Περί πολιτισμού ο λόγος και μεγάλη φυσικά η συζήτηση, που μπορεί να ξεκινήσει από την ύπαρξη ή όχι των απαιτούμενων υποδομών, που θα δώσουν ουσιαστικές λύσεις σε απλά καθημερινά προβλήματα και θα καταλήξουν όπως πάντα και σωστά κατά τη γνώμη μου, στο επίπεδο της παιδείας που κουβαλάμε σ’ αυτή τη χώρα…
Συμπαθής για παράδειγμα ο υπερήλικας συμπολίτης που συνελήφθη να κάνει την ανάγκη του μέρα μεσημέρι στον τοίχο του στρατοδικείου επί της Μεγ. Αλεξάνδρου, ελλείψει ίσως ενός επαρκούς αριθμού δημόσιων WC στο κέντρο, αλλά κι εκείνος, δεν μπορούσε να απευθυνθεί ευγενικά σε κάποιο απ’ τα πέριξ καταστήματα εστίασης πριν οδηγηθεί στην εύκολη λύση την οποία ενδεχομένως να θεωρεί και αυτονόητη για την αντιμετώπιση του προβλήματός του; Κι αν απευθύνθηκε; Θα του έδωσαν πρόσβαση στην τουαλέτα τους;
“Υπογειοποιείστε όσους κάδους θέλετε”, έλεγε με νόημα το μήνυμα του αναγνώστη που μου έστειλε εξίσου προβληματισμένος αυτή τη φωτογραφία:
Από την άλλη, αντίστοιχος – περί πολιτισμού και παιδείας – ήταν ο προβληματισμός του βετεράνου συναδέλφου Χρήστου Τσαντήλα, που μιλώντας για “εικόνα ντροπής στην καρδιά της Λάρισας”, διαπίστωσε με πίκρα, αναρτώντας τις δύο παρακάτω φωτογραφίες: “Να βράσω τον πολιτισμό μας! Χρειάζεται δυστυχώς η καρέκλα στο οδόστρωμα για να διασφαλίσουν οι ανάπηροι την διέξοδο της ράμπας”!
Καλημέρα σας και εις άλλα με υγεία…