Η αλήθεια είναι πως όταν υπάρχουν φωτογραφίες να αποτυπώσουν την πραγματικότητα, δεν χρειάζεται να γραφτούν πολλά για να την περιγράψουν…
Αυτό για το οποίο χρειάζεται να διατυπωθούν εκατομμύρια λέξεις για να εξηγηθεί απ’ τους ειδικούς, είναι η ανοχή του Έλληνα κι εν προκειμένω και του Λαρισαίου, στην παντελή έλλειψη σεβασμού απέναντί του, στον διαρκή τραυματισμό της αξιοπρέπειάς του και κυρίως, η ευκολία με την οποία θυματοποιείται και η απροθυμία του να διεκδικήσει τα αυτονότητα.
Κάπως έτσι φτάσαμε άλλωστε εικόνες σαν και τις παραπάνω να παύουν πλέον να κάνουν εντύπωση κι ως εκ τούτου, να μην αποτελούν πλέον είδηση!!!
Μα είναι δυνατόν; Τι πάθαμε;
Μόλις την περασμένη Πέμπτη έγραψα για τις ουρές που ταλαιπωρούν κόσμο και κοσμάκη, χωρίς καμιά τράπεζα ή δημόσια υπηρεσία να ασχολείται με όσα συμβαίνουν με τους πολίτες και πελάτες τους έξω ακριβώς απ’ την πόρτα τους και χωρίς καμιά κυβέρνηση να φροντίζει να λάβει μέτρα για την προστασία τους, παρά μόνο να επιβάλει κάθε πιθανό υγεινομικό ή άλλο περιορισμό μέσα απ’ το κατώφλι.
Μια μέρα μετά, γράψαμε για το περιστατικό που συνέβη στην Αλεξανδρούπολη, έξω από τραπεζικό κατάστημα, με την λιποθυμία ενός ανθρώπου στημένου στην ουρά με συνθήκες καύσωνα, κάτι για το οποίο το κείμενο της προηγούμενης μέρας είχε προϊδεάσει, χωρίς να σημαίνει ότι ανακαλύψαμε και την Αμερική. Αρκεί όμως μια αναζήτηση στο διαδίκτυο για να βρεθούν με δυσκολία κάμποσες τέτοιες περιπτώσεις, οι οποίες δεν έχουν φυσικά την προβολή απ’ τα μεγάλα δίκτυα, όταν για παράδειγμα ζαλίζονταν κανένας συμπαθής γεράκος στην εποχή των capital controls!!!
Προφανώς και δεν ιδρώνει βέβαια το αυτί κανενός, ούτε υπευθύνου, αφού γίνεται η δουλειά, ούτε κάποιας συλλογικότητας πολιτών, άγνωστο είπαμε γιατί…
Έτσι, βγαίνοντας σήμερα το πρωί στο κέντρο της Λάρισας, έξω από δύο κεντρικά υποκαταστήματα τραπεζών αντίκρυσα… φυσιολογικά, όπως αποτυπώνεται και σε βίντεο και φωτογραφίες, αυτό:
https://www.youtube.com/watch?v=-gia3g5XFWg&feature=emb_title
Κι αναρωτιέμαι, χωρίς να πτοούμαι, αναμένοντας δυστυχώς τη στιγμή που αργά ή γρήγορα θα ‘χουμε κι εδώ ασθενοφόρα να τρέχουν και από κοντά τους εμείς να καλύψουμε την δραματική είδηση… Απ’ τη στιγμή που δεν μας έμεινε κι εδώ κανένας στα χέρια, όπως στην Αλεξανδρούπολη, απ’ όπου και η παρακάτω εινόνες, όλα καλά;
Καλημέρα Λάρισα είπαμε; Δεν είπαμε…