Τα επισημάναμε ένα προς ένα όλη την εβδομάδα στο ραδιόφωνο κι ήρθε η ώρα, ανήμερα του αγώνα της ΑΕΛ στο Περιστέρι, να κάνουμε την σούμα που αναδεικνύει όλα τα σημεία υπεροχής των «βυσσινί» έναντι του Ατρομήτου…
Εξάλλου, όταν τα πράγματα ζορίζουν ακόμα περισσότερο, όπως συνέβη με την ομάδα μας μετά την εντός έδρας ισοπαλία με τον Παναιτωλικό, έχουν το καλό να απλοποιούνται κιόλας, δείχνοντάς μας στην προκειμένη περίπτωση πως κάθε άλλο παρά κακό είναι που απ’ τα πέντε ματς που απομένουν τα τρία είναι εκτός έδρας (κι από τα δύο εντός, αυτό με τον ΠΑΣ είναι κι εκείνο που ρίχνει την αυλαία, ήτοι το πλέον κρίσιμο ίσως, αλλά και το πλέον αδιάφορο για τον αντίπαλο).
Η απλοποίηση λοιπόν των πραγμάτων μας λέει αυτή τη στιγμή ότι η ΑΕΛ πρέπει να φέρει από 4-6 βαθμούς από Περιστέρι και Λαμία. Μπορεί; Μπορεί λέω εγώ κι επειδή όλα έχουν τη σειρά τους, σειρά τώρα δεν έχει η Λαμία αλλά ο Ατρόμητος.
Για να δούμε τι έχουμε λοιπόν…
- Κατ’ αρχάς, ο Ατρόμητος έχει να νικήσει στην έδρα του στην κυριολεξία απ’ του Αγιαννιού, δηλαδή από 7 Ιανουαρίου κι έκτοτε έχει σημειώσει μόλις μια νίκη κι αυτή εκτός έδρας. Στο ίδιο διάστημα η ΑΕΛ έχει πετύχει 3 απ’ τις 4 όλες κι όλες φετινές νίκες της, εκ των οποίων μόνο μια στο Αλκαζάρ!
- Αν μαζέψουμε το διάστημα στο τελευταίο δίμηνο, απ’ όταν ολοκληρώθηκαν οι χειμερινές μεταγραφές, θα δούμε πως ο Ατρόμητος μετράει συνολικά αποτελέσματα 0-4-4, με γκολ 6-12 και στην έδρα του 0-3-1, με τέρματα 5-6. Την ίδια περίοδο η ΑΕΛ έχει συνολικά 3-1-3, με γκολ 12-13 και εκτός έδρας 2-1-1, με τέρματα 7-5!
- Κάπου εκεί, στις αρχές Φλεβάρη, που άρχισε η ΑΕΛ να βρίσκει κάποια πατήματα, έγινε κι εκείνο το 1-1 στο Περιστέρι που ως το 60’ το πήγαινε για νίκη, αλλά στη συνέχεια κατέρρευσε δικαιολογημένα, λόγω της ανετοιμότητα των παικτών της. Τόσο η εικόνα όμως των ομάδων, όσο και οι αριθμοί, μας λένε ότι οι «βυσσινί» βελτιώθηκαν έκτοτε, ενώ ο Ατρόμητος στην καλύτερη έμεινε στάσιμος.
- Επιπλέον και επί της ουσίας στοιχείο, είναι πως τα γκολ των «βυσσινί» σ’ αυτό το διάστημα έχουν σημειώσει σχεδόν όλοι οι επιθετικοί και μεσοεπιθετικοί της (Ντουρμισάι 4, Ακούνια 3, Νούνιτς 2, Πινακάς 1, Νικολιάς 1), ενώ έχει χάσει και δύο πέναλτι. Αν μη τι άλλο, απ’ αυτό φαίνεται πως η ομάδα είναι αγωνιστικά λειτουργική, κάτι που δεν προκύπτει σ’ έναν Ατρόμητο όπου ο μόνος αξιόπιστος επιθετικός είναι ο Μανούσος και οι βασικοί του φορ Μάτιτς και Εντομβόγι δεν έχουν κάνει σεφτέ σ’ ολόκληρο πρωτάθλημα. Κάτι από ΑΕΛ του πρώτου 1,5 γύρου θυμίζει όλο αυτό το τελευταίο, με τη διαφορά βέβαια των πιο παραγωγικών μέσων που διαθέτει συγκριτικά, δεν συμφωνείτε;
- Συγκυριακά, την ώρα που ο Παντελίδης αποκλείει οριστικά απ’ τα πλάνα του τους βασικότατους Κιβρακίδη και Χαρίση, ο Φέστα βλέπει να επιστρέφουν Ζίζιτς, Μιλοσάβλιεβιτς, Νικολιάς κι επί της ουσίας και ο Γκράουρ, έχοντας (στην αποστολή τουλάχιστον) και τον Γιακιμόφσκι.
- Ακόμα και το ποτήρι της προϊστορίας μπορεί να δει κάποιος μισογεμάτο αν το επιθυμεί, προσεγγίζοντας το 8-8-1 με ματιά που λέει ότι στο 50+% των αγώνων τους οι «βυσσινί» δεν έχουν ηττηθεί στο Περιστέρι.
- Βάλτε σ’ όλα αυτά ότι ο Ατρόμητος είναι ο αδιάφορος και η ΑΕΛ εκείνη που καίγεται, καθώς και το γεγονός ότι ο Σπανός είναι ένας απ’ τους λίγους παράγοντες που δεν βγάζουν διάθεση όχι μόνο να ρίξουν τον Κούγια, αλλά να τον πατήσουν κι από πάνω κι αλίμονο αν δεν καταλήξετε στο συμπέρασμα πως υπάρχουν σήμερα όλες οι προδιαγραφές για ένα «διπλό», που θ’ αλλάξει πολλά απ’ τα δεδομένα στην κούρσα της παραμονής!!!
Βέβαια, μην ξεχνάμε πως όλα αυτά είναι κατά μια έννοια δευτερεύοντα, απ’ τη στιγμή που ο κύριος αντίπαλος αυτής της ΑΕΛ, πέρα απ’ το άγχος της για το αποτέλεσμα, είναι ο ίδιος της ο εαυτός, με τα δικαιολογημένα σκαμπανεβάσματα βασικών παικτών της από ματς σε ματς και την ανετοιμότητα πολλών εξ’ αυτών, που έχει προκαλέσει ως τώρα ουκ ολίγες αναγκαστικές αλλαγές.
Γι’ αυτό άλλωστε και οι ευχές μου για καλή επιτυχία πηγαίνουν εξ’ ολοκλήρου στα στελέχη του αγωνιστικού τμήματος και μόνο, καθώς οι υπόλοιποι σ’ αυτή την ΠΑΕ έχουν προ πολλού αποτύχει τόσο απόλυτα, που δεν τους σώζει καμιά προσευχή και καμιά παραμονή…