Ακόμα και μέσα σ’ αυτή την πολύμηνη σύγχυση που έχει προκαλέσει σ’ όλους μας η αντιμετώπιση της διασποράς του Covid-19, με αντικρουόμενα μέτρα που μεταβάλλονται κάθε τρεις και λίγο και με περιστατικά που έρχονται στο φως της δημοσιότητας να ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια του παραλογισμού, υπάρχει και μια παρήγορη ιστορία που μας επιτρέπει να ελπίζουμε ότι καμιά φορά η λογική μπορεί να επικρατήσει του παραλόγου.
Πάνε κάτι μήνες που συνέβη το πέρα για πέρα αληθινό περιστατικό, που έχει για πρωταγωνιστές του μια οικογένεια από τη Λάρισα και την αστυνομία νησιού του Ιονίου…
Είμαστε στα τέλη Ιουλίου, σχεδόν «πικ» τουριστικής περιόδου κι ενώ βρίσκεται ήδη 3-4 μέρες στον συγκεκριμένο τόπο, η οικογένεια επιστρέφει λίγο μετά τα μεσάνυχτα στο ξενοδοχείο, έπειτα από βραδινή έξοδο στην πρωτεύουσα του νησιού όπου και διέμενε εξ’ αρχής.
Περνώντας έξω ακριβώς από την πόρτα συνοικιακού ουσιαστικά μίνι μάρκετ, το οποίο ήταν ως εκείνη την ώρα ανοιχτό – όπως συμβαίνει κατά κόρον στις τουριστικές περιοχές – η σύζυγος θυμάται πως ξέχασε να πάρει 1-2 είδη ατομικής υγιεινής κι ο σύζυγος σπεύδει χωρίς ν’ αλλάξει καν βηματισμό, τόσο αυθόρμητη κι αυτονόητη ήταν η κίνησή του, να μπει στο άδειο κατάστημα το οποίο καθημερινά επισκέπτονταν για τα απαραίτητα με όλους τους τύπους (μάσκα κτλ.), να πάρει τα ζητούμενα προϊόντα…
Οδεύοντας προς το ταμείο πριν καν περάσει ένα λεπτό, βλέπει να μπαίνουν μέσα δύο αστυνομικοί και να του προτείνουν αφού πληρώσει (!!!), να τους ακολουθήσει στο κατώφλι του μαγαζιού…
Αντιλαμβανόμενη η σύζυγος τον λόγο, που ο ίδιος δεν είχε συνειδητοποιήσει, σπεύδει να του προτείνει τη μάσκα του που είχε στην τσάντα της, την οποία και φόρεσε, αλλά τα όργανα του είπαν ότι πλέον ήταν αργά!
Δεν μας αφορά ποιοι ακριβώς ήταν οι διάλογοι που ακολούθησαν ανάμεσα σε πολίτη και αστυνομικούς, όταν ο πρώτος ενημερώθηκε για το ύψος του προβλεπόμενου προστίμου των… 300€, αλλά η πληροφορία ότι επικράτησε ψυχραιμία, η οποία και επέτρεψε στον άνθρωπο να τους πει τα εξής:
«Τόσες μέρες τώρα στο νησί, δεν είδα πουθενά ούτε έναν έλεγχο. Από έξω γυρίζουμε κι ως εμβολιασμένοι συν τοις άλλοις, που υποτίθεται ότι το κράτος μας επιφυλάσσει προνομιακή μεταχείριση, ούτε μας ζητήθηκε πουθενά μάσκα, ούτε είδαμε φυσικά κανέναν έλεγχο. Εδώ στα πλοία της γραμμής υποτίθεται ότι για να ταξιδέψεις θες την Άρτα και τα Γιάννενα σε προϋποθέσεις και στο νησί τα καραβάκια που κουβαλάνε όλη μέρα 200 και 300 άτομα για τις τοπικές κρουαζιέρες δρουν ανεξέλεγκτα. Και βρήκατε εδώ, σ’ ένα άδειο συνοικιακό μίνι μάρκετ, μετά τα μεσάνυχτα, να παραφυλάξετε για να βρείτε τον πρώτο που θα μπει χωρίς μάσκα, ώστε να κόψετε πρόστιμο και να πείτε πως δουλέψατε; Πώς να θυμηθώ ενστικτωδώς να βάλω μάσκα – την οποία χρησιμοποιώ από μόνος μου όταν βγαίνω για ψώνια κάθε πρωί – όταν τόσες μέρες τώρα ουδείς τη ζήτησε και ουδείς έκανε έλεγχο για τη χρήση της; Αλλά να πάμε και στην ουσία… Θέλετε να μου πείτε πως όταν αυτή ακριβώς της στιγμή όλο το νησί οργιάζει σε μπαρ, καφέ και φαγάδικα και δεν πέφτει καρφίτσα στο κεντρικό πεζόδρομο, εγώ ο εμβολιασμένος που μπήκα ένα λεπτό χωρίς μάσκα σε άδειο συνοικιακό μίνι μάρκετ, αποτελώ κίνδυνο για την δημόσια υγεία; Θα σοβαρευτούμε ποτέ σ’ αυτόν τον τόπο, μπας και λειτουργήσουμε με το πνεύμα κι όχι το γράμμα ενός κανονισμού, το οποίο μάλιστα εφαρμόζουμε όποτε μας καπνίσει»;
Το πρόστιμο κόπηκε φυσικά, η βραδιά χάλασε για την οικογένεια καθώς τρόμαξαν και τα παιδιά που είδαν τον μπαμπά να τον γράφουν οι αστυνομικοί και ζητούσαν εξηγήσεις απ’ τους γονείς κι άρχισαν οι λογαριασμοί για το πόσες μέρες διακοπών, που ήταν και με κοινωνικό τουρισμό, θα στοίχιζε το 300άρι…
Ψυχοπλάκωμα!!!
Ο πολίτης ωστόσο, κάνοντας χρήση του δικαιώματος ένστασης που συνοδεύει κάθε πρόστιμο, απέστειλε την επόμενη μέρα στο email που του πρότεινε το χαρτί της κλήσης, ένα μήνυμα που εμπεριείχε όλο το σκεπτικό που ανέπτυξε το προηγούμενο βράδυ στα όργανα, χωρίς μέσα του να πιστεύει πραγματικά ότι θα βρει άκρη…
Τους έγραψε για τον εμβολιασμό και τα προνόμια, για τον αλόγιστο τρόπο με τον οποίο δρουν άπαντες στο νησί, για το αυθόρμητο της εισόδου σε άδειο κατάστημα και την παραμονή εκεί λιγότερο από ένα λεπτό, για το πνεύμα, το γράμμα και την ουσία των μέτρων, βγάζοντας ο άνθρωπος με ευγενικό είναι αλήθεια τρόπο, όλη την πίεση και την αγανάκτηση που τον έπνιγε απ’ το βράδυ…
Έστειλε το email και για να πούμε μια ακόμη αλήθεια, το ξέχασε!!!
Μέχρι που 15-20 μέρες μετά, του ήρθε με απαντητικό email η απόφαση πως για τους τάδε και τάδε λόγους, η αρμόδια επιτροπή ελέγχου των ενστάσεων του τμήματος, έκανε την ένστασή του κατά πλειοψηφία δεκτή και ως εκ τούτου η κλήση – πρόστιμο ακυρώνεται…
Καλό υπόλοιπο φθινοπώρου να έχουμε και καλά ξεμπερδέματα μ’ αυτή την υπόθεση της πανδημίας, τηρώντας κατ’ ελάχιστο ο καθένας τα μέτρα που απαιτούνται για να τα ‘χουμε καλά με τον εαυτό μας.
Κι όσο για τις αρχές και τους κανονισμούς τους, ίσως πάντα κάπου να υπάρχει εκείνη η σταγόνα λογικής που πρέπει να ενεργοποιήσουμε με ψυχραιμία, καθαρό μυαλό και επιχειρήματα, ώστε να υπερισχύει των ποταμών του παραλόγου που πνίγει την καθημερινότητά μας… Ίσως!!!