, ώστε να καταγράψει την χειρότερη σε όλα τα επίπεδα σεζόν της ιστορίας της, καταρρίπτοντας το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο.
Κι αυτός, ο πραγματικά κακός εαυτός μιας ομάδας, που αφού ακύρωσε και ξεφτίλισε πρώτα ένα σωρό δικούς της παίκτες, για να τους αντικαταστήσει μ’ ένα σωρό καλούς αλλά ανέτοιμους κι άγνωστους μεταξύ τους συναδέλφους τους απ’ τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, τους επιστρατεύει τώρα στα έσχατα, είναι κι ο μεγάλος της αντίπαλος στα play out που ξεκινάνε μεθαύριο.
Δηλαδή, η ΑΕΛ πρώτα θα παίξει κόντρα στην ΑΕΛ των παικτών που πηγαινοέρχονται μεταξύ εξέδρας και αγωνιστικού χώρου, πρώτα θα αντιμετωπίσει την ΑΕΛ των παικτών που χωρίς προετοιμασία πέφτουν σαν τα κοτόπουλα κάτω από τραυματισμούς (εκτός για αρχή Μπεν Χατίρα, Γκράουρ, Νικολιάς κι ο τιμωρημένος Γιακιμόφσκι), ώστε να δείξει κάποια απ’ τα στάνταρς που έφεραν τις δύο τελευταίες νίκες και μετά θα δει τι μπορεί να κάνει απέναντι στον Απόλλωνα και κάθε Απόλλωνα…
Καλή επιτυχία λοιπόν, για μια ακόμη φορά, στον Φέστα και τους παίκτες του!!!