Ανέκαθεν τα αποτελέσματα έπαιζαν ρόλο στην διαμόρφωση της ψυχολογίας των φιλάθλων, χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρέπει να μας παρασύρουν τόσο που να μην αντιλαμβανόμαστε τον τρόπο με τον οποίο έρχονται κι αναλόγως να κρίνουμε τι είναι αυτό που μπορεί να αναμένουμε στο άμεσο και απώτερο μέλλον.
Όταν λοιπόν πέρυσι τέτοιον καιρό, ταυτόχρονα με τον πανηγυρισμό ιστορικών νικών της ΑΕΛ, όπως οι εκτός έδρας με Άρη και Παναθηναϊκό, έκανα επισημάνσεις για επιτυχίες που δεν είναι αποτέλεσμα οργανωμένης δουλειάς αλλά συγκυριών, κάποιοι έπεφταν πάνω μου να με φάνε.
Πρόκειται για τους ίδιους που την ίδια ακριβώς εποχή, έκαναν πως δεν είδαν τον πλέον ταπεινωτικό αποκλεισμό που έχει γνωρίζει ποτέ η ΑΕΛ απ’ το Κύπελλο, απ’ την Καλαμάτα της 3η κατηγορίας σε διπλά ματς, ο οποίος αποκάλυπτε ακριβώς αυτό που πάντα υποστήριζα:
Ότι στην ΠΑΕ αυτής της συγκεκριμένης ηγεσίας, όλα μα όλα γίνονται στο πόδι και πως όσα ακούτε περί σχεδιασμού δεν είναι παρά φθηνή προπαγάνδα στήριξης του καθεστώτος. Μιας στήριξης που κατά τον τελευταίο χρόνο παρείχε προκλητικά και η τεχνική ηγεσία!!!
Πλέον, δε νομίζω πως χρειάζεται να πω πολλά για να τα αποδείξω όλα αυτά, καθώς μιλάνε τα ίδια τα γεγονότα, τα οποία έφεραν απολύτως φυσιολογικά την εξίσου ιστορική και ξεγυρισμένη προχθεσινή 3άρα απ’ τον Άρη…
Η ομάδα, με τα πολλά με τα λίγα και χάρη στην ποιότητα αλλά και την προσωπικότητα κάποιων παικτών (Κρίστινσον, Μόρας, Μιλοσάβλιεβιτς, Κάτσε, Ουάρντα), εκ των οποίων οι δύο φορούσαν τα βυσσινί συγκυριακά κι έπαιζαν ως δανεικοί που τους πλήρωνε άλλος, έφτασε να κλείνει το 2019 ως 4η στην βαθμολογία, εκπληρώνοντας κατά το ήμισυ τον στόχο περί 6άδας που είχε θέσει ο πρόεδρος.
Τι πιο φυσικό λοιπόν, να δεις τα 2-3 εκείνα στοιχεία που εκτιμάς ότι είσαι μπόσικος αγωνιστικά, για να τα διορθώσεις με το έμπα του Γενάρη και να ξεκινήσεις στον δεύτερο γύρο εξελιγμένος και με την αυτοπεποίθηση που συμπληρωματικά σου δίνει το ειδικό βάρος αυτής της φανέλας, ώστε να ολοκληρώσεις την πρωταγωνιστική σου πορεία!
Αντ’ αυτού όμως τι είδαμε;
Διάλυση εκείνης της ομάδας απ’ το πρώτο κιόλας ματς του 2020 στην Ξάνθη, με την αποπομπή βασικών γραναζιών σαν τον Φατιόν και τον Στάνκοβιτς, για ν’ ακολουθήσουν κι άλλοι, σε σημείο που έβγαζε μάτια ότι στόχος δεν ήταν η ενίσχυση, αλλά η διάλυση αυτής της ομάδας.
Αποκορύφωμα αποτέλεσε φυσικά η ουσιαστική απώλεια και των Κάτσε, Ουάρντα, καθώς για χάρη των συμφερόντων του Μαρινάκη, ο Κούγιας βγήκε στα χαρακώματα κατά του ΠΑΟΚ και του Σαββίδη, που του είχε δανείσει με δική του πρωτοβουλία τους συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές, με συνέπεια οι τελευταίοι να ‘ναι κατά τον β’ γύρο η σκιά του εαυτού τους.
Κι εκεί, δεδομένων των αποτυχιών αλλά και πολλών αποτυχημένων επιλογών που ακολούθησαν στη στελέχωση του ρόστερ, άρχισε για τα καλά να αρθρώνεται το παραμύθι που πρόεδρος, προπονητής και ορντινάτσες ανήγαγαν σε πραγματικά αναιδή – για κάθε νοήμονα φίλαθλο – προπαγάνδα.
«Ετοιμάζουμε την ομάδα για του χρόνου»!!!
Κι όταν μετά από ατέλειωτες σφαλιάρες, μόλις δύο αδιάφορες νίκες σε κανονική διάρκεια και play out, ακατανόητες προσθαφαιρέσεις παικτών και σκανδαλώδεις δανεισμούς, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να ξεκινήσει η νέα σεζόν χωρίς κάποιες απ’ τις τραγικές επιλογές του Γενάρη στο ρόστερ (σ.σ. τραγικότερο παράδειγμα αυτό του Παπάζογλου αντί του Ντάουντα), ήρθε ο Γρηγορίου να μας παρουσιάσει μια ΑΕΛ σε σχήμα 4-2-3-1, που ακυρώνοντας σε λάθος θέση ακόμα και τον MVP των τελευταίων ετών, Μιλοσάβλιεβιτς, κυριολεκτικά δεν βλέπονταν…
Αργά ή γρήγορα το κατάλαβε κι έτσι απ’ το ματς με το Βόλο κι έπειτα, έψαξε να βρει αγωνιστική ισορροπία σε σχήμα 3-5-2 και τη βρήκε κυρίως γιατί άλλαξε τον σχηματισμό της μεσαίας γραμμής, επιλέγοντας επιτέλους να παίξει μ’ ένα 6άρι (Σπαρβ) και δύο εσωτερικούς μέσους (Μιλοσάβλιεβιτς, Νικολιά), ώστε να αξιοποιήσει πλήρως ό,τι καλύτερο διαθέτει όχι μόνο ποιοτικά, αλλά κι από πλευράς ενέργειας στο ρόστερ του.
Παρά τις αδυναμίες σε όλες τις άλλες θέσεις και κυρίως στα μετόπισθεν, θα μπορούσε με άλλη διαχείριση να κερδίσει και στο Βόλο όπως στα Γιάννενα, να πάει αλλού το παιχνίδι με την ΑΕΚ κι όλη η εξέλιξη να ‘ναι εν τέλει διαφορετική, έστω και πρόσκαιρα, γιατί αργά ή γρήγορα η προχειρότητα πάλι θ’ αποκαλύπτονταν…
Γιατί; Μα γιατί το ρόστερ που θεωρητικά και αναιδώς «σχεδιάστηκε» απ’ τον Γενάρη για να υπηρετήσει το 4-2-3-1, δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε βάθος χρόνου στο 3-5-2, για το οποίο έχεις μόλις μια 11άδα και τίποτα παραπέρα (Νάγκι – Ηλιάδης, Ζίζιτς, Μιχαήλ – Μπέρτος, Φιλίπ, Σπαρβ, Μιλοσάβλιβιτς, Νικολιάς – Πλατέλλας, Πινακάς)!
Χωρίς άλλα 8άρια πέραν των Νικολιά, Μιλοσάβλιεβιτς, χωρίς ικανό αριθμό έστω και μέτριων κεντρικών αμυντικών για ν’ αλλάξουν όταν χρειαστεί την μια και μοναδική βασική τριάδα και χωρίς τα απαιτούμενα «φτερά», καθώς αριστερά ο Φιλίπ τα καταφέρνει στο επιθετικό σκέλος, αλλά δεξιά ο Μπέρτος μοιάζει να ‘ναι πιο ταλαίπωρος κι απ’ την… ταλαιπωρία, όσο καλούς επιθετικούς κι αν μαζέψεις, δουλειά δεν γίνεται.
Όλα αυτά τα είδατε στο β’ μέρος με την ΑΕΚ που βγήκε ο Νικολιάς για να μπει ο μη χαφ Τόρζε, τα ξαναείδατε με τον Ατρόμητο όταν αποχώρησε ο Μιχαήλ για να ξαναμπεί ο μη στόπερ Μούζεκ και ταυτόχρονα, κουράστηκε ο κατά συνθήκη αντικαταστάτης του Νικολιά στα χαφ (!!!) Πλατέλλας κι ακόμα χειρότερα, τα είδατε με τον Άρη που έλειπε εκτός του Νικολιά και ο Μιλοσάβλιεβιτς.
Μιλάμε για γύμνια άνευ προηγουμένου, η οποία με τον παράδοξο τρόπο απόδοσης ευθυνών απ’ τον Κούγια, που ενώ κατηγορεί για τον διασυρμό τον διαιτητή, καταπίνει ταυτόχρονα εν δυνάμει βασικούς παίκτες σαν καραμέλες (Σεσέροβιτς, Γκαζάλ, Τόρζε), επιτείνεται ακόμη περισσότερο…
Αυτή είναι η ιστορία του φυσικού ξεβρακώματος και κατά συνέπεια, της φυσικής καταδίκης μιας αναιδούς και προσβλητικής προπαγάνδας, που ήθελε σώνει και καλά να μας πείσει ότι σ’ αυτή την ΠΑΕ, μ’ αυτή την ηγεσία κι αυτόν τον τρόπο λειτουργίας, μπορεί να υπάρξει με οποιαδήποτε μορφή σχεδιασμός και μάλιστα, για Ευρώπη… Μιας προπαγάνδας που δυστυχώς συνεχίζεται κι από Λαρισαίους, χωρίς ντροπή!!!
Αυτά έως αύριο και φυσικά, να μην ξεχνάτε ποτέ πως ο αγωνιστικός χώρος ήταν, είναι και θα είναι, ο καθρέφτης όλων μα όλων, προσώπων και καταστάσεων… Κι αυτός είναι άλλωστε ο μοναδικός λόγος για τον οποίο ασχολούμαι ακόμα τόσο πολύ με τα αγωνιστικά αυτής της “τίποτα από ΑΕΛ”!!!