Τα ‘παμε, δεν τα ‘παμε; Αυτές οι μέρες δεν είναι για χαβά. Είναι για να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα και να κάνουμε όλοι κάτι, για να μην χρειαστεί ποτέ ξανά να διαβάζουμε γραπτή μαρτυρία σαν κι αυτή.
- Το όνομα της κοπέλας που την κατέθεσε δεν έχει καμιά σημασία. Είσαι εσύ, είμαι εγώ, είμαστε όλοι μας, εκείνη που γράφει για να μοιραστεί και να φτιάξει εικόνες για όλους εμάς που δεν είμαστε εκεί.
- Το λέει άλλωστε και αυτή, όπως όλοι… Ό,τι και να σας δείξουν τα κανάλια και οι φωτογραφίες δεν καταλαβαίνετε τίποτα. Γι’ αυτό σήμερα δεν έχει φωτογραφία το μενού της στήλης.
- Μόνο κείμενο μ’ ένα άσχετο όσο και σχετικό βίντεο, όχι για ν’ ανοίξει η ανάσα. Για να κοπεί. Μήπως νιώσουμε…
- «Καρδίτσα ώρα μηδέν» ξεκινάει…
- Παρασκευή ξημερώνουμε με βροχή που σταδιακά δυναμώνει αλλά όχι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί στην πόλη.
- Τα κανάλια και τα μετεωρολογικά sites μιλούσαν μέρες για ένα φαινόμενο που δεν θα αγγίξει τη Θεσσαλία ή θα τη φτάσει εξασθενημένο. Καμία ανησυχία λοιπόν.
- Επιστρέφω από τη δουλειά το μεσημέρι με λίγη γκρίνια γιατί την ώρα που έβγαινα από το αμάξι πέρασε ένα άλλο βιαστικό και με έκανε μούσκεμα… πού να φανταζόμουν τη συνέχεια…
- Στις 19.00, μια ανάρτηση του δημάρχου που κάνει λόγο για “ήπια πλημμυρικά φαινόμενα σε κάποιες συνοικίες” δεν προκαλεί ιδιαίτερο φόβο. Η βροχή ασταμάτητη ωστόσο και αρκετά δυνατή.
- Ακολουθούν κι άλλες αναρτήσεις σε πιο ανησυχητικό ύφος που αναφέρονται στην ανάγκη αποφυγής των μετακινήσεων στην πόλη.
- Κοιτάζω έξω, όλα δείχνουν υπό έλεγχο… “πολύ κακό για το τίποτα”, σκέφτομαι, και παρακολουθώ μια ταινία όταν στις 22.00 έρχεται μήνυμα από την Πολιτική Προστασία που ζητά να μετακινηθούμε σε υψηλό σημείο λόγω κινδύνου για πλημμύρα.
- Μιλάω με φίλους που μένουν σε μονοκατοικία, υπάρχει μια ανησυχία αλλά κανείς απολύτως δεν υποψιάζεται αυτό που έρχεται.
- Τα μεσάνυχτα ο δήμαρχος ενημερώνει ότι το ποτάμι είναι στο όριο του αναχώματος και συνιστά επιφυλακή σε όσους διαμένουν κοντά στο νότιο περιφερειακό.
- Ο αδερφός μου ξεκινά για το κέντρο της πόλης, να ελέγξει προληπτικά το μαγαζί του, κι εγώ βγαίνω στο μπαλκόνι να δω τι γίνεται.
- Ακριβώς από κάτω, η μονοκατοικία που είναι λίγο χαμηλότερα από το ύψος του δρόμου, έχει γεμίσει νερά γύρω γύρω και η ηλικιωμένη που ζει μόνη εκεί έχει βγει έξω με το νυχτικό, ξυπόλητη και σε κρίση πανικού.
- Κατεβαίνω γρήγορα κάτω, προσπαθώ να την ηρεμήσω και να την πείσω να φύγει από το σπίτι και είναι ανένδοτη.
Το βίντεο που υποσχέθηκα για την ανάπαυλα της διήγησης
είναι εξίσου συγκλονιστικό, καθώς γυρίστηκε στη διάρκεια της θεομηνίας,
https://www.facebook.com/Forecastweather.Greece/videos/2956528194451322
αποτυπώνοντας μια κατολίσθηση που απέκλεισε κάποια χωριά
στα ορεινά της Καρδίτσας!!!
- Χτυπάει το κινητό, ο αδερφός μου βιαστικά λέει ότι δεν μπορεί να προσεγγίσει το μαγαζί γιατί το κέντρο έχει πάνω από ένα μέτρο νερό και κατεβαίνουν χείμαρροι.
- Κλείνει, προσπαθούμε με έναν γείτονα να βγάλουμε τη γιαγιά έξω και εκείνη την ώρα ακούμε ένα δυνατό βουητό και νιώθουμε τη στάθμη του νερου μέσα σε ελάχιστο χρόνο να ανεβαίνει αρκετά πάνω από το γόνατο.
- Ξαφνικά απόλυτο σκοτάδι. Δεν βλέπεις ούτε πού πατάς, ούτε από πού να πιαστείς. Είμαστε με τα κινητά στα χέρια αλλά μας είναι άχρηστα γιατί τα δίκτυα έχουν πέσει.
- Ο ένας προσπαθεί να βρει την κόρη του στο κέντρο, ο άλλος τη μάνα του που μένει προς το ποτάμι, εγώ τον αδελφό μου, δεν βγάζει σχεδόν κανένας γραμμή.
- Καταφέρνουμε να βγάλουμε τη γιαγιά σηκωτή έξω σε ασφαλέστερο σημείο, ελάχιστα προτού τα νερά εισβάλουν στο εσωτερικό.
- Ώρα 01.30. Τα έχουμε όλοι χαμένα. Όσα αυτοκίνητα είναι στο δρόμο βρίσκονται ήδη μέσα στο νερό.
- Προχωρώ ένα τετράγωνο πιο κάτω με κατεύθυνση το κέντρο και το νερό φτάνει σχεδόν στη μέση μου. Ένα κανονικό ποτάμι με δυνατό ρεύμα που κάνει απαγορευτική την περαιτέρω κίνηση.
- Περνάω τις υπόλοιπες ώρες στην είσοδο της πολυκατοικίας μαζί με άλλους ανθρώπους – όχι μόνο της γειτονιάς αλλά και κάποιους που βρέθηκαν τυχαία εκεί και τους ήταν αδύνατον να γυρίσουν στα σπίτια τους.
- Η αγωνία μας αρχίζει να κοπάζει όταν στις 4 τα χαράματα παρατηρούμε ότι η στάθμη είναι για αρκετή ώρα σταθερή. Ορισμένοι ρισκάρουν αποφασίζοντας να πάνε να βρουν τους δικούς τους.
- Η μέρα που ξημερώνει βρίσκει την πόλη μέσα σε μια απέραντη λίμνη, με το κέντρο προσπελάσιμο μόνο με τα πόδια και πάλι με πολλή δυσκολία. Τα υπόγεια είναι όλα πλημμυρισμένα. Ρεύμα, τηλέφωνο, νερό κομμένα. Η ατμόσφαιρα μυρίζει έντονα πετρέλαιο καθώς το νερό είχε περάσει από τα λεβητοστάσια και το έχει συμπαρασύρει.
- Σάββατο πρωί και πολλά από τα μαγαζιά στο κέντρο δεν είναι ακόμα προσβάσιμα. Οι ζημιές αποκαλύπτονται σταδιακά.
- Πρέπει να πέσει το νερό, να ανοίξεις την πόρτα, να δώσεις μάχη με τις λάσπες και να σώσεις ότι μπορείς από το εμπόρευμα και τον εξοπλισμό.
- Αμέτρητα σπίτια έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές.
- Ότι και να δείξουν τα κανάλια, δεν μπορούν να μεταφέρουν το μέγεθος της καταστροφής και την αγωνία της επόμενης μέρας, με το μεγάλο ερώτημα του πότε και πώς θα σηκωθεί ξανά στα πόδια της αυτή η πόλη.
- Αυτό ήταν κι ίσως αυτό να λες κι εσύ τώρα αναγνώστη: «Και στο στρουμφοχωριό να ζούσαμε ρε μαλάκες και να είχαν συμβεί όλα αυτά, κάποιος θα είχε παραιτηθεί. Ο μπάρμπα Στρουμφ, η Στρουμφίτα, κάποιος τέλος πάντων».
- Κι αν έτσι αισθάνεσαι, καλά το λες, αλλά έχει μεγαλύτερη σημασία να μην το ξεχνάς. Μεγάλο κακό η σχεδόν ανύπαρκτη μνήμη σ’ αυτή τη χώρα…
- Ούτε καλημέρα δεν είπα σήμερα και sorry. Θα σας πως δύο μαζί αύριο κι ο καφές δικός μου. Στρέχει;
Ο Κουσκουσιάρης