Μπορεί οι εμμονές της ΠΑΕ ΑΕΛ και των συνοδοιπόρων του σημερινού καθεστώτος και η έφεσή τους στην ακόρεστη προπαγάνδα, να μην τους αφήνουν να το δουν, αλλά η κριτική που ασκείται στην ομάδα τόσο μέσα από τον Pressing 90.1 όσο και από το Pressing.gr, προσπαθεί να είναι κατά το δυνατόν αντικειμενική, είτε αναφερόμαστε σε διοικητικά, είτε σε αγωνιστικά θέματα…
Όπως δηλαδή δεν είναι δυνατόν να μην βλέπουμε και να μην καταγράφουμε χρόνια τώρα τα τέρατα που γίνονται σε συμπεριφορές και δηλώσεις, απομακρύνοντας τον κόσμο απ’ την ομάδα και την ομάδα απ’ τον κόσμο… Όπως δεν είναι δυνατόν να μην δεις και να μην καταγράψεις τα διαχειριστικά εγκλήματα που κορυφώθηκαν τον τελευταίο 1,5 χρόνο, οδηγώντας τους “βυσσινί” στον πάτο του βαθμολογικού πίνακα… Ομοίως δεν είναι δυνατόν να αγνοήσεις τον μεθοδικό τρόπο με τον οποίο ο Φέστα και οι παίκτες που διάλεξε για τον βασικό του κορμό, απ’ τον σωρό που μάζεψε ο Κούγιας, παρουσιάζουν όλο και περισσότερο στο χορτάρι κάτι ισορροπημένο, με ενδιαφέρουσα αγωνιστική δυναμική παραμονής στην κατηγορία…
Που σημαίνει πως για κάθε υστερική ύβρη που θα εξαπολύει η ΠΑΕ σε βάρος μας και θα τρέχει μετά να την κρύψει, θα έρχεται μια ή και η ίδια η Super League με τις στατιστικές αναλύσεις και τις διαγωνιστικές επιλογές της να δικαιώνει την κριτική μας.
Εσχάτως, όπως ακριβώς γράψαμε ότι η ΑΕΛ που είδαμε στην κανονική διάρκεια είναι – τηρουμένων των αναλογιών – η χειρότερη όλων των εποχών, στηριζόμενοι σχεδόν εξ’ ολοκλήρου σε αναμφισβήτητα συγκριτικά στοιχεία που μας παρείχε η επίσημη ιστοσελίδα της Λίγκας, έτσι κι αυτή την εβδομάδα, που ό,τι καλό παρουσίασαν προπονητής και ποδοσφαιριστές τον αγωνιστικό χώρο καταγράφηκε, ήρθε η διοργανώτρια να συμφωνήσει μαζί μας ότι
- το γκολ του Ντουρμισάι ήταν ομαδικά το καλύτερο των “βυσσινί” για φέτος και να το συμπεριλάβει στην ψηφοφορία για το καλύτερο της αγωνιστικής κι επιπλέον,
- να επιβεβαιώσει ότι ο Κολομπίνο ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου στη Ριζούπολη, τοποθετώντας τον με αντικειμενικά κριτήρια στην κορυφαία 11άδα της αγωνιστικής.
Αλίμονο, ο καθένας δικαιούται να αντιλαμβάνεται ό,τι μπορεί κι αντέχει ν’ ακούσει σε μια κριτική, θετική ή αρνητική, αλλά δεν μπορεί να λέει ό,τι θέλει δημόσια, να εξαπολύει ανεξέλεγκτα ύβρεις και να εκφράζει κρίση κι άποψη χωρίς να τη στοιχειοθετεί με πραγματικά επιχειρήματα… Εκεί κρίνεται άλλωστε η αξιοπιστία κι όχι στην πιο βραχνιασμένη φωνή!!!
Καλησπέρα σας και χρόνια πολλά για αύριο…