- Καλημέρα σας και καλή σας εβδομάδα. Αυτή η ζωή είναι τελικά μεγάλη «ρουφιάνα», την Πέμπτη σε ανεβάζει στα ύψη και τη Δευτέρα σε ρίχνει στα τάρταρα. Την Πέμπτη κάνεις μπράτσα και αποκαλύπτεις πολλά και τη Δευτέρα ψάχνεις μέρος να κρυφτείς (αν και δεν είναι πολύ δύσκολο).
- Βέβαια, επειδή έτσι έχεις μάθει, κάνεις τις… ταρζανιές σου αμέσως μετά από ένα δημοσίευμα, που αντί απλά να το διαψεύσεις όπως έχεις κάθε δικαίωμα, αρχίζεις να μιλάς, να μιλάς, να μιλάς (πραγματικά σας λέω δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση αυτού που γράφει ότι ο ένας υπαγορεύει! Δεν πληρώνεται αυτή η δουλειά).
- Αναρωτιέμαι τελικά, ποιος από το τεχνικό δίδυμο (θυμηθείτε την ανακοίνωση της Πέμπτης) έχει την ευθύνη της χθεσινής τραγικής εικόνας; Ο Αλέξης ή ο Ηλίας; Γιατί όταν δέχεσαι Ηλία να βγαίνει ανακοίνωση που σε «καπελώνει» για τη σύνθεση της περασμένης Τετάρτης για να πάρει εύσημα και ο «συνεργάτης» σου, είσαι έτοιμος να δεχτείς ακόμη και τον υποβιβασμό σου σε συνεργάτη του ενός στον πάγκο.
- Όπως δέχτηκαν και όλα τα μέλη της διοίκησης της ΠΑΕ ΑΕΛ να μπει η υπογραφή τους κάτω από την ανακοίνωση που έκανε λόγο για «τσουτσούδες». Αυτός ο χαρακτηρισμός σας το λέω θα σας ακολουθεί για πάντα και να δω πως θα αντικρίσετε τους συμπολίτες σας αύριο, μεθαύριο.
- Εγώ γι’ αλλού ξεκίνησα κι αλλού η ζωή με πήγε… Για ένα όνειρο που δεν ήθελα να τελειώσει ήθελα να γράψω σήμερα.
- Έβλεπα ένα ατίθασο άτι – που λέτε – σε καταπράσινα λιβάδια, να τρέχει και να σουζάρει χωρίς γκέμια και χωρίς αναβάτη. Χιλιάδες κόσμου το παρακολουθούσε και το αποθέωνε. Μια ομάδα ανθρώπων είχε τα κότσια να πάει κοντά του, κάτι του ψιθύρισε στο αυτί και αυτό αύξησε τις σούζες του και το τρέξιμό του.
- Έτρεχε μπροστά, θέλοντας να ξεφύγει από τη μιζέρια που το κρατούσε δέσμιο, θέλοντας να μας αποδείξει ότι δεν ήθελε πολλά για να γίνει και πάλι περήφανο και να έχει ψηλά το κεφάλι του. Ήθελε απλά καλούς ανθρώπους να το συντηρούν και τους χιλιάδες μονιασμένους να το επευφημούν… Αλλά πάνω εκεί το ρημάδι το ξυπνητήρι με επανέφερε στην πραγματικότητα!
- Και πίνοντας τον πρώτο από τους πολλούς καφέδες μου, διάβασα «Ελευθερία» και την αποκλειστική προσωπική δήλωση του ενός και είπα «λες;». Αλλά από την άλλη θυμήθηκα ότι για μία ακόμη φορά ακούμε λόγια, λόγια, λόγια.
- Θα μετρήσει ως το 1.000, θα διώξει τους πάντες, θα φέρει άλλους, θα μιλήσει για ευρωπαϊκή αδειοδότηση, για μουσείο, για μπουτίκ, για ραδιόφωνο, θα τα ρίξει στον Ηλία, στον Τάκη, στον Μιχάλη, θα φέρει άλλους στη θέση τους και πάλι από την αρχή.
- Μέχρι εκείνη την ευλογημένη ώρα που κάποιοι ή κάποιος θα αποφασίσουν να βγουν από το πλήθος, να πάνε στο άτι και να του πουν τα… μυστικά τους.
Ο τρικούβερτος