Αν θέλουμε να προσεγγίσουμε τις παραμέτρους που συνθέτουν την αυριανή, όντως ιστορική, αναμέτρηση του Απόλλωνα Λάρισας με την ΑΕΛ για το Κύπελλο, δύο τρόποι υπάρχουν.
Ο πρώτος είναι να κάνουμε λόγο για «γιορτή του λαρισινού ποδοσφαίρου» και βαυκαλιζόμενοι πως όλα βαίνουν καλώς, να πάμε στη Φιλιππούπολη για να… γιορτάσουμε, με την ευχή να κερδίσει ο καλύτερος ή ο πιο τυχερός, όπως λένε και ξαναλένε κάποιοι, γνωρίζοντας βέβαια κατά βάθος ότι ακόμα και σε αγωνιστικό καθαρά επίπεδο, το αποτέλεσμα έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία απ’ αυτή που θέλουν να πιστεύουν!
Ο δεύτερος είναι να αποδεχτούμε ότι ενώ θα έπρεπε πραγματικά να είναι γιορτή, δεν συντρέχουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις για να την απολαύσουμε όπως θα της έπρεπε, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει ούτε ένας από τα επιτελεία των δύο ομάδων που να ήθελε αυτή τη στιγμή τη συγκεκριμένη «γιορτή».
Ούτε καν ένας εκ των σοβαρών Λαρισαίων φιλάθλων, που δεν ψοφάνε για ίντριγκα, αλλά για ηρεμία, ομαλότητα και προκοπή όλων των ομάδων μας, στο μέτρο της ισχύος και του αναστήματός τους…
ΟΚ, άπαντες γνωρίζουν ότι Απόλλων και ΑΕΛ, ΑΕΛ και Απόλλων, θα συναντηθούν φέτος δύο φορές για το πρωτάθλημα, αλλά όχι τώρα, στο πρώτο επίσημο ματς της σεζόν και όχι σε νοκ – άουτ αναμέτρηση!
Δεν υπάρχει άλλωστε προπονητής στον κόσμο που να θέλει με το καλημέρα, χωρίς να ‘χει διαμορφώσει η ομάδα του μια ταυτότητα, έναν χαρακτήρα, χωρίς να ‘χει βρει αγωνιστικό ρυθμό, να την υποβάλλει σε μια ανταγωνιστική πρόκληση επιπέδου «τοπικού ντέρμπι», εντός κι εκτός γηπέδου και μάλιστα σε διοργάνωση χωρίς επιστροφή…
Κι αν στην Φιλιππούπολη δεν έχουν το άγχος του φαβορί κι έχουν να λένε ίσως για παρηγοριά πως άλλος αντίπαλος αυτή τη στιγμή δεν θα τους έφερνε τα έσοδα 1.000 εισιτηρίων (σ.σ. αλλά τι να πρωτοσώσεις με 10.000€), στις τάξεις των «βυσσινί» είναι προφανές απ’ την πρώτη στιγμή, ότι η κλήρωση προκάλεσε ταραχή…
- Ταραχή στο διοικητικό επιτελείο, που βλέποντας κατά δήλωσή του «ένα συνονθύλευμα» πριν δυο εβδομάδες στην Καρδίτσα, τρέμει για λόγους γοήτρου τον αποκλεισμό, σε βαθμό που ακόμα δεν άρχισε η σεζόν, έσπευσε να βγάλει προειδοποιητική ανακοίνωση για την διαιτησία. Κι αν δεν είναι η όποια αγωνιστική ετοιμότητα του αντιπάλου που προκαλεί αυτή την ανασφάλεια, είναι σίγουρα ο φόβος της αντίδρασης, του έξτρα κινήτρου που δίνει στις τάξεις των γηπεδούχων όχι μόνο το όνομα της κραταιάς στη Λάρισα, ΑΕΛ, αλλά οι δεκάδες δηλώσεις της διοικητικής ηγεσίας των «βυσσινί» εις βάρος της ΠΑΕ Απόλλων, στελεχών και παικτών της! Στο φινάλε, αν δεν υπήρχαν στους «γαλάζιους» όλα αυτά τα κίνητρα και δεν καίγονταν για την πρόκριση, γιατί έκατσαν στην γεμάτη ιδιαιτερότητες φυσική τους έδρα και δεν αιτήθηκαν να παίξουν π.χ. στο Αλκαζάρ ή… αλλού, για να κόψουν σαφώς περισσότερα εισιτήρια και να τα ‘κονομήσουν; Αυτό θα ‘ταν όντως μια παρηγοριά για τον Μαντζανά, που σε καμία περίπτωση δεν θέλει με τη σειρά του να τον πιάσει ο άλλος στο στόμα του πριν καν αρχίσει το πρωτάθλημα…
- Ταραχή όχι μόνο στο διοικητικό, αλλά και στο επικοινωνιακό επιτελείο, καθώς για πρώτη φορά αυτή η ΠΑΕ θα δώσει επίσημο αγώνα παρουσία κόσμου μέσα στη Λάρισα, χωρίς να μπορεί στοιχειωδώς, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να ασκήσει έλεγχο στο ποιόν αυτού του κόσμου, προκειμένου να αποφύγει αποδοκιμασίες που ακούγονταν π.χ. κατά καιρούς στο AEL FC ARENA, στις προ κορονοϊού εποχές. Αν μη τι άλλο, παραινέσεις για τσιμπημένο εισιτήριο που δεν ευοδώθηκαν και προεξόφληση επεισοδίων απ’ τα ίδια τα στελέχη της ΠΑΕ, τι άλλο νόημα να είχαν;
- Ταραχή στα λοιπά στελέχη των «βυσσινί» και δη εκείνα που προέρχονται απ’ τη Λάρισα κι απ’ τα σπλάχνα και των δύο ομάδων, γιατί γνωρίζουν μια πραγματικότητα που αρνούνται να μαρτυρήσουν, αλλά αγωνιωδώς επιθυμούν να αλλάξουν.
- Ταραχή στο τεχνικό επιτελείο και κυρίως στον Κώστα Φρατζέσκο, που στο αμέσως προηγούμενο επίσημο παιχνίδι του καθόταν στον πάγκο του Απόλλωνα και γνωρίζει καλά ότι α) Οι γηπεδούχοι είναι όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και ως οργανισμός μια «ψημένη» πλέον ομάδα στα δεδομένα της σημερινής τους κατηγορίας, β) Η τωρινή του ομάδα είναι ακόμα ένα σύνολο παικτών χωρίς την απαιτούμενη συνοχή και χωρίς οι περισσότεροι να γνωρίζουν το πλέγμα των ιδιαιτεροτήτων του ματς, γ) Ο ίδιος βρίσκεται υπό την κρίση ενός παράγοντα που δεν έχει διστάσει ν’ αλλάξει προπονητές είτε στο μέσο της προετοιμασίας (Πέτριτς), είτε μετά το πρώτο επίσημο ματς της σεζόν (Πάους) και δ) Ίσως γνωρίζει την τύχη του Βοσνιάδη, που το ’14 επί Πλεξίδα έλαχε να χάσει στο πρώτο ματς κυπέλλου στο Αλκαζάρ 0-1 απ’ τον Ολυμπιακό Βόλου (σ.σ. κι αν δεν γνωρίζει, ας ρωτήσει το Νικολιά που σκόραρε τότε για τους «ερυθρόλευκους»)
- Ταραχή, τέλος, σ’ ολόκληρο το ρόστερ, αν λάβουμε υπόψη την πίεση στην οποία βρίσκονται οι ποδοσφαιριστές απ’ τη στιγμή που πολύ πρόσφατα ο ίδιος ο πρόεδρος τους μάζεψε και τους είπε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι με βάση την αξιολόγησή του θα αποφασίζει ποιοι θα πληρώνονται και ποιοι όχι.
Αυτή είναι δυστυχέστατα η πραγματική εικόνα, στο κατώφλι μιας «γιορτής» που αν θέλουμε να ‘μαστε ειλικρινείς, κάθε άλλο παρά γιορτή θα ‘ναι την επόμενη μέρα στ’ αποδυτήρια του ηττημένου, ειδικά στην περίπτωση που ηττημένη είναι η ΑΕΛ!
Γι’ αυτό, αν θέλουμε να προασπίσουμε ειλικρινά το λαρισινό ποδόσφαιρο ως Λαρισαίοι κι ανεξαρτήτως οπαδικής προτίμησης, οφείλουμε να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να προσευχηθούμε για τα λιγότερα δυνατά λάθη κάθε είδους, εκατέρωθεν…
Υ.Γ. Αν όλα ήταν καλά που λέτε και που πολύ θα το θέλαμε φυσικά οι Λαρισαίοι, δεν θα ‘χαμε να δούμε τις δυο ομάδες να παίζουν φιλικό από τότε που μας παραπέμπει η φωτογραφία, με τις πλάτες Αμίτ και Μασαλέσα σε πρώτο πλάνο… Σωστά;