Τώρα που βρίσκεται επιτέλους η ΑΕΛ σ’ ένα στοιχειωδώς καλό φεγγάρι, μπορούμε να βρούμε και πιο εύκολα αφορμές να σκάσουμε κανένα χαμόγελο που τόσο μας έχει λείψει, ποντάροντας φυσικά πως και η σωτηρία της περνάει μέσα απ’ την παραμονή της στη Λίγκα. Μη λέμε τα ίδια και τα ίδια…
Εν προκειμένω, την αφορμή γι’ αυτό το χαμόγελο μου την έδωσε η ανέκδοτη ιστορία που μου μετέφερε ο αδερφός Νίκος Ασπρούδης, όταν προχθές συναντηθήκαμε τυχαία στο πόδι και κάναμε μετά από καιρό μαζί ένα τσιγάρο.
Άμεσος πρωταγωνιστής της ο Στιβ Γιατζόγλου, που καλό είναι να γνωρίζουν οι νεότεροι πως πριν πάθει οξύ «Χρυσαυγιτισμό», ήταν ένας ιδιόρρυθμος αλλά σπουδαίος μπασκετμπολίστας και μετέπειτα προπονητής, ο οποίος πέρασε στο δεύτερο μισό των ‘90ς από έναν εξαιρετικό ΓΣΛ, προσφέροντας απλόχερα εκτός από γνώση, εκατοντάδες ατάκες και ιστορίες σαν κι αυτή, που έχει και έμμεσους πρωταγωνιστές τον Κολομπίνο κι έναν μαύρο κοντό πλέι μέικερ απ’ το Μπρονξ!!!
- «Πως τα βλέπεις;» ρωτάω το Νίκο.
- «Όπως τα ‘λεγε ο Στιβ» μου απαντάει, γνωρίζοντας πως κι εγώ θεωρώ μεταγραφή-κλειδί και mvp της αγωνιστικής μετάλλαξης της ΑΕΛ τον Κολομπίνο…
- «Τι δουλειά έχει ο Γιατζόγλου;» επανήλθα έκπληκτος.
- «Πίναμε καφέ μια μέρα εκείνος, ο Αποστόλης κι εγώ και μας έλεγε τον πόνο του που δεν του παίρνουν τον πλέι μέικερ που ήθελε… Τι ζητάω ρε φίλε; Έναν κοντό, μαύρο πλέι μέικερ. Και μου λένε πως δεν βρίσκουν… Που αν πας σε μια ταράτσα στο Μπρονξ και πετάξεις κάτω μια πέτρα, κοντό, μαύρο πλέι μέικερ θα πετύχεις!!! Είναι δυνατόν; Που ψάχνουν; Είναι σα να καίγεσαι στο ποδόσφαιρο για αμυντικό χαφ… Που θας πας να ψάξεις; Στην Ουρουγουάη θα πας»!!!
Καληνύχτα και καλό ξημέρωμα…