- Καλημέρα κι αν είπαμε και καμιά κουβέντα παραπάνω χθες, ψωμί κι αλάτι…
- Γι’ αυτό λέω, που θα σας κέρναγα το σημερινό καφεδάκι… Ε, πρακτικά αδύνατο, αλλά ξέρω πως δεν μου κρατάτε κακία.
- Εξάλλου, το τάξιμο δεν χάλασε ποτέ κανέναν…
- Ρωτήστε γνωστό επιστήμονα, αυτοαποκαλούμενο ως κορυφαίο του είδους του, που κυκλοφορεί συχνά-πυκνά στα μέρη μας και θα σας πει… Μετρ!
- Τώρα που το ξανασκέφτομαι, πώς να μην είναι κορυφαίος στο είδος του, όταν είναι ο μοναδικός; Είναι γνωστό παντού ότι το καλούπι έσπασε με το που βγήκε…
- Τέλος πάντων, δεν θέλω να κουράσω σήμερα, γιατί θέλω την ιστορία που θα κουτσομπολέψουμε να την εμπεδώσετε.
- Λίγες πληροφορίες και καλές για να μπορεί να τις δουλέψει ο επεξεργαστής γρήγορα κι αποτελεσματικά…
- Χθες που λέτε είχα συναπάντημα μ’ έναν παπά που τον γνωρίζω πάνω από 30 χρόνια τουλάχιστον… Τον ξέρω και με ξέρει!
- Ζει σε χωριό του νομού Λάρισας, είναι και σπουδαγμένος θεολόγος κι αν και τον πήραν πια τα χρονάκια, στέκεται ντούρος στα πόδια του.
- Απ’ τον περσινό Σεπτέμβρη είχαμε να ιδωθούμε και χαρήκαμε.
- Χωρίς χειροφιλήματα, αγκαλιές και τα σχετικά, παρά μόνο χαμόγελο και δυο καλές κουβέντες… Ούτε καν χειραψία!
- «Παπά», του φωνάζω εκεί που πάει να φύγει… «Τι λες για όλα αυτά;»
- «Καλά είναι να φυλαγόμαστε» αποκρίνεται και συνεχίζει: “4-5 άτομα θα βολευτούμε με κάποια απόσταση όπου και να ‘μαστε, αλλά για παραπάνω, θέλει μάσκα. Να ‘χουμε το νου μας καλού κακού”
- «Εσύ τι πιστεύεις για τον ιό;», επανέρχομαι… «Τι να ξέρω να λες, όχι τι να πιστεύω. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Τι να ξερω λοιπόν; Γιατρός είμαι;»!
- «Και με τη Θεία Κοινωνία;»
- «Ε, τι με τη Θεία Κοινωνία; Την απαγόρεψε κανείς;»
- «Κανείς»!
- “Θα έρθει δηλαδή ο πιστός σήμερα να μου ζητήσει να τον κοινωνήσω και θ’ αρνηθώ; Δεν γίνεται αυτό»
- «Δεν γίνεται», επανέλαβα, μένοντας για λίγο αμήχανος, πριν αποφασίσω να μην του κάνω την τελευταία ερώτηση που του φύλαγα. Ήταν τόσο ειλικρινής και αφοπλιστικός, που δεν ήθελα να τον ρωτήσω αν ο ίδιος κοινωνεί και να τον φέρω ενδεχομένως στη δύσκολη θέση να μου πει τι κάνει με το κρασί που μένει στο δισκοπότηρο.
- Δεν του άξιζε ακόμη και μια στο εκατομμύριο να τον βάλω στον πειρασμό να μου πει ψέμματα.
- Χαιρετηθήκαμε και να ‘μαστε καλά να ξαναχαιρετηθούμε.
- Όπως καλή ώρα κι εμείς, να ‘μαστε εδώ κι αύριο το πρωί για να τα ξαναπούμε…
Ο Κουσκουσιάρης