Όταν μια ομάδα κάνει Χριστούγεννα 4η στον βαθμολογικό πίνακα, όπως κι αν έφτασε εκεί και στην 4η αγωνιστική των play out και ουχί των play off που υποτίθεται πως κατά τον πρόεδρο ήταν ο στόχος της (σ.σ. μαζί με το κύπελλο), υπόκειται σε συνεχόμενους διασυρμούς τύπου Αλέφαντου, «καλώσ’ τα παιδιά, καλώσ’ τα 3-0», πρόκειται αναμφισβήτητα περί κατορθώματος.
Ενός κατορθώματος που αναμφισβήτητα φέρει την υπογραφή του διδύμου Κούγια-Γρηγορίου, δηλαδή του προέδρου που ανά πάσα στιγμή φέρνει και διώχνει αλόγιστα και άνευ σχεδιασμού ποδοσφαιριστές πάσης φύσης και πατρίδας, για να τους φορτώνει τα πρόστιμα των δικών του κατά κύριο λόγο ευθυνών και του προπονητή που όχι μόνο δεν ξέρει να εκμεταλλευτεί τα ελάχιστα όπλα της προκοπής που έχει στα χέρια του, αλλά καλύπτει και τον πρόεδρο σε όλους τους παραλογισμούς του, με συνέπεια να γλυτώνει καλή ώρα και το σημαντικό μέρος των προστίμων που θα έπρεπε να του αναλογούν.
Στην παρούσα φάση δεν θα μπω σε περαιτέρω λεπτομέρειες, ώστε να θυμίσω τι ειπώθηκε και από ποιόν σε όλη την πορεία της ομάδας και πόσες φορές οι δυο τους παρουσιάστηκαν ανακόλουθοι δηλώσεών τους ή συνελήφθησαν να χρησιμοποιούν διγλωσσία άνευ προηγουμένου, για να θολώσουν τα νερά… Ούτε θα κάτσω να υπενθυμίσω το σύστημα «σταυρός», ναι εκείνο που κάνεις το σταυρό σου για να σωθείς, με το οποίο ήρθαν τα ιστορικά «διπλά» στο δεύτερο ημίχρονο στο Χαριλάου και στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό.
Θα πω μόνο πως αν δεν υπήρχαν αυτοί οι έξι βαθμοί, η πορεία των «βυσσινί» δεν θα διέφερε σε τίποτα απολύτως απ’ όλες τις προηγούμενες σεζόν Κούγια, δηλαδή θα ήταν μια πορεία σωτηρίας με το στανιό, παρότι στο ρόστερ ήρθαν έστω και δανεικοί δύο παίκτες (Ουάρντα, Κάτσε), κατά πολύ μεγαλύτερου βεληνεκούς από εκείνους που προσδοκούσε ο Γρηγορίου όταν με τον ερχομό του ζητούσε έναν εξτρέμ κι έναν χαφ για να μπορεί να δουλέψει κι άλλους σχηματισμούς.
Κι αφού το πω – που το είπα – θα αφήσω να παρατηρήσετε την τόσο αποκαλυπτική εικόνα της ροής των αποτελεσμάτων της φετινής ΑΕΛ, ορίζοντας ως σημείο-μηδέν τον αποκλεισμό από την Καλαμάτα στο Κύπελλο, τον πλέον ταπεινωτικό στην ιστορία των «βυσσινί» στη διοργάνωση κι εκείνη τη νίκη σαν ήττα της ρεβάνς με τους ουραγούς της 3ης κατηγορίας!!!
Απ’ ότι θα παρατηρήσατε λοιπόν, μπαίνοντας ο Δεκέμβριος, η ΑΕΛ άρχισε εμφανώς να ρετάρει, σημειώνοντας όλες κι όλες 3 εντός έδρας νίκες, μια επί του ουραγού Πανιωνίου με παίκτη παραπάνω, μια επί του Αστέρα στο αδιάφορο τελευταίο ματς της κανονικής περιόδου και μια πρόσφατα επί του Βόλου, πάλι παίζοντας με παίκτη παραπάνω.
Στο ίδιο διάστημα έχει σημειώσει 16 γκολ, εκ των οποίων 13 στην έδρα της και μόλις 3 εκτός (σημειώστε πως δεν σκόραρε στα τελευταία 6 ματς μακριά απ’ τη Λάρισα) κι έχει δεχθεί 27, εκ των οποίων 16 εκτός έδρας και 11 στο γήπεδό της, σε σύνολο 18 αγώνων… Όσο για τη βαθμολογική συγκομιδή, ας μην το συζητάμε… Παίχθηκαν σ’ αυτό το διάστημα 54 βαθμοί και το συνοθύλευμα των Κούγια-Γρηγορίου έφερε στη Λάρισα μόλις και μετά βίας τους 15!!! Λιγότερους δηλαδή από τους 18 που είχε συλλέξει στα πρώτα 12 ματς πρωταθλήματος κι ας είχε να λογαριάζει και το 0-3 απ’ τη Λαμία του γνωστού «οπλαρχηγού», που επίσης δεν ξεπλένεται…
Στο ίδιο φυσικά διάστημα που άρχισε το ρετάρισμα, άρχισαν κι οι ακατανόητοι πειραματισμοί με το ρόστερ κι αντίστροφα…
Ο βασικός μέχρι πρότινος αριστερός μπακ, Ζίφκοβιτς, παρελθόν στα καλά καθούμενα, για μια κόκκινη-σφάλμα του διαιτητή. «Αντίο» ξαφνικά απ’ τον Χαλκιαδάκη, που μέχρι μια εβδομάδα πριν τον είχαν πρώτη αλλαγή για να τον ετοιμάσουν γρήγορα… Παρελθόν ο Γιάκος χωρίς να πάρει καν ευκαιρία, «στο καλό» και ο Φιλίπποβιτς, που δήθεν τον περίμεναν πως και πως να γυρίσει απ’ τον τραυματισμό, «χαιρετίσματα» ο Ντάουντα που σε ξελάσπωσε σε δυο ανατροπές, «στο πυρ το εξώτερον» μέσα σε μια νύχτα Φατιόν και Στάνκοβιτς, βασικά κι αναντικατάστατα στελέχη και φυσικά, ακύρωση της παρουσίας στην ομάδα του Ουάρντα και του Κάτσε, μετά την ολομέτωπη επίθεση που εξαπέλυσε ο Κούγιας στον ΠΑΟΚ για χάρη του Μαρινάκη!!!
Οι τραυματισμοί του Ασούμπρε και αργότερα του Νούνιτς, μαζί με την συσσώρευση καρτών, ήρθαν σαν κερασάκι σ’ αυτή την κακοφτιαγμένη τούρτα, που Κούγιας και Γρηγορίου έσπευσαν να πασπαλίσουν με ανέτοιμα υλικά, ανεξαρτήτως ποιότητας. Βλέπετε, οι παίκτες που ήρθαν προς αναπλήρωση, όπως ο Γκαζάλ, ο Τόρζε, ο Φιλίπ, ο Ηλιάδης, ο έχω να σκοράρω απ’ την εποχή του Νώε, Θανάσης Παπάζογλου, ακόμα κι ο Μασούρας που απείχε απ’ τον Πανιώνιο λόγο τραυματισμού ή ήταν απροετοίμαστοι κι έπεφταν κάτω σαν τα κοτόπουλα από μυϊκά προβλήματά ή είχαν παντελή έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού, αναγκάζοντας ενίοτε στην βεβιασμένη επιστροφή τραυματιών (π.χ. Ασούμπρε), με αποτέλεσμα την υποτροπή…
Κάπου ενδιάμεσα σ’ όλα αυτά, ερωτηθής ο προπονητής για τα αίτια της κατακόρυφης πτώσης, είπε το παροιμιώδες «έγιναν πολλές αλλαγές στο ρόστερ και ήρθαν πολλοί νέοι παίκτες», λες και όλα αυτά έγιναν από μόνα τους και δεν ήταν ένας πρόεδρος κι ένας προπονητής αυτοί που τα αποφάσιζαν… Αυτοί που αντί να εκμεταλλευτούν στις γιορτές την παρουσία της ομάδας έστω και κατά λάθος στην 4η θέση και με 2-3 το πολύ κινήσεις να την δέσουν, να την βελτιώσουν και να την σταθεροποιήσουν στην 6άδα, την διέλυσαν με στόχο – λέει – την δημιουργία της ομάδας για την επόμενη σεζόν!!! Κι εμείς πάλι, το πιστέψαμε…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά και με τον πρόεδρο φυσικά να ξέρει μόνο να ξεκατινιάζεται με ό,τι κινείται εκτός ομάδας και να μοιράζει πρόστιμα εντός και με τον προπονητή να τα βλέπει όλα αυτά φυσιολογικά σε βαθμό αναισθησίας και να ψάχνει δήθεν τις αιτίες που ξέρει αλλά δεν έχει τα άντερα να παραδεχθεί, η ΑΕΛ ολοκληρώνει μια ακόμη περήφανη κατά Κούγια σεζόν και πάει για την επόμενη, προαναγγέλοντας νέες εκκαθαρίσεις (!!!) στο ρόστερ…
Και το ερώτημα που τίθεται ως κατακλείδα και στους δύο είναι το εξής:
Είστε στ’ αλήθεια τόσο άσχετοι ή μα περνάτε για χωριατάκια;