Τρεις άνθρωποι, τρεις διαφορετικές εποχές, τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες, φιλοξενήθηκαν σήμερα στην εκπομπή Tsoumbox του Pressing 90.1, για να ορίσουν μέσα απ’ τις μαρτυρίες τους την χαρισματική προσωπικότητα του Οράσιο Μοράλες, που ήρθε άγνωστος μεταξύ αγνώστων το 1972 απ’ την Αργεντινή στη Λάρισα και επέλεξε να την κάνει δεύτερη πατρίδα του και πεδίο αστείρευτης προσφοράς επί σχεδόν μισό αιώνα, πριν μας αποχαιρετίσει σήμερα στα 74 χρόνια του.
Πρώτος ο Τάσος Σουφλιάς, στέλεχος της ΑΕΛ από εκείνο τον πρώτο καιρό κι ένας απ’ τους πρώτους ανθρώπους που τον συνάντησε όταν πάτησε το πόδι του στην Λάρισα, διηγήθηκε χωρίς να μπορεί να σταματήσει τα δάκριά του, περιστατικά που ‘χουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη του από εκείνη την αρχική γνωριμία και την ανεκτίμητη φιλία που τους ένωνε έως σήμερα το πρωί.
Νέοι και οι δύο, έπρεπε να διαχειριστούν κάτι ξένο, όπως ήταν για τον Τάσο η φιλοξενία του πρώτου μη Έλληνα παίκτη στην ιστορία της ομάδας και για τον ίδιο τον Οράσιο, η εμπειρία της ενεργής παρουσίας σε μια ομάδα στην άλλη άκρη του κόσμου.
Όπως παραδέχτηκε φυσικά, εκείνο που για πάντα τους ένωνε εκτός απ’ την αγάπη για την ΑΕΛ, ήταν η αδυναμία στα νέα ταλαντούχα παιδιά και στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, καθώς και οι δύο υπήρξαν από εκείνους που σύνδεσαν το όνομά τους με την δημιουργία του θαύματος της δεκαετίας του ’80!!!
Εκπρόσωπος εκείνης της γενιάς παικτών υπήρξε φυσικά μεταξύ άλλων ο Γιάννης Αλεξούλης, που αποκάλυψε ότι τον γνώρισε σε ηλικία 14ων ετών, όταν ο Μοράλες ζούσε στην ίδια γειτονιά στην Ελασσόνα και προπονούσε τον ΠΟΕ κι όχι τον Ολοσσόνα, στον οποίο έκανε τα πρώτα του βήματα ο βετεράνος πια διεθνής άσος.
Συνεργάστηκαν ωστόσο στην πορεία και τότε και πολύ περισσότερο στην ΑΕΛ μετά το ’86, όταν ο ίδιος καθιερωνόταν στα “βυσσινί” και ο Οράσιο τα ξαναφόρεσε ως βοηθός του Γκμοχ, για να στεφθούν εν τέλει όλοι τους πρωταθλητές τον Μάιο του ’88!!!
“Αν δεν ήταν ο Οράσιο πολλοί από εμάς δεν θα είχαμε γίνει όσα καταφέραμε να γίνουμε”, είπε χαρακτηριστικά το Γιάννης Αλεξούλης, πλέκοντας πρωτίστως το εγκώμιο του ανθρώπου που προσέγγιζε τους πάντες στον ποδοσφαιρικό κόσμο πρώτα σαν άνθρωπος κι έπειτα μ’ οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα, παρέχοντας σε όλους απίστευτη φροντίδα προκειμένου να τους διδάξει με τις πράξεις του το σωστό.
“Τότε ήμασταν νέοι για να καταλάβουμε πως είναι δυνατόν ο προπονητής να μας βάφει τα παπούτσια”, είπε χαρακτηριστικά, επιβεβαιώνοντας ότι ουδείς άλλος υπήρξε ταυτόχρονα θρύλος στην ΑΕΛ, στον Απόλλωνα, στη Ελασσόνα, στα Φάρσαλα και ουσιαστικά, στο ποδόσφαιρο ολόκληρου του κάμπου και της Κεντρικής Ελλάδας!!!
Ανάμεσα στους δύο προαναφερόμενους, ξεχώρισε ωστόσο η παρέμβαση του Νταμιάν Χιλλ, γιου του Ντανιέλ Χιλλ, με τον οποίο ο Μοράλες είχε έρθει μαζί απ’ την Αργεντινή και οι οικογένειές τους ζουν έως και τώρα σαν μια, όπως με περηφάνια και πόνο μας είπε…
Ο ίδιος ο Νταμιάν χαρακτήρισε τον Οράσιο σαν δεύτερο πατέρα του, αλλά το διαφορετικό της ιστορίας του είναι πως ο άοκνος αυτός άνθρωπος τον αντιμετώπιζε σαν τρίτο παιδί του και τον αδερφό του σαν τέταρτο.
“Ζούσαμε πάνω-κάτω σαν μια οικογένεια και κανείς δεν ξεχώρισε ποτέ κανέναν. Αυτόν είχαμε όταν έλειψε ο πατέρας μας και γι’ αυτό είμασταν συνεχώς δίπλα του”, είπε ο Νταμιάν, ενημερώνοντας για τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε ο Οράσιο Μοράλες τον τελευταίο καιρό και για την επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε την περασμένη Τρίτη, στην οποία δεν άντεξε η καρδιά του να ανταποκριθεί!!!
Εκ μέρους μάλιστα της οικογένειας, ο Νταμιάν Χιλλ εξέφρασε ονομαστικά τις ευχαριστίες του στους γιατρούς του ΓΝΛ που αντιμετώπισαν το περιστατικό και μεταξύ άλλων, επιβεβαίωσε ότι ο Οράσιο έδωσε στον γιο του Δημήτρη το συγκεκριμένο όνομα, αντί για οποιοδήποτε λατινικό, στη μνήμη των αδικοχαμένων Δημήτρηδων Κουκουλούτσιου και Μουσιάρη, τους οποίους επίσης θεωρούσε παιδιά του, φιλοξενώντας τους μάλιστα σπίτι του όταν πρωτοξεκίνησαν τη διαδρομή τους στην ΑΕΛ…
Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν τις ραδιοφωνικές παρεμβάσεις, τόσο ο Γιάννης Αλεξούλης όσο και ο Νταμιάν Χιλλ, είχαν φροντίσει και μέσα απ’ τα social media να εκφράσουν την ένταση των συναισθημάτων που τους κατέκλυσαν στην είδηση του θανάτου του Οράσιο, του δικού τους Οράσιο, του Οράσιο όλων…
