Η πολυβασανισμένη απ’ το ναζισμό χώρα σου πρωτοπορεί και για πρώτη φορά μετά από την ιστορική Δίκη της Νυρεμβέργης, αναγνωρίζει και καταδικάζει μια νεοναζιστική οργάνωση, ως κοινή εγκληματική οργάνωση.
Χαίρεσαι, συγκινείσαι και μετά από χρόνια κολύμβησης στα οικονομικά και κοινωνικοπολιτικά σκατά, νιώθεις την ανάγκη να δηλώσεις υπερήφανος ως Έλληνας.
Προσέξτε, ως Έλληνας!!!
Ούτε ως αριστερός, ούτε ως δεξιός, ούτε ως κεντρώος…
Και προκαλείς αντιδράσεις… Τι αντιδράσεις όμως;
– «Ναι, αλλά δεν έγραψες για τη Μαρφίν, ενώ για τον Φύσσα…»
– Μα ούτε για την Μαρφίν, ούτε για τον Φύσσα έγραψα…
– «Ναι, αλλά είναι ύποπτη η συμφωνία όλων των κομμάτων»
– Μα ούτε για κόμματα έγραψα…
– «Ναι, αλλά στην συγκέντρωση απ’ έξω δεν κολλούσε ο ιός»
– Μα ούτε ο ιός με απασχόλησε στη συγκεκριμένη ανάρτηση…
– «Ναι, αλλά για τα αντίποινα στον Φύσσα δεν είπες»
– Μα δεν είπα ούτε για τον Φύσσα, ούτε για τον Ρουπακιά, ούτε για τον Γρηγορόπουλο, ούτε, ούτε…
– «Ναι, αλλά απ’ έξω οι αριστεροί πλακώνονταν μεταξύ τους»
– Μα ούτε αριστεροφροσύνη πούλησα…
– «Ναι, αλλά τα σκάνδαλα, το Noor1, μπλα, μπλα, μπλα…»
Ένα ατέλειωτο «αλλά» ως αντίδραση σ’ ένα post με το οποίο δεν έκανα τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο, από το να δηλώσω υπερήφανος ως Έλληνας. Ως Έλληνας!!!
Με τη διαφορά ότι πλέον, όλοι αυτοί που το ψελλίζουν δια της πλαγίας οδού, κάνοντας κάθε λογής ανοίκειους συμψηφισμούς, δεν έχουν το δικαίωμα να λένε ότι δεν γνώριζαν πως σήμερα στη χώρα μας καταδικάστηκαν οι νοσταλγοί του Χίτλερ!!!
Τα χρόνια της χαμένης αθωότητας της ανέμελης γενιάς μας, πέρασαν για όλους μας ανεπιστρεπτί…