Αν κάναμε σήμερα ραδιόφωνο, αλλά πλησιάζει κι αυτή η ώρα της επιστροφής, θα ‘χαμε πολλά πράγματα αγωνιστικής φύσης να πούμε για όσα βλέπουμε και τον τελευταίο μήνα απ’ την ΑΕΛ, αφού όσο βαρετό κι αν ήταν το παιχνίδι με τον Ατρόμητο για να το βλέπεις, όσο εύκολο κι αν ήταν να το διαβάσεις, τόσο προκλητικά άστοχες είναι και κάποιες απ’ τις επιλογές που οδηγούν μοιραία σ’ αυτό το αποτέλεσμα…
Όπως έχουμε ξαναπεί, μ’ αυτό το 3-5-2 απ’ το Βόλο και μετά, με το ένα επιτέλους 6άρι (Σπαρβ) και τους δύο εσωτερικούς μέσους (8άρια), που τις τελευταίες αγωνιστικές έδωσε την δυνατότητα στους «βυσσινί» να ισορροπήσουν αγωνιστικά μεταξύ ανασταλτικής και επιθετικής λειτουργίας και με τον Πλατέλλα να ανταποκρίνεται παραδόξως και στην τοποθέτησή του ως 8άρι, οι γηπεδούχοι κατάφεραν να βγάλουν μια δυναμική κατά το πρώτο 20λεπτο.
Απ’ όταν όμως ο Κάναντι έκανε τρεις τους κεντρικούς αμυντικούς του, γυρνώντας το σχήμα του σε 3-4-3, ώστε ν’ αντιμετωπίσει την κίνηση στον χώρο των δύο φορ της ΑΕΛ, Πινακά και Γιουνές, που άνοιγαν διαδρόμους για να πατάνε περιοχή Πλατέλλας, Μιλοσάβλιεβιτς, επήλθε στον αγωνιστικό χώρο η απόλυτη αλληλοεξουδετέρωση, χωρίς να βρεθούν απαντήσεις απ’ την άλλη μεριά…
Κι όταν πια στο τελευταίο 20λεπτο κουράστηκαν πρώτα ο Πλατέλλας κι έπειτα ο Μιλοσάβλιεβιτς, δηλαδή τα δύο 8άρια του Τάτση, αλλά επίσης παραδόξως βγήκε αλλαγή ο Σπαρβ, το 6άρι, οι γηπεδούχοι τελείωσαν ακόμα και στο απλό κράτημα μπάλας κι οι φιλοξενούμενοι πήραν τα ηνία τόσο, που λίγο έλλειψε να γίνει ακόμα μεγαλύτερη ζημιά!
Τελικό 0-0 λοιπόν, σχεδόν σε όλα κι ως εκ τούτου, δεδομένης της άχρωμης εμφάνισης και παρά την αλλαγή προπονητή, είδαμε από την ΑΕΛ μια ακόμη τρύπα στο νερό της ίδιας κολυμπήθρας που αναφέραμε μια εβδομάδα πριν…
Τι ανέφερε άλλωστε τότε ο Κούγιας στην περιβόητη δήλωση με την οποία εξώθησε σε απομάκρυνση τον Γρηγορίου; Για να δούμε:
«Ο ίδιος παίκτης – είπε – κάνει το ίδιο χοντρό λάθος και σήμερα και σε όλα αυτά τα παιχνίδια στερηθήκαμε βαθμούς».
Που σημαίνει, δικαίως μεν έμεινε στον πάγκο ο Μούζεκ, αλλά αφού τον βαφτίσαμε που τον βαφτίσαμε στόπερ για να λέμε ότι έχουμε στόπερ, μπήκε αναγκαστικά αυτός ως αλλαγή στον τραυματισμό του Μιχαήλ.
«Κακή διαχείριση του τραυματισμού Νικολιά – είπε – καθώς ούτε ο Μιλοσάβλιεβιτς μπορεί να παίξει αριστερός μέσος, ούτε ο Τόρζε στα 32 του μπορεί να γίνει 8άρι».
Σωστά, οπότε, θέλοντας και μη ο Τάτσης άρχισε από νωρίς τα… βαφτίσια, χρήζοντας 8άρι τον εξτρέμ-περιφερειακό επιθετικό Πλατέλλα, ο οποίος ναι μεν πήγε καλά, αλλά «έσκασε» νωρίς κι επιπλέον, η ομάδα στερήθηκε απ’ την επιθετική δυάδα την ταχύτητα και την ικανότητά του στον ένας εναντίον ενός. Που να βρει όμως άλλα κανονικά 8άρια ο προπονητής στο ρόστερ που απ’ τον Ιανουάριο σχεδίαζαν πρόεδρος και πρώην προπονητής;
«Στον πάγκο – είχε πει επίσης ο Κούγιας – υπήρχαν ο καλύτερος στόπερ μας ο Ζίζιτς, ο διεθνής με την Εθνική Αιγύπτου αμυντικός χαφ Γκαζάλ και ο διεθνής με την Εθνική Κύπρου Γιάννης Κωστή, που είναι κανονικό χαφ».
Κι αν δικαίως ο Ζίζιτς πήρε επιτέλους θέση στην 11άδα, είναι προφανές στα δικά μου μάτια ότι ο σοβαρός και πολύπειρος Σπαρβ αλλάχτηκε αχρείαστα στο 0-0, μόνο για να βγει απ’ τη ναφθαλίνη ο Γκαζάλ και ακόμα πιο προφανές στα μάτια όλων, ότι ο Κωστή, όσο κανονικός χαφ κι αν είναι κι όσο κι αν πρέπει να παίξει για χάρη του Ολυμπιακού που μας τον δάνεισε, στα μάτια ακόμα και των προπονητών που δεν έχουν διάθεση να κακοκαρδίσουν τον πρόεδρο, δεν είναι ακόμα καλύτερος ούτε απ’ το Νικολιά, ούτε απ’ τους βαφτισμένους κατά περίπτωση μέσους, Πλατέλλα και Τόρζε.
«Πόσο πρέπει να ξεζουμιστούν ο Ντουρμισάι και ο Πλατέλλας και για ποιο λόγο ακριβοπληρώνουμε τον πρώτο σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος πριν 2 χρόνια τον Γιουνές και τον Τρούγιτς της πρωταθλήτριας Ουγγαρίας Ντέμπρετσεν;», είχε αναρωτηθεί τέλος ο πρόεδρος, που όταν βλέπει μπάλα δεν την πάει στο γήπεδο για βόμβα…
Κι ω του θαύματος, να σου βασικός κι ο παντελώς ανέτοιμος κατά την ίδια την ΠΑΕ ΑΕΛ, δηλαδή τον ίδιο τον Κούγια, Γιουνές, που δεν μπορούσε παρά να παίξει δίδυμο με τον πρώτο σκόρερ της ομάδας, Πινακά, που επέστρεψε κι ας μην ταιριάζουν τα χαρακτηριστικά τους για να συμπληρώνει όπως πρέπει σ’ ένα δίδυμο, ο ένας τον άλλον. Το γεγονός ότι οι “βυσσινί” με τον Ατρόμητο ήταν κατά πολύ λιγότερο απειλητικοί απ’ ό,τι στο Βόλο, στα Γιάννινα, ακόμα και στη Ριζούπολη και φυσικά, δεν σκόραραν μετά από καιρό, δεν ήταν τυχαίο!
Αυτό το τελευταίο κρατήστε το κι επανέρχομαι για να κάνω πιο συγκεκριμένο το θέμα, για όσους δεν εννοούν ακόμα να καταλάβουν πως στήνονται τα ρόστερ της ΑΕΛ αυτά τα χρόνια και περιμένουν οι κακόμοιροι μεγαλεία…