Την εβδομάδα που πέρασε συμπληρώθηκε ένας χρόνος απ’ όταν χάσαμε τον Πλασταρά…
Τον φίλο, τον αδερφό, τον συνεργάτη, τον «καπετάνιο» μας, όπως άρεζε στον Αποστόλη να μας φωνάζει όλους κι έναν προς έναν μας ξεχωριστά!
Στις 14 ήταν που «έφυγε», στις 15 που τον χαιρετίσαμε και σήμερα 17 Απριλίου – που ‘χω και τα δικά μου, καθώς είναι η κοινή επέτειος θανάτου των δύο αγαπημένων μου τραγουδιστών, του Μητροπάνου και του Παπάζογλου – είναι που ένιωσα την ανάγκη να γράψω δυο πράγματα παραπάνω, συμπλήρωμα σ’ όσα είπα κι άκουσα την Πέμπτη στην ραδιοφωνική μου εκπομπή.
Όχι πολλά, παρά μόνο να θυμηθώ ότι αυτή την μορφή, αυτόν τον αυθεντικό άνθρωπο που λεγόταν Αποστόλης Πλασταράς…
– και που μια ζωή δεν δούλευε απλά, αλλά πάλευε με την ανάγκη του να δίνει πάντα το καλύτερο εκεί που βρισκόταν
– και που μεγάλωσε με πατέρα και μάνα φτωχούς αλλά τίμιους κι ορκισμένους οπαδούς της ΑΕΛ
– και που πήρε μέσα του την αγάπη και των δύο για την ομάδα
– και που λάτρευε την Πελασγιώτιδα την οποία τίμησε ως τερματοφύλακας και τη Λάτσιο ως οπαδός, μικρόβιο που κόλλησε κατά το πέρασμά του στα νιάτα του απ’ την Ιταλία
– και που άφησε ιστορία στο ραδιόφωνο ως Αλέξης Παργινός, πότε με αφιερώματα στο ιταλικό και πότε στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι, τα οποία ερευνούσε βαθιά, αλλά κι αργότερα με το αμίμητο δίδυμό του με τον Γιώργο Παχαραλάμπους και την επιμελώς ατημέλητη ντοπιολαλιά τους
– και που τελευταία έβρισκε τόσο χαριτωμένα διέξοδο στο διάβασμα του στοιχήματος, εντοπίζοντας σημεία σε απίθανα πρωταθλήματα κι απίθανες ομάδες που δεν μπορούσε καν να προφέρει τα’ όνομά τους…
…τον πρωτοείδα στο γυαλί να κάνει ρεπορτάζ στα γήπεδα για την πειραματική τότε Δημοτική Τηλεόραση, τον γνώρισα τον Μάρτιο του ’92, την πρώτη μέρα που πήγα για την πρώτη μου δημοσιογραφική δουλειά στον «Ημερήσιο Κήρυκα», μοιράστηκα μαζί του τα δύο πρώτα μου αγωνιστικά ρεπορτάζ σε τελικό κυπέλλου ΕΠΣΛ και ντέρμπι βορείου ομίλου Γ’ Εθνικής, μπήκα μαζί του για πρώτη φορά σε ραδιοφωνικό στούντιο, τον τότε “Ήχο FM”, ήμουν συνεπιβάτης του στα πρώτα μου ταξίδια για εκτός έδρας κάλυψη αγώνων της ΑΕΛ κι έμελλε έκτοτε, μετά από μια διαδρομή 28 ως πέρυσι χρόνων, με χαρές, λύπες και ξανανταμώματα, να αποχαιρετιστούμε πάλι ως συνεργάτες, αυτή τη φορά στον Pressing 90.1!!!
Σταματάω εδώ, γιατί δεν ξέρω τελικά αν τα λόγια μπορούν να πουν για τον Αποστόλη περισσότερα απ’ όσα ο ήχος της φωνής του κι όχι μόνο στις δικές του εκπομπές, δείγμα των οποίων παρατίθεται πιο κάτω, αλλά σε στιγμές highlight, σαν κι εκείνη της Κυριακής 1 Σεπτεμβρίου 2019, που για εμένα ήταν η κορυφαία του σ’ αυτό το ύστατο στάδιο της ραδιοφωνικής του διαδρομής.
Η ιστορία έχει ως εξής:
Με πραξικοπηματική απόφαση Κούγια, πριν το ματς με τον Ολυμπιακό, έχει απαγορευτεί για πρώτη φορά στον Pressing 90.1 όχι μόνο η ζωντανή μετάδοση από το AEL FC ARENA αγώνα της ΑΕΛ, αλλά κι αυτή ακόμα η είσοδος των στελεχών του σταθμού στα δημοσιογραφικά του γηπέδου.
Μαζευόμαστε λοιπόν στο στούντιο, όπου βρισκόταν ήδη ο Αποστόλης για τον συντονισμό, ο Τσιάτας, ο Πετρωτός κι εγώ, καταγγέλλοντας από μικροφώνου όλα αυτά τα πρωτοφανή αίσχη της ΠΑΕ, με συνέπεια η κουβέντα να πάει μοιραία και στην απόπειρα που είχε κάνει ο Κούγιας την προηγούμενη μέρα, να βγει στην στοιχηματική εκπομπή του Πλασταρά, που δεν έβγαζε τηλέφωνα στον αέρα, για να σχολιάσει τον φρέσκο τότε δανεισμό του Ουάρντα.
Τότε που ο «θείος» του είπε πως η εκπομπή δεν είναι τέτοια και πως επειδή εκείνη την ώρα έδινε προγνωστικά, θα τον διευκόλυνε αν του έδινε κανένα στανταράκι!!!
Απολαυστικός έως επικός Αποστόλης Πλασταράς κατά το πρώτο 5λεπτο, στο παρακάτω ραδιοφωνικό του highlight, σ’ αυτόν το χρόνο που πρόλαβε να τιμήσει με την παρουσία του κι αυτόν τον σταθμό: