Απολογήθηκα δημόσια χθες μέσω facebook, απολογούμαι και σήμερα δεύτερη φορά, γιατί αυτές οι αναθεματισμένες υποχρεώσεις δε μ’ άφησαν να ψάξω, να βρω, να θυμηθώ και να γράψω όσα θα ‘θελα γι’ αυτόν τον αδικοχαμένο φίλο…
Γιατί χθες; Γιατί σαν χθες, ξημέρωμα 28ης Ιουλίου 2003, έφυγε απ’ τη ζωή προδωμένος απ’ την καρδιά του!
Να ‘ναι καλά η σελίδα του fb με την επωνυμία “Μοναχά Λάρισα – Βυσσινί Αρχείο”, που τον θυμήθηκε έγκαιρα κι έγραψε στη μνήμη του τα εξής:
“Γιώργος Κατσογιάννης 28-07-2003
Στις 28 Ιουλίου 2003 έφυγε από τη ζωή , σε ηλικία 40 ετών, ο Γιώργος Κατσογιάννης. Είναι ο άνθρωπος που όταν όλοι αδιαφορούσαν και είχαν γυρίσει την πλάτη στην ΑΕΛ πάλευε μόνος του μαζί με το Νίκο Σωτηρούλη για τη σωτηρία της ομάδας, από τη διάλυση.
Η ΑΕΛ την αγωνιστική περίοδο 2000-01 έπεσε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Γ΄ Εθνική και, με τα χρέη να συσσωρεύονται, απειλήθηκε ακόμα και με διάλυση, με υποβιβασμό στο περιφερειακό πρωτάθλημα, το 2002-03.
Ο Γιώργος Κατσογιάννης νομικός σύμβουλος και αντιπρόεδρος της νέας ΠΑΕ ΑΕΛ τότε σπατάλησε ατελείωτες εργατοώρες με τον παιδικό του φίλο Νίκο Σωτηρούλη και με τη στήριξη της Ερασιτεχνικής ΑΕΛ (το Ζήση Χελιδώνη αλλά και το φίλο της σελίδας Ηλία Φασούλα) κατάφερε να φθάσει η ΑΕΛ στην ειδική εκκαθάριση (εκμεταλλευόμενη τον ευεργετικό νόμο περί ειδικής εκκαθάρισης) παλεύοντας τις πρώτες αρνητικές δικαστικές αποφάσεις ενώ άντεξε στο κυνήγι ακόμη και της FIFA.
Την 7η Μαρτίου 2003 ο Νίκος Σωτηρούλης γινόταν ιδιοκτήτης της ομάδας που έναν χρόνο μετά μετονομάσθηκε σε ΠΑΕ ΑΕΛ 1964 με αποτέλεσμα η ΑΕΛ να αναγεννηθεί να ξεκινήσει τη δική της αντεπίθεση με άμεση επάνοδό της στην Β’ Εθνική και την κατάκτηση του κυπέλλου λίγα χρόνια αργότερα…..”
Συνέχισε μάλιστα με μια ανάρτηση εφ’ όλης της ύλης συνέντευξης την οποία είχε δώσει στον αδερφό μου Νίκο Ασπρούδη για λογαριασμό του “Ημερήσιου Κήρυκα”:
Ειλικρινά ευχαριστώ γι’ αυτό την συγκεκριμένη σελίδα, γιατί εν τέλει, ανατρέχοντας στο αρχείο το δικό μου και της πολυαγαπημένης του Δέσποινας και πέφτοντας πάνω σ’ ένα κείμενο το οποίο δημοσίευσα στην 4η επέτειο απ’ το θάνατό του, το καλοκαίρι του 2007, διαπίστωσα πως σήμερα δεν θα μπορούσα να του γράψω κάτι αντίστοιχο. Τι να του πω δηλαδή; Ότι κάποιος ανεπίδεκτος διώχνει κάθε μέρα και περισσότερο απ’ το γήπεδο τον κόσμο που με τόσο αγώνα μαζέψαμε;
Φίλε, άστα καλύτερα τα νέα κι έλα να θυμηθούμε τα παλιά… Έλα να πούμε για τότε που πήγαμε εσύ, ο Τριανταφύλλου κι εγώ στον αθλητικό δικαστή για πλαστοπροσωπεία παράγοντα… Θα τα λέτε από κοντά με τον Χρηστάρα πλέον αυτά… Ή να πούμε για τα μουτράκια που κάνατε ο ένας στον άλλον με τον Σωτηρούλη κάθε τρεις και λίγο κι έμπαινα στη μέση με τον πυροσβεστήρα… Γι’ αυτό σου λέω, άστα καλύτερα… Κράτα εκείνα τα νέα, τα παλιά, που δικαίωναν τους τόσους και τόσους κόπους σου…
Υ.Γ. Μάθε μόνο ένα παλιό… νέο!!! Την επομένη εκείνης της δημοσίευσης, ο τότε διευθυντής της εφημερίδας, που ακόμη ταλαιπωρεί και ταλαιπωρείται με την ΠΑΕ ΑΕΛ, αμφισβήτησε ανοιχτά με άρθρο του το κείμενό μου, με συνέπεια να του τα βροντήξω και να φύγω… Και να ξέρεις πως είμαι περήφανος γι’ αυτό, μα πάνω απ’ όλα είμαι περήφανος γιατί σε γνώρισα πάνω στην ΑΕΛική φωτιά που μας έκαιγε και τους δυο και πάνω εκεί με είπες φίλο σου!!!