Μεγάλα λόγια και ποσταρίσματα για να βγάλουμε την “υποχρέωση” στις 3 του Δεκέμβρη (ημέρα για τα δικαιώματα των ΑμεΑ) και στη συνέχεια σιωπή… Μετά από 13 χρόνια εργασιακής προσφοράς στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, όπου με τίμησαν και με τιμούν με την εμπιστοσύνη τους σημαντικά πολιτικά πρόσωπα, νομίζω ότι δικαιούμαι σήμερα να καταθέσω και δημόσια, αυτό που πίστευα αλλά και πιστεύω. Η Βουλή ως σύνολο προσώπων και κυρίως συμπεριφορών, είναι η μικρογραφία της κοινωνίας μας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός, ότι οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού είναι άνθρωποι που προέρχονται από τα ”σπλάχνα” των πολιτών, και επιστρέφουν και πάλι εκεί μετά το πέρας της θητείας τους. Πρόσφατα στη Βουλή συζητήθηκε ένα εμβληματικό νομοσχέδιο, που αφορούσε τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, τις βασικές αρχές προσβασιμότητας αυτών σε κάθε μορφή κοινωνικής ζωής, αλλά και ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η “σημασία” που δόθηκε σε αυτό το σχέδιο νόμου, δεν φάνηκε μόνο στο μικρό αριθμό ομιλητών, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι σχεδόν όλη η συζήτηση ήταν εκτός θέματος. Με αποκλειστική ευθύνη κάποιων, το νομοσχέδιο μπήκε σε δεύτερη μοίρα, και η συζήτηση είχει αναχθεί σε μία πολιτική κόντρα νομικών δικαιωμάτων, μεταξύ Κουφοντίνα και Λιγνάδη. Πραγματικά ντρέπομαι και θλίβομαι ως νέος άνθρωπος, που κάποιοι θέλησαν να μετατρέψουν τον κορυφαίο Θεσμό του Κοινοβουλίου σε μία αρένα μεταξύ καλών και κακών, και που κυρίως έχουν αυτοδιοριστεί σε πληρεξουσίους δικηγόρους είτε του Κουφοντίνα, είτε του Λιγνάδη. Θα περίμενα να προτιμήσουν τον άτυπο ρόλο του πληρεξουσίου δικηγόρου του Θάνου Αξαρλιάν και των δεκάδων θυμάτων κακοποίησης, αλλά εις μάτην. Θλίψη και απογοήτευση για τις τοποθετήσεις αυτές, αλλά κυρίως γιατί έπεσαν οι μάσκες ως προς την ευαισθησία κάποιων σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και κυρίως στα ζητήματα των ΑμεΑ. Ο κανονισμός της Βουλής υπάρχει, ισχύει αλλά καλό είναι και να εφαρμόζεται στο ακέραιο, τόσο ως προς τον ενδεδειγμένο τρόπο ένδυσης και την τήρηση ορθών συμπεριφορών εντός αυτής, όσο και ως προς το ύφος με το οποίο τοποθετείται κάποιος, αλλά κυρίως στο τι λέει. Ποιος δεν θυμάται τον αυστηρό καθηγητή στο σχολείο, να μας επιστρέφει το γραπτό στην Έκθεση, με την παρατήρηση με κόκκινο στυλό πάνω πάνω: ”Εκτός θέματος…” Η Βουλή μπορεί λοιπόν να είναι μικρογραφία της κοινωνίας μας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μεταβληθεί σε κακό αντίγραφο αυτής…
Ο Βάσος Π. Καραμπίλιας είναι δικηγόρος Αθηνών, μέλος του Μητρώου στελεχών της ΝΔ, επιστημονικός συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων.