Ολόκληρη η ανθρωπότητα τους τελευταίους τέσσερις μήνες περίπου παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις για την Πανδημία του covid 19.
Η Παγκόσμια Επιστημονική Κοινότητα καθημερινά παλεύει να βρει θεραπείες και εμβόλια, ενώ όλοι κάτοικοι της γης μαθαίνουν τι θα πει κοινωνική απομόνωση.Τουλάχιστον το ένα τρίτο του πλανήτη μας βρίσκεται σε καραντίνα, ένω όλοι μας το μοναδικό πράγμα που έχουμε στο μυαλό μας είναι Πώς και Πότε θα λήξει αυτός οσυναγερμός.
Ούτε καν στο πίσω μέρος του μυαλού μας δεν βρίσκεται το πιο σημαντικό, αυτό που μας δίνει ζωή. Ο πλανήτης Γη και η διάσωση του από την ανθρώπινη παρέμβαση. Η κατάσταση που επικρατεί με την Πανδημία είναι μία απόδειξη πως εμείς πρέπει να αλλάξουμε .Όχι το περιβάλλον. Όχι το ζωικό και φυτικό Βασίλειο αλλά εμείς οι μοναδικοί καταστροφείς του.
22 του Απρίλη κάθε χρόνο γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας Γης . Δεν γιορτάζουμε για να θυμηθούμε ότι της οφείλουμε την ύπαρξή μας αλλά για να μπορέσουμε επιτέλους να σταματήσουμε τον αργό θάνατο που της έχουμε επιβάλει. Ο πλανήτης μας δεν αυτοκαταστρέφεται, όλοι εμείς έχουμε βάλει το χέρι μας και τον πονέσαμε πολύ.
Καθημερινά ακούμε στις ειδήσεις για τις άσχημες επιπτώσεις που έχουν οι πράξεις μας για στο περιβάλλον. Στις ημέρες του κορωνιού, αυτές τις δύσκολες μέρες που διανύουμε τώρα, δυστυχώς βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.
Κάποια στιγμή η Πανδημία θα τελειώσει, θα βρεθεί το φάρμακο, η θεραπεία και το εμβόλιο που θα μας προφυλάσσει στο μέλλον και όλοι πάλι θα βγούμε έξω. Θα μας πάρει καιρό να ξεπεράσουμε και να ξεχάσουμε αλλά θα το κάνουμε. Θα βγούμε έξω σε ένα πλανήτη που αργοπεθαίνει όμως από τις συνέπειες των πράξεών μας.
Κάθε χρόνο η περιβαλλοντική αναφορά από τα Ηνωμένα έθνη αποδεικνύει το ίδιο πράγμα με αριθμούς, πώς εδώ και χρόνια μεγαλώνει το μέγεθος της καταστροφής, ότι στην ουσία οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε έναν ακατοίκητο πλανήτη αν συνεχίζουμε να ζούμε με τις ίδιες πρακτικές.
Αν 10 χρόνια πριν κάναμε μία προσπάθεια να προστατεύσουμε καλύτερα το περιβάλλον, σήμερα θα ήμασταν πολύ καλύτερα. Σήμερα δεν θα απειλούμασταν από τόσες μεγάλες φυσικές καταστροφές, δεν θα τρεμάμε από μία δυνατή φωτιά ή από μία δυνατή βροχή . Αναλογιστείτε τι συνέβη και το 2019, πόσες καταστροφές βίωσε ο πλανήτης. Φωτιές, πλημμύρες, καταρρακτώδεις βροχές, παρατεταμένη ξηρασία.
Κάθε χρόνο το νιώθουμε πλέον πως χειροτερεύει η κατάσταση όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να παραμείνουν στην άρνηση. Ίσως σε λίγα χρόνια ο άνθρωπος και η φύση να μην μπορούν να συνυπάρχουν.
Και ήρθε μία Πανδημία να μας τρομοκρατήσει. Θα αντέξει το ανθρώπινο είδος; Νομίζω πως μας ταρακούνισε αρκετά.Αυτή η πανδημία ήρθε να μας διδάξει τελικά . Πως η ανθρώπινη ζωή δεν ειναι δεδομένη αλλά και πως ο πλανήτης μας μπορει να σωθεί.
Όλα τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθημερινά ανεβάζουν άρθρα και εικόνες οι οποίες ίσως για κάποιους να είναι πρωτόγνωρες. Ποσό Καθάρισε ο αέρας, τα ζώα που πλέον αρχίζουν και κάνουν την εμφάνισή τους ξανά σε περιοχές που είχαν απομακρυνθεί. Η δική μας καραντίνα για να προστατευτούμε από τον ιό προστάτευσε τελικά το περιβάλλον. Έδωσε μία ανάσα στη φύση. Το Έβερεστ πλέον είναι ορατό,τα καναλια της Βενετίας έχουν καταγάλανα νερά, το νέφος της Αθήνας αραίωσε…
Με την δικιά μας καραντίνα βάλαμε τον πλανήτη να λειτουργεί σε αργούς ρυθμούς και καταλάβαμε πως πολλές λύσεις είναι στα χέρια μας.Λιγότερες μετακινήσεις με το αυτοκίνητο και κάθε μεταφορικό μέσο. Λιγότερη κατανάλωση αγαθών, μειωμένη σπάταλη σε υλικά όπως το πλαστικό. Μεγαλύτερη ενασχόληση με τη φύση, ας φυτέψουμε όλοι ένα δέντρο. Φτάνει με τις πλαστικές γλάστρες, φτάνει το πλαστικό ποτήρι, ας σταματήσουμε να ξοδεύουμε ανόητα το χαρτί και τις όλες τις πρώτες ύλες.
Ας δώσουμε έμφαση στην ανθρώπινη επαφή και όχι στην κατανάλωση υπολογιστών, τάμπλετ και κινητών λες και είναι καραμέλες. Συντηρούμε και επισκευάζουμε ότι χρησιμοποιούμε, τέλος στα προϊόντα μιας ή περιορισμένης χρήσης. Εναλλακτικούς τρόπους ενέργειας, λιγότερη χρήση του κλιματιστικού, ας φτιάξουμε σπίτια πιο υγιή για όλους μας.
Όσες αποδείξεις χρειάζονταν ο άνθρωπος πως μόνο έτσι μπορεί να επιβιώσει, τις έδωσε όλες μαζεμένες η πανδημία. Φοβάμαι το πλήθος των τουριστών που θα κατακλύσει τη Βενετία στο μέλλον με την ελπίδα να φωτογραφήσει τα δελφίνια. Και με αυτή του την κίνηση απλά θα μολύνει ακόμα περισσότερο την περιοχή. Το ίδιο ισχύει για κάθε περιοχή, θέρετρο και τουριστικό προορισμό. Ναι, υπάρχουν χιλιάδες προορισμοί να δει ο άνθρωπος. Σκέψου όμως το περιβαλλοντολογικό αποτύπωμα που αφήνεις με κάθε πράξη σου και σε κάθε ταξίδι σου
Αν κάτι λοιπόν μας δίδαξε αυτή η Πανδημία είναι πως υπάρχει δυνατότητα να σώσουμε το περιβάλλον .Το θέμα είναι να το προσπαθήσουμε αυτή τη φορά αληθινά. Το θέμα είναι να αποφασίσουμε σε τι κόσμο θέλουμε να επιστρέψουμε. Τι περιβάλλον θέλουμε να έχουμε για μας, για τους αγαπημένους μας ανθρώπους. Και το ερώτημα ….. Γιατί θα πρέπει να κυριαρχήσει μία Πανδημία για να καταλάβουμε πως όλοι μας έχουμε την ευθύνη της Γης ;