- Καλημέρα σας… Κάποιοι –σαν το αφεντικό – νομίζουν ότι είμαστε για «χόρταση» και θέλουν κάθε μέρα κειμενάκι. Έλα μου όμως που δεν είναι κάθε μέρα «του Αϊ Γιαννιού» και χρειάζεται έμπνευση για να μπορέσεις να πιάσεις το στυλό και να γράψεις.
- Βλέπετε δεν είμαστε όλοι απόφοιτοι του Ίτον να πιάνουμε μία κουβέντα και να γράφουμε 500 λέξεις χωρίς ανάσα (εν προκειμένω χωρίς τελεία). Εμείς στην Ελλάδα σπουδάσαμε και όχι στα εξωτερικά και ουδέποτε διεκδικήσαμε την ευχέρεια κειμένου και λόγου σαν τους «σπουδαίους» αυτού του τόπου.
- Μήπως – παρεμπιπτόντως – κρυώνετε; Πως το έλεγε το παλιό τραγουδάκι «να δεις τι σου ΄χω για μετά». Έρχεται η «Ελπίδα» μας και ξέρετε τι ακριβώς λέει το γνωστό συνθηματάκι για την ελπίδα (όχι καλέ αυτό που αναφέρει ότι «πεθαίνει τελευταία», το άλλο…).
- Έχω τόσα πολλά στο κεφάλι μου, από την κοπέλα στη Θεσσαλονίκη και τα «τηλεοπτικά πλυντήρια» των τελευταίων ημερών για τους γόνους των εύπορων οικογενειών (νομίζω ότι κάπου θα δούμε και τον «απόφοιτο» σε αυτή την υπόθεση), το «χτικιό» που μας ταλαιπωρεί δύο χρόνια τώρα, τα παιδιά που πάνε σχολείο και ανοίγουν πόρτες και παράθυρα με το θερμόμετρο υπό του μηδενός, με τα Rafale που φτάνουν στη χώρα μας…
- Όμως – αν και έχει αγώνα σήμερα – θα ασχοληθώ με την απόφαση του Θεσπρωτού να τιμήσει στο σημερινό ματς την ΑΕΛ. Επειδή – έστω και αν δεν είμαι μέντιουμ – διαβλέπω την προσπάθεια «εκμετάλλευσης» αυτής της βράβευσης να ξεκαθαρίσω, τιμάται η ΑΕΛ για όσα διαχρονικά προσέφερε στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
- Με τους τίτλους της, τους παίκτες που «έβγαλε», τη φιλοσοφία της και όχι η σημερινή ΠΑΕ ΑΕΛ. Απλά έτυχε αυτή η βράβευση να γίνει τώρα. Οι άνθρωποι της Ηγουμενίτσας ξέρουν τι ακριβώς βραβεύουν, εμείς ίσως δεν θέλουμε να το δούμε κι αυτό και θα «φτιάξουμε» 40 ανακοινώσεις και 52 προσωπικές δηλώσεις για να καταγράψουμε τις ευχαριστίες μας.
- Φωτιά θα πάρουν τα τηλέφωνα. Συνεδριάσεις επί συνεδριάσεων για το Δ.Σ. της ΠΑΕ ΑΕΛ για να βγει η ανακοίνωση, στο «καπάκι» η προσωπική δήλωση του προέδρου που ποτέ δεν νιώθει ικανοποιημένος από αυτά που βγάζει το Δ.Σ. της εταιρείας του και… σε δουλειά να βρισκόμαστε.
- Το δυστύχημα όμως είναι ότι ο «απόφοιτος το Ίτον» ξέρει απόλυτα τι ακριβώς έχει στα χέρια του και το εκμεταλλεύεται στο έπακρο, εμείς δεν ξέρουμε τι του έχουμε αφήσει να διαχειρίζεται…
Ο τρικούβερτος