- Καλημέρα σας και σήμερα. Έχω τρομάξει με όλα αυτά που διαβάζω για την εξέλιξη της κακοκαιρίας και μακάρι να διαψευστούν οι γνωρίζοντες. Δεν είναι καιρός για απώλειες. Αρκετές μετράμε κάθε μέρα από το «χτικιό» και ήδη συνάνθρωποί μας έχουν χάσει περιουσίες από τα «χτυπήματα» της φύσης, είτε από τους σεισμούς, είτε από τα καιρικά φαινόμενα.
- Ας οπλιστούμε με υπομονή, ας περιορίσουμε όσο μπορεί ο καθένας μας τις μετακινήσεις του και ας προφυλάξουμε τον εαυτό μας όσο καλύτερα μπορούμε, γιατί αν περιμένουμε από τους άλλους…
- Αναμένοντας λοιπόν την «Ελπίδα» μας έχουμε τη φωτογραφία από το γήπεδο της Ηγουμενίτσας που μας… ζεσταίνει αυτές τις κρύες ώρες. Ξέρετε εκείνη με την πλακέτα με τους δύο και τον «απόφοιτο του Ίτον» στο κέντρο του γηπέδου που η εντύπωση που μου έδωσε ήταν «άντε να τελειώσουμε, να βγάλουμε την υποχρέωση, να ξεκινήσει και το δεύτερο ημίχρονο».
- Μεγέθυνα λοιπόν τη συγκεκριμένη φωτογραφία για να δω τι ακριβώς έγραψε η τιμητική πλακέτα. «Στην ΠΑΕ ΑΕΛ για την ιστορία της και την προσφορά της στο ελληνικό ποδόσφαιρο» έλεγε – μέσες, άκρες – και μου ήρθαν στο μυαλό «χρόνια δοξασμένα» που λέει και το άσμα.
- Χρόνια έντονης προσπάθειας, διακριτών ρόλων και στόχων. Χρόνια τίτλων, αλλά και χρόνια υποβιβασμών, με το κεφάλι ψηλά πάντα και την ελπίδα για την επόμενη ή την μεθεπόμενη ή έστω και την παραεπόμενη ημέρα να είναι εκεί. Η σπίθα να είναι πάντα αναμμένη, έτοιμη να βάλει και πάλι φωτιά μέσα στην καρδιά.
- Κοίτα λίγο την φωτογραφία, είναι μέσα κάποιοι από αυτούς που χρησιμοποίησες για ασπίδα και μετά, αφού δεν σε βόλευαν, τους έδιωξες.
- Τώρα όμως; Τώρα «άνθρωπε από πλουτώνιο» πως μας έχεις καταντήσει; Δεν ελπίζουμε σε τίποτα, δεν πιστεύουμε σε τίποτα αλλά κυρίως λεύτεροι δεν είμαστε. Γιατί η δική σου προσφορά σε αυτή την ομάδα, εκτός των χιλίων προσωπικών σου δηλώσεων, είναι μία άνοδος στη Super League και πέραν τούτου ουδέν.
- Ίντριγκες, διχόνοια, ύβρεις, απειλές για μηνύσεις και αγωγές, λόγια, λόγια, λόγια… Ουσία μηδέν και ας προσπαθούν οι φίλα προσκείμενοί σου, αλλά και εσύ ο ίδιος να μας πείσεις για το αντίθετο. Κάνεις την τρίχα, τριχιά όταν βρίσκεσαι κοντά σ’ έναν στόχο και φυσικά «πετάς τη μπάλα» στην κερκίδα όταν τα πράγματα φτάνουν στο απροχώρητο.
- Επτά χρόνια έχεις στην κατοχή σου το πλειοψηφικό πακέτο το μετοχών και έχεις κατορθώσει – γιατί περί κατορθώματος πρόκειται – να μείνεις εσύ και τα φιλαράκια σου, γαντζωμένος από την ιστορία αυτής της ομάδας, στην οποία καθημερινά προσθέτεις και νέες χαρακιές.
- Άσε λοιπόν «απόφοιτε του Ίτον» τις θριαμβολογίες, άσε τις κουβέντες και κοίταξε να βρεις τον τρόπο για να ανάψει εκ νέου η σπίθα… Επτά χρόνια δεν τον βρήκες βέβαια, αν και ξέρεις ποιος είναι…
Ο τρικούβερτος…