Λέγεται Δημήτρης Χ. και ζει από χρόνια με την οικογένειά του στην άλλη άκρη του κόσμου…
Συγκεκριμένα, είναι μόνιμος κάτοικος της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ και δεν δηλώνει μόνο, αλλά είναι ως το μεδούλι οπαδός της ΑΕΛ, την οποία θαυμάζει από μικρό παιδί και βαράει κι αυτός το κεφάλι του στον τοίχο μ’ αυτά που βλέπει να συμβαίνουν σήμερα στις τάξεις της.
Τη μεγάλη διαφορά την κάνει το γεγονός πως ο Δημήτρης, που φροντίζει και τα παιδιά του να μεγαλώσουν ΑΕΛικά, δεν είναι Λαρισαίος, ούτε έχει οποιαδήποτε άλλη σχέση με την πόλη της Λάρισας, παρά μόνο την επισκέφτεται κάθε μια απ’ τις σπάνιες φορές που βρίσκεται στην Ελλάδα, για να δει κάποιον αγώνα και να προμηθευτεί υλικό για να ντύσει τους απογόνους και το σπίτι του με οτιδήποτε ΑΕΛικό.
Η καταγωγή του είναι απ’ τον Πειραιά κι ως εκ τούτου, αποτελεί την ζωντανή δικαίωση των συνειδητοποιημένων Λαρισαίων οπαδών της ΑΕΛ, που αντιλαμβανόμενοι την ομάδα τους ως ένα απ’ τα κορυφαία club της χώρας, το μόνο εκτός ΠΟΚ και Θεσσαλονίκης που έχει οπαδούς απ’ οποιαδήποτε άλλη περιοχή, επιμένουν πως το ορθό είναι να επιμένουμε στη χρήση του ονόματος “ΑΕΛ” και όχι του “Λάρισα”, το οποίο περιορίζει γεωγραφικά το εύρος της απήχησής της.
Μεταξύ αυτών είμαι κι εγώ…
Είναι κι αυτή μια απάντηση σε όσους βλέποντας στις μέρες μας αυτό το χάλι των άδειων κερκίδων στα εντός έδρας παιχνίδια των “βυσσινί”, θέλουν με το ζόρι να μας πείσουν ότι αυτός είναι ο κόσμος της ΑΕΛ… Κι όμως, είναι Σάββατο πρωί, 1η Αυγούστου 2020 κι έξω είναι μέρα, τουλάχιστον στη Λάρισα, γιατί στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ είναι ακόμη αξημέρωτα!!!
Στην υγειά μας, που μου ‘γραψε κι ο Δημήτρης στέλνοντάς μου κι αυτή τη φωτογραφία:
