Λίγες μέρες πριν φύγει το 2021 η ΑΕΛ κοιτούσε με τα κιάλια την κορυφή του ομίλου της στην Super League 2, μετρώντας κάτι -9 και… βγάλε, έχοντας μπροστά της στη βαθμολογία όχι έναν, αλλά τρεις – τέσσερις αντιπάλους!
Κι έρχεται το παιχνίδι με την Ξάνθη και να που διπλώνουν οι νίκες και να που τριπλώνουν κι αν ήρθε το «Χινάρι» στην Ηγουμενίτσα δεν χάθηκε κι ο κόσμος αφού κέρδισες αμέσως μετά στο Βόλο…
Κι έρχεται άξαφνα η μέτρια, στείρα, άχρωμη και άοσμη εμφάνιση με τα πιτσιρίκια του ΠΑΟΚ, με το τέταρτο 0-0 της σεζόν και το -6 απ’ τη Βέροια, που εξηγήσαμε επαρκώς γιατί είναι προφανές πρόβλημα, αλλά όχι και το μεγαλύτερο, όταν:
- Ο αρχηγός Μπέρτος βλέπει τον Γκαρσία απ’ τον πάγκο να τον εμποδίζει να εκτελέσει πλάγιο και τον κοιτάζει παθητικά σαν χάνος
- Ο εκπρόσωπος Τύπου της ΠΑΕ κάνει ανάρτηση μετά τη λήξη του ματς περί «ξεθωριασμένου ονείρου»
- Η διοίκηση μιλάει σε ανακοίνωσή της για το «σκληρό παιχνίδι» των αντιπάλων πιτσιρικάδων, λες κι οι δικοί μας δεν έχουν πόδια, χέρια και ψυχή
- Ο πρόεδρος τα βάζει με τη διαιτησία όχι μόνο αυτού του ματς αλλά και του… επόμενου
- Το «κυβερνητικό ρεπορτάζ» διαρρέει δυσαρέσκεια για Ακούνια και Μαξιμένκο, αλλά δεν αναρωτιέται ποιος θ’ αλλάξει τον Όγκμποε αν τελικά δεν παίξει με την Καβάλα και
- Λόγος για μεταγραφές που χρειάζονται όσο ποτέ στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, ούτε έγινε, ούτε γίνεται έστω και στο +5 με τους «ελεύθερους»!
Κι όλα αυτά, ενώ αν έρθει η νίκη αύριο με την Καβάλα, η ΑΕΛ θα ξαναπάει στο -3, με την Βέροια να παίζει ως το τέλος του α’ γύρου εκτός έδρας με Αναγέννηση Καρδίτσας και Καβάλα, ενώ οι «βυσσινί» έχουν μπροστά τους τα παραπαίοντα Τρίκαλα…
Ενώ δηλαδή, μπορεί έστω και θεωρητικά ο συσχετισμός των αποτελεσμάτων να τους φέρει στο κατώφλι του β’ γύρου με -3 και λιγότερους πόντους απ’ την κορυφή, αν φυσικά νικήσουν τα δικά τους ματς.
Κι αναρωτιέμαι, τι σόι ηττοπάθεια είναι αυτή;
Από πού προκύπτει όταν μιλάμε για την ΑΕΛ;
- Η ΑΕΛ δεν ήταν που το 2003-04 είχε στα πρώτα 14 ματς αποτελέσματα 7-3-4 και μπροστά της μια αδυσώπητη μάχη με Καστοριά, Ηλυσιακό, Θρασύβουλο κι Αγροτικό Αστέρα, αλλά πίστευε ότι θα βγει και βγήκε απ’ τη Γ’ στη Β’; Μήπως ήταν ομάδα του συστήματος και οι αντίπαλοι την χάιδευαν;
- Η ΑΕΛ δεν ήταν που το 2004-05 είχε στα πρώτα 14 ματς πάλι 7-3-4 και μπροστά της μάχες με Λεβαδειακό, Ακράτητο και τους δύο Βολιώτες, αλλά βγήκε πρωταθλήτρια και πανηγυρικά στην Α’; Μήπως είχε κανένα χρίσμα κι όποιος έπαιζε απέναντί της φερόταν με το “σεις” και με το “σας”;
- Η ΑΕΛ δεν είναι που σήμερα, 2021-22 πια, πορεύεται με αποτελέσματα 7-6-1 κι αν θέλουμε να ‘μαστε σοβαροί, έχει μόνο μια Βέροια να βλέπει αυτή τη στιγμή, έστω κι απ’ το -6 σήμερα, αλλά πιθανώς αύριο απ’ το -3;
Ή μήπως δεν είναι η ΑΕΛ αυτή;
Ή μήπως είναι απλά η ομάδα εκείνων που δεν έχουν άποψη, προσωπικότητα και πίστη ούτε καν στον εαυτό τους, γιατί αν ορθώσουν ανάστημα θα τους φάει η μαρμάγκα;
Ή μήπως είναι απλά η ομάδα μιας παρέας, που δεν έχει τίποτα απ’ την ενέργεια, την ορμή και την αυτοπεποίθηση του κόσμου της;
Κάποιοι θα κάνουν λόγο για ρητορικά ερωτήματα και μαζί τους κι εγώ φυσικά!
Αλλά, αν τέλος πάντων νιώθουν μέσα τους πρόεδρος, προπονητές, παίκτες, στελέχη και δυο τρεις παρατρεχάμενοι ότι δεν μπορούν κι αργά ή γρήγορα πρόκειται να ρίξουν λευκή πετσέτα, να μας το πουν να το ξέρουμε…
Όπως κι εκείνοι οφείλουν να γνωρίζουν πως με το βλέμμα του χάνου, τις αναρτήσεις της απατημένης ζωντοχήρας, τις φθηνές δικαιολογίες, τις άσφαιρες δηλώσεις διαμαρτυρίας προς κάθε κατεύθυνση και τις διαρροές περί ανυπαρξίας ικανών μεταγραφικών στόχων και παραπόνων για πρωτοκλασσάτους ποδοσφαιριστές, ΑΕΛ δεν είσαι!