Από τις 24 Φεβρουαρίου πέρασαν 72 ημέρες που ο Σωτήρης Τσιόδρας έγινε μέρος της καθημερινότητας των Ελλήνων ενημερώνοντας για την πορεία του κορωνοϊού στη χώρα.
Ο γνωστός λοιμωξιολόγος κατάφερε σε όλο αυτό το διάστημα που ήταν αναγκασμένος να ανακοινώνει ακόμα και δυσάρεστα στοιχεία να γίνει το αγαπημένο πρόσωπο των Ελλήνων. Κι αυτό λόγω της σοβαρότητας, της ταπεινότητας και της ειλικρίνειας καθ’ όλη τη διάρκεια του διαστήματος που συμμετείχε στις ενημερώσεις του υπουργείου Υγείας για τις εξελίξεις με την πανδημία.
Ο καθηγητής λοιμωξιολογίας, που ακόμη και στις δημοσκοπήσεις έβγαινε σχεδόν… παμψηφεί δημοφιλέστερος Ελληνας, κρατώντας χαμηλούς τόνους μέχρι την τελευταία ημέρα, προσπάθησε να δώσει στους πολίτες να καταλάβουν πόσο σοβαρά θα έπρεπε να ληφθεί υπ΄ όψιν η πανδημία και χωρίς βέβαια να το θέλει, έγινε το πρόσωπο που πλέον συνδέθηκε με την περίοδο αυτή.
Σε αυτές τις 72 ημέρες, υπήρξαν και στιγμές που λύγισε, που ενοχλήθηκε, που μπήκε στην διαδικασία να απολογηθεί όταν τον κατηγόρησαν για αντιφάσεις, αλλά και στιγμές που έδινε το παρόν στη μάχη, πηγαίνοντας από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, αλλά και σε περιοχές όπου υπήρξαν μαζικά κρούσματα, όπως ο οικισμός Ρομά στη Νέα Σμύρνη της Λάρισας, θέλοντας να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά του κορωνοϊού.
Η συγκίνηση του Τσιόδρα για τους ηλικιωμένους
Ισως η πιο χαρακτηριστική στιγμή του κ. Τσιόδρα σε αυτές τις 72 ημέρες ενημέρωσης, ήταν η στιγμή που λύγισε, μιλώντας για τους ηλικιωμένους. Ο λοιμωξιολόγος, προσπαθώντας να δώσει στους πολίτες να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι να προστατευτούν οι ηλικιωμένοι, συγκινήθηκε και με δυσκολία κατάφερε να συνεχίσει την ομιλία του.
Η επίσκεψη στη Νέα Σμύρνη Λάρισας και οι αντιδράσεις
Στις 10 Απριλίου ο κ. Τσιόδρας επισκέφτηκε τον οικισμό των Ρομά στη Νέα Σμύρνη Λάρισας, όπου παρατηρήθηκαν δεκάδες κρούσματα του κορωνοϊού. Οι κάτοικοι στην περιοχή ξεσηκώθηκαν για το γεγονός ότι τέθηκαν σε καραντίνα, με τον λοιμωξιολόγο να πηγαίνει πάντως στην περιοχή ώστε να διαπιστώσει την σοβαρότητα της κατάστασης και να προσπαθεί να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους έπρεπε να παρθούν αυτά τα μέτρα.
Κάποιοι από τους Ρομά τον πλησίασαν απειλητικά, αλλά ο ίδιος με ηρεμία προσπαθούσε να τους εξηγήσει πως τα μέτρα αφορούν την δική τους προστασία, ώστε να μην θρηνήσουν απώλειες. Ο λοιμωξιολόγος επισκέφτηκε κι άλλες περιοχές, όπως η Ξάνθη, όπου διαπιστώθηκαν αρκετά κρούσματα, δείχνοντας πως θέλει να είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης, παρά τις υποχρεώσεις του ως εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας.
Επισκέψεις σε κλινικές και νοσοκομεία
Το ίδιο έκανε και με κλινικές και νοσοκομεία. Ο κ. Τσιόδρας επισκεπτόταν σε καθημερινή βάση δομές υγείας στην Αττική, ώστε να έχει μία καλύτερη εικόνα από την εξέλιξη της πανδημίας, αλλά και για να δει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται γιατροί και νοσηλευτές, προσπαθώντας να είναι στο πλευρό τους.
Το αντίο με ένα ποίημα
Χθες, ο Σωτήρης Τσιόδρας ανακοίνωσε το τέλος των καθημερινών ενημερώσεων, με την ευχή να μην χρειαστούν ξανά…
«Όπως με έμαθαν οι δάσκαλοί μου και εμένα, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, παρέμεινα μαθητής περισσότερο παρά Καθηγητής, σε μια κατάσταση με συνεχείς αβεβαιότητες, τις οποίες κατά καιρούς σας παρουσίασα. Κάποιοι μίλησαν για αντιφάσεις, χωρίς να παρακολουθούν τις διεθνείς επιστημονικές εξελίξεις, χωρίς να γνωρίζουν τα πραγματικά δεδομένα, χωρίς να χρησιμοποιήσουν επιστημονικά επιχειρήματα», είπε ο κ. Τσιόδρας και συνέχισε: «Προσπάθησα να μην εμπλακώ σε τέτοιο διάλογο, δεν ήθελα να δώσω αφορμές για αναπαραγωγή του μη επιστημονικού λόγου.
Σε μοναδικές στιγμές Ιστορίας, ίσως τη δυσκολότερη στιγμή μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολύ εύκολα μπόρεσαν και αναμίχθηκαν το ψέμα με την αλήθεια, για να αναπαραχθεί το ψέμα ως αλήθεια, το παρανοϊκό να παρουσιαστεί ως λογικό. Τέτοιες συμπεριφορές δεν βοήθησαν, ούτε βοηθούν, ούτε και θα βοηθήσουν βέβαια στο μέλλον. Ο σύγχρονος κόσμος κλήθηκε ενωμένος να αντιμετωπίσει την απειλή με δύσκολους όρους, σε μία χρονική συνέχεια που η επιστημονική ιστορία που αφορά το νέο ιό, μετατράπηκε πολύ γρήγορα και σε παγκόσμιο επίπεδο σε πολιτική ιστορία, στην προσπάθεια επανόδου των κοινωνιών στην κανονικότητα.
Σε αυτήν την περίοδο βρήκε πρόσφορο έδαφος η έννοια του κοινωνικού τέλους του απαγορευτικού, έναντι του επιστημονικού και με κανόνες. Η Επιστήμη όμως παραμένει πιστή στους κανόνες και θα συνεχίσει να βρίσκεται κοντά στην Πολιτεία και τους πολίτες, όταν αυτό της ζητείται».
«Με μόνο εφόδιο την ειλικρίνεια και την προσπάθεια να αναλύσω επιστημονικά τα δεδομένα, και με τη βοήθεια μιας επιτροπής 26 εμπειρογνωμόνων, στην οποία συμμετέχω υπό τον ΓΓ Δημόσιας Υγείας, τον κ. Πρεζεράκο, καθώς και τη στήριξη και τη συμβολή της ηγεσίας του υπ. Υγείας, τους υπουργούς Κικίλια και Κοντοζαμάνη, καθώς βέβαια και την ανεκτίμητη βοήθεια από την Πολιτική Προστασία και τον υπουργό κύριο Χαρδαλιά, προσπάθησα επί 4 μήνες να δίνω χρήσιμες πληροφορίες. Να απαντώ στα ερωτήματα που έθεταν οι συμπολίτες μας μέσω των δημοσιογράφων. Και κάποιες φορές να εμψυχώνω μια κοινωνία που αγωνιούσε», συνέχισε ο καθηγητής Λοιμωξιολογίας.
«Αναπάντεχα και απροσδόκητα βρέθηκα κοντά σας και αισθάνθηκα κοντά σας – Στην πατρίδα μας, παρά τις απώλειες, ο εχθρός δεν είχε τον τελευταίο λόγο και γι΄ αυτό δεν του κάνω τη χάρη να αναφερθώ ξανά σε αυτόν. Αντέξαμε όλοι μαζί», είπε στην τελευταία συνέντευξη Τύπου, και τόνισε ότι «η πιο δύσκολη περίοδος ήταν αυτή του απαγορευτικού, του lockdown».
Εξηγώντας τον λόγο για τον οποίο θα σταματήσουν οι καθημερινές ενημερώσεις από το υπουργείο Υγείας είπε ότι τώρα είναι η ώρα «μιας και η επιδημιολογική μας εικόνα είναι καλή, τόσο καλή χάρη σε όλους σας και δεν χρειάζεται αυτή η τακτική ενημέρωση. Ο πραγματικός αναπαραγωγικός ρυθμός της πανδημίας, σύμφωνα με τον επιδημιολόγο του ΕΟΔΥ, τον κύριο Λύτρα, έναν ανεκτίμητο βοηθό στην όλη προσπάθειά μας, το πραγματικό R ήταν εχθές το βράδυ 0,33, πολύ κάτω από το 1».
Κλείνοντας μάλιστα αποχαιρέτησε με ένα ποίημα:
«Μπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα
και με τα πιο μικρά..
Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.
Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές
Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια.
Που ξέρω ν’ ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.
Μου φτάνει που μ’ αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.
Πολύ…
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.
Πολύ…
Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι’ αυτούς.
Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.
Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.
Που μπορώ και κλαίω ακόμα.
Και που τραγουδάω… μερικές φορές…
Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.
Και ευωδιές που με γοητεύουν…».
Πηγή: iefimerida.gr