Δεν είχαν περάσει καλά-καλά 48 ώρες, η γη δεν είχε σταματήσει να χορεύει στα μέρη μας κι οι εκ του ασφαλούς ηλίθιοι πρόλαβαν να κάνουν αισθητή την εμφάνισή τους στα προσφιλή τους social media, χωρίς φυσικά να βιώνουν τις συνέπειες του εγκέλαδου με την αξιοπρέπεια που την βιώνουν οι Δαμασιώτες και όλοι οι σεισμόπληκτοι του νομού…
Για κάθε ένα ποστάρισμα που διαπίστωνε την ματαιότητα των ζωών μας μπροστά στη δύναμη της φύσης και για να μας ξυπνήσει υπογράμμιζε πως αρκούν 20 καταστροφικά δευτερόλεπτα για να σε κάνουν από νοικοκύρη… πρόσφυγα, ξεπρόβαλαν δυο-τρια εξ’ αποστάσεως ποσταρίσματα που διαμαρτύρονταν γιατί “οι σεισμόπληκτοι Έλληνες” έμεναν ακόμα σε σκηνές και κρύωναν τα βράδια, ενώ “αν ήταν λάθρο θα είχαν ήδη εγκατασταθεί σε κυριλέ κοντέινερ και ειδικούς οικίσκους”!!!
Πότε; Πριν περάσουν καν 48 ώρες…
Τώρα, που κοντεύει βδομάδα απ’ τα 6άρια που μας χτύπησαν, που οι αρχές δρομολόγησαν τις πρόσκαιρες λύσεις προσπαθώντας να βάλουν την κατάσταση σε μια σειρά και ο απλός κόσμος σήκωσε πέπλο αλληλεγγύης πάνω απ’ τους σεισμόπληκτους συμπατριώτες μας, θέλω να θυμίσω σ’ όλους αυτούς τους πιο Έλληνες αλλά λιγότερο ανθρώπους από μένα, ότι όταν πρωτοήρθαν πρόσφυγες και “λάθρο” – όπως τους αρέσει να τους λένε – στα μέρη μας, έβγαλαν χειμώνα στη “Ρόκα” και αλλού, κάπως έτσι και χειρότερα:
Κι επίσης, θέλω ν’ απευθυνθώ σ’ όσους εξ’ αυτών ανήκουν στους χιλιάδες Λαρισαίους που στο πρώτο κούνημα πήραν την οικογένειά τους και την πήγαν στο χωριό ή στο παραθαλάσσιο εξοχικό τους για ασφάλεια, μη μπορώντας να διώξουν απ’ τ’ αυτιά τους την απόκοσμη βοή του σεισμού, ότι οι πρόσφυγες και οι “λαθρο” έφυγαν από κάπου που η βοή των βομβαρδισμών δεν έχει σωπάσει ακόμα κι ίσως στ’ αυτιά τους να μην σωπάσει ποτέ!!!
Τέλος, να τους πω να ξέρουν ότι ο σεισμός και η ντόπια προσφυγιά – ίσως και κάθε προσφυγιά – είναι για τώρα και για όσο χρειαστεί να αντιμετωπιστεί από ένα συντεταγμένο κράτος, ενώ η ηλιθιότητα των ηλιθίων μισανθρώπων παντοτινή…