Πάει κι ο “Μπάλλος” πέρασε κι άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του στο μεγαλύτερο μέρος της Αττικής και κυρίως, στις ψυχές όσων έζησαν τον τρόμο που προκαλεί η φύση όταν αποφασίζει να εκδικηθεί τον άνθρωπο όχι μόνο για τις αλόγιστες παρεμβάσεις, αλλά και για την απροθυμία του ν’ αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν!
Από ψηλά στη Ν.Φιλαδέλφεια και το Μενίδι, έως χαμηλά στη Λεωφόρο Ποσειδώνας, συνέβησαν γεγονότα και αποτυπώθηκαν στιγμές που θα ‘χουμε να μνημονεύουμε και περισσότερο εκείνοι που βρέθηκαν όπως λέμε στο “μάτι του κυκλώνα”, ακούγοντας στη συνέχεια από εκπροσώπους τοπικής αυτοδιοίκησης, κυβερνητικούς παράγοντες και πρόθυμα κανάλια, τα μύρια όσα…
Τι ότι έριξε σε 24 ώρες το 1/3 του νερού μιας χρονιάς, τι ότι “είχε να βρέξει τόσο απ’ την εποχή του Δευκαλίωνα”, το πόσο στην Εύβοια δεν έφταιγαν οι φωτιές αλλά έφταιγαν π.χ. τα καμένα δάση που δεν κράτησαν το νερό στην Πεντέλη και Θε μου φύλαγε το τι άλλο είπε το στόμα τους, μόνο και μόνο μην τους χρεώσει οποιοσδήποτε οτιδήποτε και δεν βγουν στις επόμενες εκλογές!
Αλήθεια όμως, έγινε τέτοιο κακό κι ενώ εμείς από εδώ πάνω στη Λάρισα παρακολουθούσαμε τηλεοπτικά τα τεκταινόμενα κι ακούγαμε στα ρεπορτάζ όλες αυτές τις παπαριές, δεν ακούσαμε πουθενά να πλημμύρισε η Μάνδρα, που το ’17, με – κατά πως τα παρουσιάζουν πλέον – πολύ λιγότερο νερό, θρήνησε κόσμο και ανυπολόγιστες περιουσίες… Γιατί άραγε;
Μήπως γιατί το κράτος φρόντισε έκτοτε να σκύψει σοβαρά στο θέμα, να μελετήσει απολύτως την διαμορφωθείσα μορφολογική κατάσταση και να κάνει ακριβώς όλα τα έργα που έπρεπε να γίνουν, ώστε να μην ξαναδούμε τέτοιες εικόνες εκεί;
Μήπως γιατί τελικά δεν φταίει κανένας Θεός, κανένας Άγιος, κανένα απ’ τα αναμενόμενα φυσικά φαινόμενα τύπου “Μπάλλου” και φυσικά, κανένας Δευκαλίωνας, παρά μόνο η έλλειψη βούλησης για να λύσουμε ως κράτος οποιαδήποτε θανάσιμη απειλή πριν κλάψουν στην κυριολεξία παιδιά και μανούλες;
Μήπως γιατί εικόνες σαν κι αυτές που ακολουθούν, αντιπαρατίθενται ευθέως με τις παραπάνω και δίνουν τις μοναδικές υπαρκτές λύσεις;
Μήπως τελικά, λύσεις υπάρχουν;