Νίκησε η ΑΕΛ μέσα στα Γιάννενα τον ΠΑΣ. Η είδηση της ημέρας όμως είναι ο τρόπος που το πέτυχε.
Δύο γκολ ο Δημήτρης Πινακάς και ξαφνικά όλοι οι Λαρισαίοι αισθάνονται υπερήφανοι. Εκστασιασμένος ο Αλέξης Κούγιας, μοιράζει συγχαρητήρια και υποσχέσεις με δήλωσή του. Δικαιούται όμως κάτι τέτοιο;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή της σεζόν. “Πήρα τέσσερις δανεικούς από τον Ολυμπιακό για να μην υποβιβαστώ” δήλωνε ο μεγαλομέτοχος πριν την έναρξη. Ντουρμισάι, Νικολιάς, Κωστή, Γκοτζαμανίδης. Προσθέστε σε αυτούς όλες τις καλοκαιρινές μεταγραφές, πάντα από το πάνω ράφι.
Και ας κάνουμε τη μέχρι στιγμής “σούμα”. Έξι αγώνες, 5 βαθμοί και 5 γκολ. Τέσσερα γκολ ο Πινακάς, τέσσερα γκολ που έδωσαν τους 5 βαθμούς. Οι υπόλοιποι; Ένα άνευ ουσίας γκολ στο 1-3 από τον Αστέρα. Τίποτα. Μηδέν.
Ποιος είναι ο Δημήτρης Πινακάς που φιγουράρει στη 2η θέση των σκόρερ της Σούπερ Λιγκ; Είναι ένα παιδί της πόλης μας που ξεκίνησε να μαθαίνει ποδόσφαιρο στην Ακαδημία του Θοδωρή Βουτυρίτσα. Πριν 6 χρόνια, οι άνθρωποι του Σωματείου της ΑΕΛ, οι υπεύθυνοι της Ακαδημίας Ποδοσφαίρου, τον εντόπισαν μέσω των παιδικών πρωταθλημάτων. Όπως με όλα τα παιδιά που δείχνουν να έχουν προοπτική και δυνατότητες, προσπάθησαν να τον εντάξουν στην ΑΕΛ. Και το κατάφεραν, όταν ο Πινακάς ήταν 14ετών.
Τον προώθησαν στην ομάδα Νέων, ο Δημήτρης δούλεψε, μόχθησε και έγινε επαγγελματίας για να τον θαυμάζουμε σήμερα.
Τι καταλαβαίνουμε από όλα αυτά; Μήπως ότι η ΠΑΕ κάνει καλές μεταγραφές; Μήπως ότι ο Αλέξης Κούγιας, καθώς “ξέρει από ποδόσφαιρο” καλά κάνει και παίρνει δανεικούς, ειδικά από τον Ολυμπιακό; Όχι.
Αυτό που ακόμα στη Λάρισα και στις τάξεις των φιλάθλων δεν λέμε να καταλάβουμε είναι αυτό που κάνουν τόσοι και τόσοι ποδοσφαιρικοί οργανισμοί στον κόσμο. Το αυτονόητο.
Η Ακαδημία της ΑΕΛ δεν είναι η Μασία. Δεν είναι Άγιαξ. Δεν είναι η παλιά “Παιανία” του Παναθηναϊκού. Είναι όμως η Ερασιτεχνική ΑΕΛ που σταθερά εδώ και πολλά χρόνια μοχθεί χωρίς πόρους για το καλό της ομάδας. Μαθαίνει στα παιδιά που φορούν τα βυσσινί ποδόσφαιρο. Εντοπίζει τα ταλεντάκια της περιοχής μέσω σκάουτινγκ και τα φέρνει στην ΑΕΛ. Διακρίνει αυτά που έχουν προσόντα, δυνατότητες και προοπτικές και τα προωθεί στις ομάδες Νέων της ΠΑΕ χωρίς απολύτως κανένα αντάλλαγμα.
Θα μου πείτε “και μετά τι κάνει”; Κρατά τα δελτία τους μέχρι να γίνουν επαγγελματίες και κάνει την προσευχή της. Διότι αφού στελεχώσει κατά 70-80% τις ομάδες Νέων, είναι στην ευθύνη της ΠΑΕ ΑΕΛ να εκμεταλλευτεί και να αναπτύξει τους νεαρούς 16χρονους.
Για κάθε Πινακά που θαυμάζουμε φέτος, υπάρχουν άλλοι τρεις και τέσσερις νεαροί που τα παρατάνε, απογοητεύμενοι από την ανοργανωσιά της ΠΑΕ, από την αγωνιστική κατωτερότητα των ομάδων Νέων έναντι των αντιπάλων τους, από την προπόνηση σε χωριά ανά το Νομό Λάρισας, τις συνεχείς αλλαγές προπονητών και την έλλειψη σχεδιασμού, προγράμματος και οράματος.
Για κάθε Σουλούκο που ετοιμάζεται να ξεπεταχτεί ως ο επόμενος τερματοφύλακας, υπάρχουν άλλοι δύο που ζήτησαν να φύγουν ή έμειναν στάσιμοι.
Για κάθε ανακοίνωση χαράς του μεγαλομετόχου για κάποια νίκη της Κ-19, υπάρχουν τα παιδιά της Κ-15 που φέτος παίζουν στο εφηβικό πρωτάθλημα του Νομού, αφού η ΠΑΕ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΟΜΑΔΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ.
Οι ιερόσυλες συγκρίσεις με τη χρυσή ομάδα της δεκαετίας του ’80 και το παιδομάζωμα όλων των ταλέντων εκείνης της εποχής ξεχνιούνται την επόμενη κιόλας στιγμή αν σκεφτεί κανείς ότι για αυτά τα παιδιά, για τους …Πινακάδες του Σωματείου, αυτή η ΠΑΕ δεν κάνει απολύτως τίποτα. Ότι και για τις ομάδες όλου του Νομού. Αντίθετα, ο Αλέξης Κούγιας φροντίζει να απαξιώνει αυτούς τους ανθρώπους, να λασπολογεί λέγοντας ότι “μαζεύουν 50 ευρώ το μήνα από τους γονείς”, ότι “έχουν 250 παιδιά και τα διαχειρίζονται” αντί να φροντίζει να στηρίζει με υποδομές, υλικό και τεχνογνωσία ώστε τα παιδιά να γίνουν 1000.
Άλλωστε αν ήξερε από ποδόσφαιρο, θα γνώριζε πως μόνο με επένδυση και δουλειά δεν θα είχαν απαξιωθεί οι προηγούμενοι Πινακάδες, ούτε θα χαθούν οι επόμενοι. Για να τους προτιμήσει από τη μικτή Βαλκανίων και ας τους πουλούσε μετά στον Ολυμπιακό ως συνήθως.