Για μια ακόμη φορά δηλώσεις επί δηλώσεων για όλους και για όλα…
Δηλώσεις για την ΕΠΟ, για την ΕΕΑ, για παράγοντες και παραγοντίσκους, για τον ΠΑΟΚ τον Ιβάν κι όλο του το σόι, για τον ΠΑΣ, για την Ξάνθη, για τον Τίγρη και την… Αρκούδα, για τους Παπαδοπουλαίους, τους Ζαχαριάδηδες, τους Φουρτουνάκηδες και τους Βροντάκηδες, για την Βέροια, για την Ξάνθη, για κάθε διαιτητή πριν αλλά και μετά τα ματς, για κάθε ομάδα που δεν την κερδίζει αλλά και την κερδίζει (όπως χθες με τον Απόλλωνα), για κάθε αντίπαλο που ρίχνει ή δεν ρίχνει μια κλωτσιά παραπάνω, λες και όσα μεγάλα και σπουδαία κατάφερε η ΑΕΛ στην ιστορία της, τα κατάφερε με διαιτητές και συστήματα που τη χάιδευαν και με αντιπάλους που της έστρωναν κόκκινα χαλιά για να περάσει!!!
Κι όλα αυτά, τα συνηθισμένα εδώ και μια 7ετία, διαπιστώνονται μόνο κατά τον τελευταίο 1,5 μήνα, όπου το μενού περιλάμβανε επίσης Στάνκοβιτς, προσφυγές, απειλούμενα ban και πολλές μας πολλές κουβέντες για τεχνικούς διευθυντές που ακούγαμε, διαβάζαμε, αλλά ποτέ δεν είδαμε, ούτε σε μορφή-μοντέλο Σαμολαδά, ούτε σ’ εκείνο του γαμπρού στη Φαλάνη, Πότσι (σ.σ. η φωτογραφία είναι από την παρουσίασή του μαζί με τον Ραμίρες) που θα τον περιμέναμε να ξεμπλέξει απ’ την Κρήτη ως τα τέλη Γενάρη κι ας ήταν λήξη επίσημης μεταγραφικής περιόδου…
Θα το παίρναμε φαίνεται να τον κάνουμε καβάντζα για του χρόνου!!!
Και τώρα που είπαμε για μεταγραφική περίοδο, δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά προχθές Τρίτη 15 του μήνα, ολοκληρώθηκε και η έξτρα μεταγραφική περίοδος για τους ελεύθερους παίκτες, χωρίς από την λαλίστατη κατά τα άλλα ΠΑΕ ΑΕΛ να γίνει ή να ειπωθεί έστω το παραμικρό…
Μιλάμε για εκκωφαντική σιωπή και χωρίς απ’ όσο γνωρίζουμε να έχει επιβληθεί κάποιο ban, σιωπή πρωτοφανή αν μη τι άλλο για τα δεδομένα μιας αγωνιστικής περιόδου κατά την οποία υποτίθεται ότι η ομάδα στοχεύει αποκλειστικά και μόνο στην άνοδο!!!
Για του λόγου το αληθές:
2003-04 (άνοδος από Γ’ σε Β’): Από μνήμης και μόνο, σε μια σεζόν που ο Σωτηρούλης ήξερε ότι αρχίζει να μην πατάει καλά οικονομικά αλλά η ΑΕΛ ήταν σταθερά στην πρώτη 3άδα απ’ τα μισά του α’ γύρου, αποκτήθηκαν ο Καπρινιώτης ως back up του Λάζορικ κι έστω και στη λήξη της περιόδου, ως αντικαταστάτης του Γιάννη Τσακμακίδη στο ρόστερ, αλλά back up ουσιαστικά του Μποζίλοφ, ο Ρίκι Λοκέλα. Δεν θυμάμαι αν είχε γίνει εκείνο τον χειμώνα άλλη μεταγραφή, αλλά γνωρίζω καλά ότι ο Λοκέλα ήταν η τρίτη και… καταϊδρωμένη επιλογή στη θέση του, μετά από μια μεγάλη αλλά αποτυχημένη προσπάθεια να ντυθεί στα βυσσινί ο Πέτρος Πασσιαλής που έφευγε απ’ τον Ολυμπιακό (σ.σ. και τελικά πήγε στον Άρη) κι αμέσως μετά ο Ποδαράς, για την υπόθεση του οποίου έχω ξαναγράψει… Ωστόσο, η απόκτηση του Καπρινιώτη αποδείχθηκε τόσο εξ’ αρχής όσο και στην πορεία καθοριστική, όπως και τα γκολ του, για έναν σωρό λόγους!
2004-05 (άνοδος από Β’ σε Α’): Η ΑΕΛ δεν ήταν εκείνη που ήθελε να είναι και κυνηγούσε μόνιμα τις προνομιούχες θέσεις, χωρίς ποτέ ως τότε να τις έχει πατήσει… Το παζάρι ξεκίνησε με Διγκόζη, Κατσιαρό, συνεχίστηκε με τον Κύπριο επιθετικό Αντώνη Μακρή και τον Γιανκόφσκι, έναν Πολωνό κεντρικό αμυντικό που δεν «περπάτησε», για να ακολουθήσει ο περιβόητος Αμπούνα, πριν μπει το κερασάκι στην τούρτα με τον Ντένις Σέρμπαν. Ουσιαστικά μιλάμε για 4/6 ενδεκαδάτα αποκτήματα, που αντικαθιστώντας κατά βάση στην αρχική σύνθεση τους Γ.Σ.Γεωργιάδη, Κατερίνη, Αλεξανδρή και υπερκαλύπτοντας τις συχνές απουσίες του επιρρεπή σε τραυματισμούς, Παναγιώτη Μπαχράμη, άλλαξαν όχι μόνο το σχήμα και τον ρυθμό, αλλά συνολικά την αγωνιστική ταυτότητα και τον χαρακτήρα εκείνης της ομάδας, που πέταξε έκτοτε προς την 1η θέση και την άνοδο!
2015-16 (άνοδος από Β’ σε Α’): Παρότι η ΑΕΛ του Ντόστανιτς ήταν σταθερά στην προνομιούχο κορυφή απ’ την πρώτη μέρα, ο νεόκοπος στα βυσσινί τότε Κούγιας, έφερε στην ομάδα τον καθοριστικό Μπόγιοβιτς, επαναπάτρισε Κουτσιανικούλη, Κρητικό και κατά μια έννοια τον Λαμπρόπουλο κι έκλεισε με Βαρέλα, Δαμιανάκη, Ρέντζα και Ζέρη, ενισχύοντας το ρόστερ τόσο σε βασικό σχήμα όσο και σε πάγκο, κυρίως μεσοεπιθετικά. Δικαιώθηκε φυσικά με την άνοδο!
Φέτος λοιπόν, που έγκαιρα επισημάναμε τα αγωνιστικά και βαθμολογικά δεδομένα και με την ομάδα να κυνηγάει να φτάσει σ’ έναν θεωρητικά εφικτό στόχο, τι ακριβώς συμβαίνει και το ρόστερ του β’ γύρου είναι εξ αρχής αποδυναμωμένο σε σχέση μ’ εκείνο του α’ γύρου;
Ο Συμελίδης «κάηκε» απ’ τον Φυντάνη και πρωταγωνιστεί πλέον στον 2ο όμιλο με τον Λεβαδειακό, ο Πατράλης παίζει βασικός στον Τριγλιοκλή, ο Μπαντιμπαγκά φιλοδοξεί να στεριώσει στην Καρδίτσα, ο Κούστα μένει απενεργοποιημένος ξέροντας πως τον είχαν για δανεικό κι αντ’ αυτών, ήρθε ένας Ραμίρες που ζεσταίνει τον πάγκο κι επί του παρόντος, σε ενάμισυ μήνα, πέρασε και δεν ακούμπησε…
Πολλά μπορεί να εικάσει κάποιος, περί της πραγματικής οικονομικής κατάστασης της ΠΑΕ, περί της αποδοχής της ήττας της από αντιπάλους καλύτερους ή από ένα σύστημα που δεν ευνοεί, αλλά δεν έκανες και τίποτα για να εξαντλήσεις τα περιθώρια να το νικήσεις, ακόμα και περί ακλόνητης πίστης στο υπάρχον ρόστερ και στα νέα παιδιά σαν τον Τσουμάνη, αν εξαντλήσουμε τα όρια του ποδοσφαιρικού ρομαντισμού!
Αλλά γεγονός παραμένει πως για πρώτη φορά στα χρονικά η ΑΕΛ ήταν ανύπαρκτη στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο μιας σεζόν που στοχεύει στην άνοδο, την ίδια στιγμή που συνεχίζει απτόητη να καταγγέλλει τους πάντες και τα πάντα, προετοιμάζοντας ίσως για μια ακόμη φορά τα άλλοθι μιας αποτυχίας που με πείσμα ο Γκουτσίδης, οι παίκτες και τα υπόλοιπα στελέχη του αγωνιστικού τμήματος προσπαθούν “για το γαμώτο τους” να αποφύγουν…
Υ.Γ. Επί του πρακτέου, να κάνουν εκεί στην ΠΑΕ (που ‘ναι και ορίτζιναλ πιστοί κι όχι σαν τον Αναστασιάδη) κανένα τάμα στην Παναγιά, να κρατάει όρθιους Κολομπίνο και Όγκμποε!!!
