Την ύπαρξη του κορονοϊού την δέχθηκα εξ’ αρχής ως ένα γεγονός που έπρεπε ν’ αντιμετωπιστεί…
Μπορεί να αμφισβήτησα πολλές απ’ τις επιλογές αντιμετώπισής του, αλλά όχι την διαφορετικότητά του σε σχέση με άλλους ιούς, ούτε φυσικά την προσπάθεια διαφόρων κέντρων οικονομικής κυρίως εξουσίας, σε παγκόσμιο επίπεδο, να εκμεταλλευτούν την «ευκαιρία» που χρόνια περίμεναν και να του δώσουν να καταλάβει!
Και δεν θα σταματήσουν αν δεν ξυπνήσουμε και δεν αντισταθούμε ως λαοί σε πολιτικοκοινωνικό επίπεδο…
Ταυτόχρονα όμως, πρέπει επιτέλους να βρούμε τον τρόπο ν’ αντισταθούμε στους εξ’ ορισμού αρνητές των πάντων, που θα ‘ταν για λύπηση αν δεν ήταν τόσο μα τόσο ασεβείς, προσβλητικοί και επικίνδυνοι, σαν και το τύπο που μου ‘φτασε πρωί-πρωί τα νεύρα στο ταβάνι!
«Έχεις κανέναν γνωστό σου με covid;», είμαι σίγουρος πως θα ‘λεγε πριν έναν χρόνο, χαρακτηρίζοντας fake τις εικόνες απ’ το Μπέργκαμο και στημένα τα ρεπορτάζ απ’ τις ΜΕΘ, για να διαφοροποιήσει την απορία του το περασμένο φθινόπωρο, ρωτώντας δεξιά κι αριστερά «αν έχουμε κανένα γνωστό με διασωλήνωση» ή «αν χάσαμε πραγματικά κάποιον δικό μας από κορονοϊό», προκειμένου να αποδείξει πως όλα είναι ψέμα…
Σ’ όλο αυτό το διάστημα, με δικούς μου ανθρώπους να το περνάνε άλλος σαν απλή ίωση κι άλλος λίγο βαρύτερα, με συμπτώματα στοιχειώδους βρογχίτιδας, προσπαθούσα και πρότεινα σε όλο τον κόσμο να τηρεί έτσι κι αλλιώς τα βασικά μέτρα και να επιλέξει μια επιστημονική φωνή να ακούει, ώστε να μην τρελαθεί απ’ την πολυλογία ειδικών και πολιτικών, που μόνο σύγχυση κατάφερναν και καταφέρνουν να προκαλέσουν στο πλατύ κοινό!
Κι ίσως ήταν αυτή η ηπιότητα των συμπτωμάτων και των προσωπικών μαρτυριών, που μ’ έκανε να ‘μαι εξαιρετικά ήπιος και με κάθε «αρνητή» που έπεφτε στην αντίληψή μου, σεβόμενος το δικαίωμά του να πιστεύει ό,τι θέλει…
Προφανώς, έπρεπε να φτάσουμε σήμερα,
- να δηλώνω με ανακούφιση την απαλλαγή του φίλου και καθημερινού συνεργάτη Άκυ Μητσούλη απ’ αυτή την περιπέτεια, που τον οδήγησε κάμποσα 24ωρα όχι απλά σε ταλαιπωρία από πρωτοφανή για εκείνον συμπτώματα, αλλά σε πλεύση μεταξύ ζωής και θανάτου και
- να αναδημοσιεύω το μήνυμα που ο ίδιος στέλνει προς κάθε κατεύθυνση, μετά από μια τόσο επίπονη όσο και συγκλονιστική εμπειρία, την οποία βίωσα φυσικά μόνο εξ’ αποστάσεως και μέσα απ’ την μάταιη προσπάθειά μου να επικοινωνήσω τηλεφωνικά μαζί του όταν – όπως διαπίστωσα – δεν είχε ανάσα να μου πει καν μια καλημέρα…
για να καταλάβω ότι αυτοί οι άνθρωποι, οι περιβόητοι αρνητές, δεν εκφράζουν άποψη για να την σεβαστώ, παρά είναι εξ’ ορισμού άνθρωποι ασεβείς απέναντι στον ίδιο τον άνθρωπο και ταυτόχρονα, όχι μόνο βαθειά προσβλητικοί, αλλά και επικίνδυνοι για όλους μας!!!
«Τα δύσκολα πέρασαν, ο Άκυς έρχεται», γράφω με περίσσια χαρά…
«Καλό το παραμύθι αλλά δεν έχει δράκο. Άλλη μια μπανανοφλουδα στο μονοπατι», μου γράφει κάποιος Νίκος…
«Παρακαλώ; Μπορείς να γίνει πιο σαφής;», τον προκαλώ…
«Θεωρώ ότι αυτό που διάβασα ήταν ένα μυθιστόρημα. Προσωπική μου άποψη και ο σχολιασμός», απαντάει…
« Είσαι για λύπηση μεν, αλλά δυστυχώς, είσαι και επικίνδυνος για όλους μας… Προσωπική μου άποψη», ανταπαντώ…
Ακούς εκεί «άποψη» του καθενός, το παραλίγο τετ α τετ ενός – δικού μου ανθρώπου, που δεν πάει καιρός απ’ όταν γιορτάσαμε τα 50 του μόλις χρόνια – με τον δημιουργό του!!!