Είναι χειμώνας του 2003 προς 2004, κάπου τέλη Δεκέμβρη με αρχές Γενάρη…
Στέλεχος της ΠΑΕ ΑΕΛ τότε, είμαι στην Αθήνα για δουλειές στην ΕΠΑΕ και φεύγοντας μιλάω στο τηλέφωνο με τον πρόεδρο Νίκο Σωτηρούλη, απ’ τον οποίο παίρνω την σαφή εντολή να βρω τον Γιώργο Ποδαρά, αρχηγό, 10άρι και μαέστρο του Βύζαντα Μεγάρων, ώστε να τον πείσω να έρθει έστω και για ένα 6μηνο στην ΑΕΛ, πιστεύοντας πως με την παρουσία του στη μεσαία γραμμή – μετά το επεισόδιο του Γιάννη Τσακμακίδη με τον προπονητή Τάκη Παραφέστα και την λύση συμβολαίου του πρώτου – κλειδώνουμε την άνοδο απ’ την Γ’ στη Β’ Εθνική.
Τα ‘χαμε συζητήσει από πριν, είχαμε αξιολογήσει τον παίκτη, αλλά δεν ήταν στο πρόγραμμα να τον συναντήσω εκείνη τη μέρα…
Ο Νίκος επέμεινε ωστόσο να το κάνω κι έχοντας πάρει τον δρόμο της επιστροφής απ’ το κέντρο, κατεβαίνω την Πανεπιστημίου και καλώ τον πολύπειρο ποδοσφαιριστή στο τηλέφωνο. Είπα και τι δεν είπα μήπως τον καταφέρω έστω να συναντηθούμε και παλεύοντας μήπως βρω χαραμάδα στο παράθυρο για να περάσω, έφτασα να κατηφορίζω τον Κηφισσό ως το Καραϊσκάκη, αντί ν’ ανηφορήσω την Εθνική Οδό προς την έξοδο απ’ το λεκανοπέδιο… Μήπως και χρειαζόταν να στρίψω προς δυσμάς!!!
Ευχαριστίες, ξανά ευχαριστίες για την τιμή που του κάναμε, αλλά δεν ήταν δυνατόν απ’ τη μια στιγμή στην άλλη ν’ αφήσει την στρωμένη του ζωή εκείνη την εποχή και ν’ ανηφορίσει στη Λάρισα, ακόμα και για την μεγάλη ΑΕΛ…
Οικογένεια, δουλειά σε κάποιον δήμο (σ.σ. θα σου εξασφαλίσουμε άδεια άνευ αποδοχών του έλεγα, τίποτα εκείνος), προπονητηλίκι σε κάποια Ακαδημία, μείναμε με τον καημό!!!
Τον πιστεύαμε όμως πολύ (και) ως προσωπικότητα κι αν κρίνω απ’ το κείμενο με τις ΤΟΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ που έγραψε με αφορμή τον οδυνηρό θάνατο του Νίκου Τσουμάνη, είχαμε απόλυτο δίκιο:
Να γράψω κάτι….Δεν το συνηθίζω αλλά οφείλω να το κάνω για τα νέα παιδιά που θέλουν να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές,για τους γονείς που ονειρευονται να δουν το παιδί τους στην μεγάλη ομάδα….Αφορμή το νέο παιδί που βρέθηκε νεκρό τον Νίκο τον ποδοσφαιριστή στη Θεσσαλονίκη μόλις 31 ετών…Ίσως να βοηθήσω κάποιο νέο παιδί που ασχολείται με το αγαπημένο μας άθλημα που κάνει όνειρα έχει φιλοδοξίες αλλά δεν γνωρίζει το μαγικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου ή δεν πατά στη γη…Ίσως κάποιος γονέας που θέλει να δει το παιδί του επαγγελματία ποδοσφαιριστή να αναθεωρήσει πολλά που είχε στο μυαλό του και να σκεφτεί απο αύριο περισσότερο ταπεινά κ λογικά γιατί κάποιοι του φούσκωσαν τα μυαλά για την ταλεντάρα του…Αν δεν γράψεις εσύ που άφησες την οικογένεια σου στο χωριό για να πας στην Αθήνα απο τα 14 σου για να γίνεις ποδοσφαιριστής κ είδες κ έζησες τα πάντα…. (έτσι σκέφτηκα) ποιος θα γράψει αλήθειες….Ο ψευτοπαράγοντας που πουλάει φούμαρα κ μεταξωτές κορδέλες στο νέο παιδί για να υπογράψει στο τζάμπα και οτι έχει άκρη με μεγαλοπροέδρους και θα τον κάνει μεταγραφή και θα οικονομήσει σε δυο χρόνια σε μεγάλη ομάδα…;Ο μανατζαράκος που έχει τις γνωριμίες με ομαδάρες αλλα το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να πάρει απο το παιδί το χιλιάρικο να τον πάει στην ομάδα κ μετά να μην τον ενδιαφέρει αν το παιδί έχει να φάει ή να κοιμηθεί…;Ο δημοσιογραφίσκος που καλεί τον ποδοσφαιριστή στην καφετέρια και καλά για να τον προβάλει να του πάρει δηλώσεις για το σαιτ ή το τοπικό ραδιόφωνο και ο σκoπoς του είναι να του κεράσει τον καφέ και να του πάρει και κάνα πενηντάρικο…;Ο “βαπτισμένος”ως προπονητής ποδοσφαίρου που τις επιλογές στην ενδεκάδα τις κάνει με βάση απο ποιον πήρε μίζα στη μεταγραφή ή απο τι πορτοφόλι έχει ο γονέας του παιδιού…;Η προεδράρα με τα κουστούμια και τις γραβάτες που αν τον γυρίσεις ανάποδα δεν πέφτει πεντάευρο…; που αν δεν δώσει χορηγία ο γονιός δεν τον παίρνει στην ομάδα γιατί εχει κλείσει το ρόστερ της ομαδάραs του…Αν θες να μην υποφέρεις να μην καταστραφείς μετά τα τριάντα σου, κοίταξε την μόρφωση σου!Πλήρωσε σε γνώση κλείσε τα αυτιά του κ απέφυγε όλους αυτούς που θέλουν το “καλό” σου.Πήγαινε το πρωί στη δουλειά σου κ απόλαυσε το απόγευμα την στρογγυλή θεά στην ομάδα της γειτονιά σου, πήγαινε στο σχολείο σου και στο φροντιστήριο σου κ μετά παίξε με τους φίλους σου για την χαρά του παιχνιδιού…Το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν είναι αγγελικά πλασμένο.Θέλει μεγάλες θυσίες, αντοχές, υπομονή κ επιμονή να είσαι σκληρός σαν άνθρωπος, γιατί θα λυγίσεις και στο τέλος θα είσαι μόνος χωρίς δουλειά χωρίς χρήματα με ψυχολογικά προβλήματα και χωρίς γνώσεις να κάνεις κάποια άλλη δουλειά… χωρίς οικογένεια….αλλά πάνω απο όλα θα έχεις χάσεις την αξιοπρέπεια σου σαν άνθρωπος στην κοινωνία.Ήμουν τυχερός, το κατάλαβα νωρίς και ας έπαιζα στην κορυφαία κατηγορία του ποδοσφαίρου μας.Το πρωί στην υπηρεσία μου κ το απόγευμα στην προπόνηση…Να μπαίνεις κ να βγαίνεις απο τα αποδυτήρια με το κεφάλι ψηλά και να μην χάνεις την αξιοπρέπεια σου γιατί στη ζωή υπάρχουν σπουδαιότερα πράγματα απο το ελληνικό ποδόσφαιρο…
Γιώργος Ποδαράς“