Μετά την ιστορική ήττα και από τον Απόλλωνα, που είχε κοντά τρεις δεκαετίες να κερδίσει στη Λάρισα σε κανονική διάρκεια πρωταθλήματος και δη, Α’ Εθνικής, αλλά και την αποκαρδιωτική εικόνα της ΑΕΛ, δε νομίζω ότι υπάρχει περιθώριο για επιμέρους αναλύσεις.
Το γεγονός ότι για μια ακόμη φορά το κέντρο άμυνας λειτούργησε λάθος στη φάση του γκολ, η εμφανής αδυναμία των «βυσσινί» να σταθούν στα μετόπισθεν χωρίς τρίτο στόπερ, η ανυπαρξία οργάνωσης στο παιχνίδι όταν ανεβαίνουν κι ανοίγουν ψηλότερα οι γραμμές, ο εγκλωβισμός στην παρουσία στην 11άδα παικτών του ρηχού νερού που στερούν την δυνατότητα συμμετοχής σε ποδοσφαιριστές που πατούν αντίπαλη περιοχή, η εμμονή στη συμμετοχή ενός Ντουρμισάι που κάνει με συνέπεια τραγικά τελειώματα κι αδυνατεί να βρει στόχο κι ένα σωρό άλλες αδυναμίες και διαπιστώσεις, είναι πια για να ‘χουμε να λέμε…
Η κοινή σοβαρή διαπίστωση πλέον, οριστικά και αμετάκλητα, είναι η αδυναμία αυτής της ομάδας να αντιληφθεί τα προβλήματά της, για να προσπαθήσει έστω και προσχηματικά να τα λύσει!!!
Πιο συγκεκριμένα,
- με μια διοίκηση που ενώ αποφασίζει για τα πάντα πιστεύει ότι για όλα φταίνε οι άλλοι και το μόνο που κάνει καλά είναι να μεταβιβάζει και να επιρρίπτει ευθύνες,
- με μια τεχνική ηγεσία που αδυνατεί να βρει λύσεις, ειδικά μ’ αυτό το αποδυναμωμένο ακόμα κι απ’ τον α’ γύρο ρόστερ, καθώς φτάσαμε μέσα Γενάρη και παίζουμε με προσθήκες Τσόσιτς, Κολομπίνο, αλλά χωρίς Τόρζε, Σεσέροβιτς, Γκαζάλ, Πλατέλλα, ακόμα και Μούζεκ ο Θεός να μας φυλάει (!!!)
- μ’ ένα άμεσο περιβάλλον που θεωρεί πως επειδή αλλάξαμε λίγο καλύτερα τη μπάλα στη Λεωφόρο γίναμε και καλύτερη ομάδα, με αποτέλεσμα να μη μπαίνουν νέες ιδέες στο γήπεδο και
- με παίκτες φοβισμένους, που δεν πιστεύουν στον εαυτό τους και το μόνο που τους νοιάζει είναι να διώχνουν το κακό απ’ τα πόδια για να μην τους πουν ότι φταίνε
είναι προφανές ότι αυτό που παρουσιάζεται στο γήπεδο δεν έχει καμία σχέση με ομάδα ούτε αγωνιστικά, ούτε πνευματικά, ούτε ψυχικά!!!
Γι’ αυτό ίσως είδε κι αποείδε ο Τάτσης στις δηλώσεις του, σφίχτηκε και ξανασφίχτηκε κι εν τέλει, παρότι δεν άφησε πάλι απ’ έξω τις τύχες και άλλες συναφείς φτηνές δικαιολογίες και χρησιμοποίησε λέξεις που καίνε, μιλώντας περί ικανότητας και πολύ περισσότερο ποιότητας.
Εκείνο φυσικά που δεν πρόκειται να πει, είναι πως η έλλειψη ικανότητας και ποιότητας δεν αφορά μόνο στο ρόστερ, αλλά ξεκινάει απ’ τον μεγαλομέτοχο και τους λοιπούς παράγοντες, τρομάρα τους και συνεχίζει ως τα τρίσβαθα της λειτουργίας αυτής της ΠΑΕ!!!
Ως εκ τούτων, το να βλέπεις στον καθρέφτη του αγωνιστικού χώρου αυτή την εικόνα δεν είναι το αφύσικο, το παράξενο, το αναπάντεχο, αλλά το απολύτως φυσιολογικό…
Τόσο φυσιολογικό, όσο αφύσικο είναι να λένε και να πιστεύουν κάποιοι ότι το πρόβλημα δεν είναι αυτοί που αποφασίζουν, πράττουν και λένε όσα λένε, αλλά εκείνοι που έγκαιρα αντιλαμβάνονται το χάλι και το μαρτυράνε… Κι όσο θα συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, μ’ όσες αλλαγές κι αν γίνουν σε πρόσωπα σε όλη την κλίμακα της ΠΑΕ ΑΕΛ πλην της κεφαλής, τίποτα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει, καθώς εκεί βρίσκεται η πηγή του προβλήματος κάμποσα χρόνια τώρα!!!
Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι είχε επιτέλους δίκιο ο Τάτσης στα τελευταία του κι ας σφίχτηκε με το ζόρι να το ξεστομίσει:
Είναι σαφώς θέμα ποιότητας…