“Μετά την υπαναχώρηση του Υπουργού Ανάπτυξης είμαι αναγκασμένος να εμείνω στην αρχική μου απόφαση και να δημοσιοποιήσω την παραίτησή μου”!!!
Είναι 29 Μαρτίου και ο Λαρισαίος, τότε Αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, κοινοποιεί την παραίτηση που είχε θέσει απ’ τις 18 του ίδιου μήνα στη διάθεση του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά.
Ο λόγος περιγράφεται με σαφήνεια στο πλήρες κείμενο και συνοψίζεται στη φράση «Από την πρώτη στιγμή που ηγέρθη, το φθινόπωρο του 2012, από το υπουργείο Ανάπτυξης, το ζήτημα της επιμήκυνσης του χρόνου ζωής του «φρέσκου γάλακτος», διατύπωσα δημοσίως τις σοβαρές αντιρρήσεις μου (…) Με στέρεα επιχειρήματα αποδείξαμε ότι η πρόταση θα είναι αρνητική για την ελληνική κτηνοτροφία και με αμφίβολα οφέλη για τον Έλληνα καταναλωτή. Απαντήσεις πειστικές δεν πήραμε».
Έκτοτε, αλλά και πριν απ’ όσο έχω να θυμάμαι, δεν έρχεται στη μνήμη μου άλλη αυθόρμητη παραίτηση κυβερνητικού στελέχους οποιαδήποτε κυβέρνησης. Δηλαδή παραίτηση που να προέκυψε για λόγους έντιμης πολιτικής διαφωνίας και να μην ζητήθηκε ή προκλήθηκε υπό το βάρος κάποιου σκανδάλου, αν και ούτε τέτοιες πολλές έχω ουσιαστικά να θυμάμαι στη χώρα μας, παρά τα πολλά και μεγάλα κατά καιρούς σκάνδαλα!
Αυτά σκεφτόμουνα ακούγοντας προχθές την υπουργό πολιτισμού να καταδικάζει μετά Χριστόν κι ως αυτόκλητη δικαστής, τον μέχρι πρότινος συνοδοιπόρο της στο Εθνικό Θέατρο, ως «επικίνδυνο άνθρωπο», αλλά να παραμένει ταυτόχρονα γαντζωμένη στην καρέκλα της, λες και δεν είναι η ίδια που όφειλε και οφείλει να ρωτάει, να μαθαίνει και να γνωρίζει ποιοι είναι εκείνοι στους οποίους μοιράζει τα μεγάλα πόστα… Λες και η πολιτική ευθύνη έπαψε να ‘ναι αντικειμενική… Λες και αυτή η αντικειμενική πολιτική ευθύνη δεν είναι δική της, αλλά αλλουνού και μας το κρύβει… Μωρέ, λες;
Και μαζί με όλα αυτά, αναρωτήθηκα πώς να αισθάνεται σήμερα ο Μάξιμος, παρακολουθώντας όλο αυτό το θέατρο (σκοτεινών) σκιων!!!
Αν μη τι άλλο, υποθέτω πως δικαιούται να αισθάνεται όχι «μπιπ», όπως με ευκολία λένε στα πεζοδρόμια, αλλά ως ένας απ’ τους ελάχιστους που δύνανται να φέρουν στην πολιτική μας ζωή το πολυσυζητημένο ηθικό πλεονέκτημα, το οποίο στην Ελλάδα φροντίζουν να απεμπολούν γρήγορα και με ευκολία ακόμη κι εκείνοι που εξ’ ορισμού το κουβαλάνε, μόνο όμως όσο δεν κυβερνούν.
Κι ας ψήφισε στη συνέχεια θετικά, προκειμένου να μην πάρει πάνω του και την ευθύνη του κλονισμού ολόκληρης της τότε και τώρα κυβερνητικής παράταξης, καθώς το μήνυμα το είχε στείλει, ως ένας βουλευτής της Περιφέρειας που μακριά απ’ την ελιτίστικη νοοτροπία των Αθηνών, δεν συναναστρέφεται ανθρώπους των σαλονιών, ούτε και ψηφίζεται κατά βάση απ’ αυτούς, αλλά είναι υπόλογος στη βάση των παραγωγών και των καθημερινών ανθρώπων του μόχθου.
Από τότε – μέσα απ’ το ρεπορτάζ ειδήσεων που έκανα στην TRT – ξεχώρισα τον Μάξιμο και χωρίς να έχω μιλήσει ποτέ δια ζώσης μαζί του, παρά μόνο τηλεφωνικά για τις ανάγκες του ρεπορτάζ πια του Pressing 90.1 και παρότι είμαι άνθρωπος αριστερών καταβολών και ιδεών, ένιωσα την ανάγκη να τα επισημάνω κάποια στιγμή όλα αυτά, έτσι για να υπάρχουν, όσο τουλάχιστον ο ίδιος φροντίζει με την στάση και την συμπεριφορά του να τιμά αυτό το ηθικό πλεονέκτημα…
Ίσως άλλωστε αυτός να ‘ναι κι ο λόγος που ακόμα μένει στην απ’ έξω…!!!
