Προ ημερών τοποθετήθηκε ένα εξαίρετο κατά την προσωπική μου άποψη γλυπτό, άποψη προφανώς ενός μη Φαρσαλινού, στην είσοδο της πόλης των Φαρσάλων…
Το βρίσκω εξαίρετο για πολλούς λόγους, καθώς είναι εντυπωσιακό, είναι μοναδικό και κυρίως, είναι τόσο διαφορετικό απ’ τα συνηθισμένα που προκαλεί στον επισκέπτη την εύλογη απορία για να διερευνήσει τη σύνδεση ενός μυρμηγκιού-πολεμιστή, με τους θρυλικούς “Μυρμιδόνες” και φυσικά, την συγκεκριμένη πόλη.
Λαμβάνοντας υπόψη πως σε όλα συμβαίνουν γύρω μας, οι διαφωνούντες είναι αυτοί που κάνουν τη φασαρία, φαίνεται πως σε πολλούς ντόπιους δεν προκάλεσε την ίδια εντύπωση. Ωστόσο η τέχνη έτσι είναι φτιαγμένη απ’ τη μήτρα της, σ’ οποιαδήποτε μορφή της. Σ’ άλλους να αρέσει κάποια έκφρασή της και σ’ άλλους όχι…
Αρκεί νομίζω να δει κανείς σχετική ανάρτηση του Φαρσαλινού, πρώην αντιδημάρχου και νυν, εκ των πολλών αντιπροέδρων της ΠΑΕ ΑΕΛ και κυρίως, την αντίδραση των εκατοντάδων σχολίων που προκάλεσε, για να καταλάβει πως η πλειοψηφία βρήκε το γλυπτό άσχημο, κακόγουστο με στοιχεία θρίλερ, ενώ σε ανάρτηση που δεν φαίνεται, υπήρξε άνθρωπος που πόσταρε φωτογραφία από συσκευασία εντομοκτόνου!!! Η πλειοψηφία ωστόσο θα ήθελε έναν κανονικό πολεμιστή “Μυρμιδόνα” με ανθρώπινη μορφή, δεδομένης της ύπαρξης ανάλματος του Αχιλλέα στην κεντρική πλατεία των Φαρσάλων. Με την τελευταία θέση συμφωνεί κάπου και ο κ.Πουλαράκης. Περί ορέξεως… κολοκυθόπιτα, καταλήγουν κάποιοι άλλοι και φανταστείτε… Όλα αυτά, σε ένα ποστ, ενός μόνο συμπολίτη τους…
Εγώ πάντως, ο μη Φαρσαλινός, εντυπωσιασμένος απ’ την σύλληψη του καλλιτέχνη, αξιοποίησα την ευκαιρία να αναζητήσω τη σχέση των “Μυρμιδόνων” με τα μυρμήγκια και προτείνω το ίδιο να κάνουν όλοι, διαβάζοντας όσα έχει γράψει για το θέμα η αρχαιολόγος και ειδική συνεργάτης του πρώην δημάρχου Φαρσάλων, κ.Βάσω Νούλα:
“Οι Μυρμιδόνες, σύμφωνα με την ομηρική μαρτυρία, υπήρξαν επίλεκτος πολεμικός λαός που κατοικούσε στη νότιο Θεσσαλία (στην ευρύτερη περιοχή των σύγχρονων Φαρσάλων), στο βασίλειο της Φθίας που διαφέντευε ο Πηλέας. Αυτοί αποτέλεσαν το πλέον αξιόμαχο στρατιωτικό σώμα των Ελλήνων κατά την εκστρατεία εναντίον της Τροίας, στην οποία πήραν μέρος υπό τις διαταγές του πρίγκηπα της Φθίας Αχιλλέα.
Σύμφωνα με τη μυθική παράδοση οι κάτοικοι της «ἑριβώλου Φθίης» ήταν γνωστοί ως Μυρμιδόνες, Αχαιοί και Έλληνες.
Όταν η νύμφη Αίγινα, η μεγαλύτερη κόρη του ποταμού Ασωπού και της Μετόπης, ενώνεται με το Δία, γεννά τον Αιακό. Η Ήρα, οργισμένη με την απιστία του Δία τιμωρεί το νησί της Αίγινας με ξηρασία και στέλνει νερόφιδα που εξοντώνουν τον πληθυσμό του. Επιβιώνει μονάχα ο διογένης Αιακός, που απογοητευμένος και απελπισμένος από τη μοναξιά παρακαλεί θερμά τον πατέρα του, το Δία, να στείλει στο νησί νέους κατοίκους. Ο Δίας μεταμορφώνει σε ανθρώπους τα μυρμήγκια που κατεβαίνουν από το δέντρο της ιερής βελανιδιάς. Στη συνέχεια ξεσπά βροχή με την οποία τελειώνει η γνωστή ως «Αιάκειος Ξηρασία» και εξαφανίζονται τα νερόφιδα. Έτσι γεννήθηκαν μυθολογικά οι Μυρμιδόνες.
Αργότερα, όταν ο γιος του Αιακού, ο Πηλέας αναγκάζεται, διωγμένος και μιαρός από το φόνο του ετεροθαλούς αδελφού του, να εγκαταλείψει το νησί και να καταφύγει στη Θεσσαλία, στην περιοχή της Φθίας, παίρνει μαζί του τους Μυρμιδόνες.
Σύμφωνα με μίαν άλλη, όχι τόσο γνωστή εκδοχή, που μας παραδίδεται από τον Κλήμη τον Αλεξανδρέα στο λόγο του «Προτρεπτικός προς Έλληνας», οι Μυρμιδόνες κατάγονται από το Μυρμιδόνα, γιο του Δία και της Ευρυμέδουσας, κόρης του Κλείτορα ή του Αρχέλαου, την οποία ο Δίας μεταμόρφωσε σε μυρμήγκι, και, αφού μεταμορφώθηκε και ο ίδιος σε μυρμήγκι ενώθηκε μαζί της. Έτσι γεννήθηκε ο Μυρμιδόνας, γενάρχης του ομώνυμου αρχαίου λαού”.
Όπως και να ‘χει φίλοι Φαρσαλινοί, καλορίζικος…