Για να μαζευτούν όλα αυτά, γιατί δεν είναι μόνο οι φανέλες που υπάρχουν, χρειάστηκαν πολλές ώρες αναζήτησης, συζητήσεων,

αλλά και παρακαλετών σε κάποιες περιπτώσεις.

larissanet.gr / Συνέντευξη στον Λάμπρο Αναγνωστόπουλο

Ο Χρυσοβαλάντης Μπέσιος είναι ο ιδιοκτήτης του καταστήματος Μπέσιος – Πυροσβεστικά είδη, επί της οδού Ηρώων Πολυτεχνείου 90 στη Λάρισα. Το κληρονόμησε από τον πατέρα του, τον κ. Γιάννη Μπέσιο, που ξεκίνησε τη δουλειά πριν σχεδόν 45 χρόνια. Μάλιστα, όπως τονίζει σήμερα χιουμοριστικά ο Χρυσοβαλάντης, όταν ο πατέρας του πρωτοξεκίνησε τη δουλειά υπήρχαν άτομα που ουσιαστικά δεν γνώριζαν την ακριβή λειτουργία των πυροσβεστήρων.

00:54

Η χρήση τους διαδόθηκε αρκετά αργότερα, σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης, με αποτέλεσμα κάποιοι από τους εν δυνάμει πελάτες να αναφέρουν χαρακτηριστικά «δεν τα θέλουμε αυτά , θα πάρουμε φωτιά»!

Στον ίδιο χώρο σήμερα και συγκεκριμένα στο υπόγειο του μαγαζιού, ο Χρυσοβαλάντης, ετοιμάζεται για τα εγκαίνια του Βυσσινί Ιδιωτικού Μουσείου «Βασίλισσα», με ιστορικά αντικείμενα και κυρίως φανέλες της ΑΕΛ, της οποίας ο ίδιος είναι φανατικός φίλος. Η «τρέλα» του αυτή ξεκίνησε το 2018, συνεχίζεται έως σήμερα, μόνο που πλέον αποκτά επίσημο χώρο. Η είσοδος θα είναι δωρεάν και τα επίσημα εγκαίνια είναι προγραμματισμένα για το Σάββατο 21 Ιανουαρίου, από τις 12:00μμ έως τις 18:00μμ. Για όλα τα παραπάνω συνομιλήσαμε μαζί του, στον χώρο του Μουσείου, λίγο πριν τα εγκαίνια.

Αναλυτικά η συνέντευξη έχει ως εξής:

Μίλησέ μας για το Μουσείο. Πως γεννήθηκε η ιδέα στο μυαλό σου και πως έφτασες στην υλοποίησή της;

Ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2018 μετά από έναν αγώνα της ΑΕΛ με τον Πανιώνιο. Κατάφερα να πάρω την φανέλα του τότε ποδοσφαιριστή της ομάδας μας, του Κενάν Μπαργκάν, και από εκείνη τη στιγμή μπήκε το μικρόβιο μέσα μου που λένε. Από την επόμενη κιόλας μέρα μπήκα στη διαδικασία της αναζήτησης φανελών της ΑΕΛ.

Φανέλες όμως φορεμένες, με κάποια ιστορία και με ιδρώτα πάνω τους. Τότε μάλιστα συνειδητοποίησα ότι οι περισσότερες ιστορικές φανέλες, ας πούμε της δεκαετίας του ’80, βρίσκονται σε χέρια ανθρώπων εκτός Νομού Λάρισας. Δηλαδή υπήρχαν γενικά συλλέκτες φανελών, εκτός Λάρισας, και τις κατείχαν. Εγώ το είδα και λίγο εγωιστικά το θέμα. Ήθελα οι φανέλες αυτές να βρίσκονται εδώ. Μ’ αυτό τον τρόπο θα μεγάλωνα και την συλλογή μου χωρίς να έχω στο μυαλό μου τότε κάτι άλλο. Όταν έφτασα σε σημείο οι φανέλες να μην χωρούν στην ντουλάπα- ήταν ήδη πάνω από 100- δειλά δειλά ξεκίνησε η σκέψη του χώρου.

Τώρα πόσες είναι οι φανέλες που έχεις;

Είναι 237. Δεν υπήρχε καλύτερος χώρος για μένα από αυτόν εδώ: το υπόγειο του μαγαζιού. Σκεφτόμουν σε πρώτο στάδιο να τις τοποθετήσω εδώ, σε κούκλες για παράδειγμα ώστε να τις βλέπω απλά και να μην εμποδίζουν και στο σπίτι. Μετά πέρασα σε ένα δεύτερο στάδιο σκέψης που περιλάμβανε το Μουσείο γιατί δεν υπήρχε κάτι παρόμοιο στην πόλη. Έγιναν όλα πολύ γρήγορα και είμαι πολύ χαρούμενος που βρισκόμαστε τώρα σ’ αυτόν τον χώρο. Το «Βασίλισσα- Βυσσινί Ιδιωτικό Μουσείο» αποτελεί ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα.

Φαντάζομαι ότι όλη η διαδικασία της συλλογής, μέσα σε τέσσερα χρόνια ουσιαστικά, ήταν γοητευτική αλλά ταυτόχρονα καθόλου εύκολη…

Για να μαζευτούν όλα αυτά, γιατί δεν είναι μόνο οι φανέλες που υπάρχουν, χρειάστηκαν πολλές ώρες αναζήτησης, συζητήσεων, αλλά και παρακαλετών σε κάποιες περιπτώσεις. Άρα ναι απαιτήθηκαν θυσίες από τη μεριά μου, ευτυχώς με στήριξε σε όλα τα επίπεδα η οικογένειά μου, έδειξαν όλοι πολλή υπομονή και ανοχή για την τρέλα μου αυτή. Ένα εξίσου δύσκολο και απαιτητικό κομμάτι ήταν και η τελική διακόσμηση και διαμόρφωση του χώρου.

Μπορείς να μας πεις ποια είναι τα υπόλοιπα εκθέματα του Μουσείου;

Κατά κύριο λόγο η συλλογή αποτελείται από φανέλες από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 έως τις μέρες μας. Από εκεί και πέρα υπάρχουν μετάλλια, παπούτσια, δελτία ποδοσφαιριστών, μπάλες αγώνων, πρωτοσέλιδα εφημερίδων από τους χρυσούς αγώνες της ΑΕΛ, κάποια αντικείμενα μέσα από τα γραφεία της ΠΑΕ ΑΕΛ, παλαιότερων φυσικά ετών. Στόχος είναι συνεχώς να εμπλουτίζεται το Μουσείο, δεν σταματάει η συλλογή.

Γνωρίζεις αν υπάρχουν παρόμοια Μουσεία σε άλλα μέρη της Ελλάδας;

Στην Ελλάδα υπάρχουν μεγάλοι συλλέκτες, τόσο σε γενικό επίπεδο, πολλών ομάδων δηλαδή, όσο και πιο συγκεκριμένα, συλλέκτες φανελών μιας ομάδας που υποστηρίζουν. Σαν στήσιμο όμως σε έναν χώρο επισκέψιμο όπως αυτός, ιδιωτικής πρωτοβουλίας, υπάρχει ο «Γαλανόλευκος Φάρος», που είναι Μουσείο στα Χανιά για την Εθνική ομάδα, υπάρχει ένα Μουσείο του Πλατανιά, κι αυτό στην Κρήτη, υπάρχει ακόμη ένα Μουσείο στην Ερέτρια στη Χαλκίδα το οποίο έχει στηθεί στη μνήμη ενός παιδιού που έφυγε νωρίς.

Το ανέλαβε ο αδελφός του ο οποίος έχει συλλέξει διάφορα αθλητικά αντικείμενα, ενώ υπάρχει κι ένας Σερραίος που έχει κάνει κάτι αντίστοιχο με την ομάδα του Πανσερραϊκού φυσικά. Πιθανώς να μου ξεφεύγει και κάποιος τώρα αλλά αυτούς θυμάμαι.

Ποια είναι η αγαπημένη σου φανέλα;

Οι φανέλες των τριών τίτλων νομίζω ότι είναι λογικό να ξεχωρίζουν, έχουν μια μεγάλη ιστορική σημασία. Μου αρέσει πολύ αυτή του ’79, γιατί χρονολογικά είναι η παλαιότερη του Μουσείου. Καλώς εχόντων των πραγμάτων κι αυτό το αναφέρω για πρώτη φορά θα μου έρθει και η φανέλα του Δημήτρη Μουσιάρη για να συμπεριληφθεί κι αυτή στη συλλογή. Επίσης έχει ιστορική σημασία μιας και μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ελλάδος εκείνης της εποχής που σκοτώθηκε τόσο νέος στο δυστύχημα με τον Κουκουλίτσιο. Επίσης, αγαπώ τα μετάλλια γιατί είναι πολύ σημαντικά και μοναδικά, δεν υπάρχουν άλλα.

Ξεκίνησες την συλλογή μόνος σου, με πολύ κόπο, αλλά απ’ ότι κατάλαβα στην πορεία σε βρήκαν και άνθρωποι που επικοινώνησαν μαζί σου ώστε να σου παραχωρήσουν αντικείμενα. Πως το έμαθαν, μέσω διαδικτύου;

Ναι, μέσω διαδικτύου έκανα κάποιες αναρτήσεις. Πολλοί με γνώριζαν κιόλας κι άρχισαν να επικοινωνούν μέσω Facebook κυρίως.

Αγαπημένοι παίχτες;

Πάολο Κεϊρόζ ντα Σίλβα, Τουμέρ Μετίν και Ντένις Σέρμπαν.

Αγαπημένο παιχνίδι;

Ξεκάθαρα ο τελικός Κυπέλλου το 2007 με τον Παναθηναϊκό. Ακούγαμε για τίτλους από τους παλαιότερους και φανταζόμασταν πως μπορεί να είναι και τελικά το ζήσαμε κι εμείς από κοντά το 2007.

Μια τελευταία ερώτηση. Πως βλέπεις την ΑΕΛ αγωνιστικά σήμερα;

Ξεκάθαρος στόχος είναι η άνοδος. Προφανώς δεν ανήκει η ΑΕΛ στη Β’ Εθνική. Είχαμε μια σειρά αγώνων που δεν τα καταφέραμε, τόσο με τα διαιτητικά λάθη εις βάρος μας στις Σέρρες, όσο και με το γκολ που δεχτήκαμε στην τελευταία φάση με τον Παναθηναϊκό Β’ στο Αλκαζάρ. Είναι πολύ νωρίς ακόμη όμως. Έχουμε δρόμο μπροστά μας και είμαι αισιόδοξος.

* Μπορείτε να βρείτε το μουσείο στο Facebook με το όνομα ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ – Βυσσινί Ιδιωτικό Μουσείο και στο  Instagram με όνομα χρήστη @visini_idiotiko_mousio. 

ΠΗΓΗ larissanet.gr