Μεγάλο Σάββατο , σε λίγες ώρες οι καμπάνες θα ηχήσουν χαρμόσυνα. Σε λίγες ώρες θα γιορτάσουμε την Ανάσταση, τη μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού.
Πάσχα 2020, διαφορετικό.Είναι η πραγματικότητα που μας επέβαλε ο covid – 19.
Μια πανδημία που πριν από μερικούς μήνες αφορούσε την Κίνα. Πριν από μερικούς μήνες θεωρούσαμε τον ιό ανάλογο μ’αυτόν της γρίπης. Έτσι ξεκίνησε ο “εφιάλτης”, κάπου μακριά από εμάς. Αν κάποιος τότε μας έλεγε για τα σημερινά μέτρα ίσως και να το θεωρούσαμε σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Σήμερα η επιδημία είναι πανδημία με χιλιάδες θύματα.
Ζούμε ένα Πάσχα διαφορετικό. Μας έλλειψε η εορταστική ατμόσφαιρα των εμπορικών, οι βόλτες στην αγορά, τα πατροπαράδοτα ψώνια για τα πασχαλινά δώρα. Δεν ακούσαμε τα παιδιά να τραγουδάνε το Σάββατο του Λάζαρου και τη Μεγάλη Πέμπτη. Φέτος δεν έχει επιστροφή στο χωριό ή ταξίδι λόγω των διακοπών του Πάσχα. Από το πασχαλινό τραπέζι θα λείπουν ο παππούς και η γιαγιά, τα ξαδέρφια, οι κουμπάροι, οι φίλοι.
Τα μέτρα περιορισμού που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις παγκοσμίως, είναι η μόνη λύση για να περιορίσουμε την καταστροφή. Είναι η μόνη λύση μέχρι να βρεθεί η πιο αποτελεσματική θεραπεία και το εμβόλιο. Μένουμε σπίτι προστατεύοντας εμάς, τους δικούς μας αλλά και τους συνανθρώπους μας.
Ζούμε ένα Πάσχα διαφορετικό, χωρίς εκκλησιασμό, χωρίς Άγιο Φώς. Τα ήθη και έθιμα του Πάσχα είναι στενά συνδεδεμένα με την Ορθοδοξία. Το κλείσιμο των εκκλησιών ήταν μέτρο έκτακτης ανάγκης οφείλουμε όμως να αναγνωρίσουν το ψυχολογικό κόστος στους πιστούς. Παρηγοριά ή/και πόνος οι καμπάνες που χτυπούσαν πένθιμα τη Μεγάλη Παρασκευή.
Όλα αυτά θλίβουν τους πιστούς, αυτούς που τους αγγίζει το Θείο Δράμα. Όμως αυτό το Πάσχα το Θείο Δράμα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ! Μπορεί εμείς να παραπονιόμαστε για τις εκκλησίες που είναι κλειστές, μα κάπου αλλού κάποιοι «περπατούν» στο δικό τους Γολγοθά! Αυτή τη χρονική στιγμή συνάνθρωποί μας υποφέρουν καθώς είναι άρρωστοι και άλλοι θρηνούν τους νεκρούς τους. Αυτό το Πάσχα είναι περισσότερο αναγκαίο να προσευχηθούμε και όχι τόσο για εμάς, μα για το πλησίον μας. Όλο αυτό που ζούμε ίσως είναι ένα είδους «βασανιστήριο» που δοκιμάζει σώμα και ψυχή!
Τα ΜΜΕ μας δίνουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία. Ισως η απουσία μας από αυτό το χώρο τον ιερό να είναι η ευκαιρία να αναλογιστούμε τι ακριβώς αντιπροσωπεύει ο ναός του Κυρίου. Για τους Πατέρες της Ορθοδοξίας η εκκλησία είναι ο τόπος όπου γίνονται “άγια πράγματα”. Ούτε ωραία ούτε ευχάριστα ούτε συγκινητικά ούτε καλά, αλλά μόνο άγια. Είναι ο τόπος όπου συγκεντρώνεται συστηματικά και όχι ευκαιριακά, το σώμα της Εκκλησίας, οι πιστοί και προσεύχονται.
Όπου κατεβαίνουν οι άγγελοι και παρίστανται στα άγια Μυστήρια. Ας βρεθούμε λοιπόν νοερά στην Εκκλησία, και ας προσευχηθούμε για εμάς και τους συνανθρώπους μας. Ίσως μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης να παρακολουθήσουμε με περισσότερη κατάνυξη τα τροπάρια επειδή κανείς δεν μας αποσπά την προσοχή. Ίσως η έλλειψη της Εκκλησίας να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την αξία της.
Παρακολουθώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυτές τις μέρες, αισθάνθηκα αγαλλίαση. Αυτό το Πάσχα θα το γιορτάσουμε σε στενό οικογενειακό κύκλο. Θα το γιορτάσουμε αν κρίνω από τις αναρτήσεις με τα κόκκινα αυγά και τα κουλουράκια.
Θα καθίσουμε γύρω από το γιορτινό τραπέζι, να τσουγκρίσουμε τα κόκκινα αβγά.
Το βράδυ της Ανάστασης και την Κυριακή του Πάσχα θα στείλουμε μηνύματα για Υγεία, Αγάπη, και “λευτεριά”. Επειδή αυτός ο ιός μας έκανε “πολιορκιμένους ελεύθερους”.
Αυτό το Πάσχα πιστεύω πως μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικά είναι αυτά που θεωρούμε δεδομένα.
Ας γίνει το εφαλτήριο να «ξαναγεννηθούμε» και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Πολλοί λένε πως αυτόν τον ιό τον έστειλε ο Θεός για να μας εξαφανίσει με τόσο κακό που έχει δει μέσα μας. Ο Θεός δεν είναι τιμωρός, απλώς τώρα μένει σιωπηλός για να δει το πώς θα αντιδράσει το ποίμνιο του…
Θα το γιορτάσουμε αυτό το Πάσχα με χαρά, όπως κάθε Πάσχα.
Καλή Ανάσταση
Καλό Πάσχα