Ήδη από τον περασμένο Μάρτιο ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ήταν έτοιμος να παρουσιάσει στους πολίτες το νέο του κυβερνητικό πρόγραμμα. Κι αυτό ενώ η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ ακόμα αναζητα το δικό της, πολιτευόμενη με το βλέποντας και κάνοντας. Η πανδημία, ωστόσο, με τα νέα βάρη που φόρτωσε στον ελληνικό λαό, όπως ήταν λογικό μας ανάγκασε να επικαιροποιήσουμε το πρόγραμμά μας, το οποίο και δόθηκε στη δημοσιότητα πριν μερικές ημέρες. Η κοινωνική του ενσυναίσθηση κι ευφυΐα στηρίζονται στο ότι συνδυάζει το οραματικό της Κοινωνικής Συμφωνίας για την Πράσινη Μετάβαση με τις απαντήσεις σε πρακτικά ζητήματα που φορτώνουν με άγχος την καθημερινότητα των Ελλήνων.
Έχοντας την εμπειρία του ελεύθερου επαγγελματία, αλλά και συνομιλώντας τακτικά με τους συμπολίτες μου που έχουν πληγεί οικονομικά από το συνεχιζόμενο κλείσιμο των επιχειρήσεων, αφουγκράζομαι τα προβλήματά τους, τα μεταφέρω στα κέντρα λήψης αποφάσεων και προτείνω λύσεις. Γνωρίζω, συνεπώς, πολύ καλά ότι το ολοένα κι αυξανόμενο ιδιωτικό χρέος καθίσταται ημέρα με την ημέρα ένας μεγάλος βραχνάς για τους πολίτες, εργαζόμενους και μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Σε αυτό το μέγα ζήτημα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προτείνει λύσεις τόσο βραχυπρόθεσμες όσο και μακροπρόθεσμες, οι οποίες αν δεν εφαρμοστούν τινάζεται στον αέρα η όποια επιχείρηση γρήγορης ανάκαμψης της πραγματικής οικονομίας.
Αφετηρία η κατάργηση του πτωχευτικού νόμου
Όλα εκκινούν, πάντως, από την κατάργηση του νέου πτωχευτικού νόμου που θέσπισε η κυβέρνηση της ΝΔ κι ο οποίος προβλέπει τη γενική χρεοκοπία νοικοκυριών και φυσικών προσώπων κι αίρει οποιαδήποτε προστασία της πρώτης κατοικίας. Το πόσο αντικοινωνικός είναι, άλλωστε, αποδεικνύεται κι από το ότι η ίδια κυβερνητική πλειοψηφία που τον ψήφισε πριν μερικούς μήνες «πάγωσε» την εφαρμογή του για ένα εξάμηνο. Τι χρεία έχουμε άλλων αποδείξεων;
Όσον αφορά τις βραχυπρόθεσμες προτάσεις μας, η αντιμετώπιση των χρεών της πανδημίας προς το Δημόσιο θα πρέπει να είναι άμεση και ριζική και να περιλαμβάνει ευνοϊκές ρυθμίσεις, έως και ουσιαστικό «κούρεμα» της οφειλής. Το ίδιο πρέπει να συμβεί και για τα χρέη προς τις τράπεζες. Κι εδώ ο ρόλος της πολιτείας μπορεί να είναι καθοριστικός ως προς την άσκηση πίεσης στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί ξανά και ξανά από το υστέρημα των Ελλήνων. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, εξάλλου, προτείνει νέους χρηματοδοτικούς θεσμούς- αναπτυξιακές, επενδυτικές και κοινωνικές τράπεζες- κι αλλαγές στο συστημικό τραπεζικό σύστημα.
Μέτρα και μακροπρόθεσμης ανακούφισης
Στο μακροπρόθεσμο κομμάτι, προτείνουμε τη θέσπιση ενός μόνιμου ολοκληρωμένου πλαισίου διαχείρισης του ιδιωτικού χρέους, το οποίο θα εμπεριέχει πρόνοιες για την προστασία της πρώτης κατοικίας, καθώς και την πραγματική δεύτερη ευκαιρία για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους, διευκολύνοντας ταυτοχρόνως την εξυγίανση προβληματικών και πτωχευμένων επιχειρήσεων. Το μόνιμο πλαίσιο θα συνδυάζει τον εξωδικαστικό μηχανισμό επίλυσης διαφορών με δεσμευτικούς, όμως, κανόνες για τα μέρη, τη λειτουργία αυτοματοποιημένης πλατφόρμας ρύθμισης για μεγαλύτερη ταχύτητα στην επίλυση υποθέσεων, αλλά και την πρόσθετη δυνατότητα προσφυγής στο δικαστήριο για πληρέστερη προστασία.
Κάποιος ή κάποιοι καλόπιστα θα αναρωτηθούν: «Είναι εφικτά αυτά που προτείνετε»; Τους απαντώ ενδεικτικώς ότι σε περίοδο σκληρής μνημονιακής επιτροπείας η 13η σύνταξη φαινόταν ανέφικτη, ομοίως η πρόσβαση όλων- ανεξαρτήτως οφειλής- στη δημόσια ιατρική περίθαλψη, καθώς και το ακατάσχετο των 7.500 ευρώ για τους αγρότες, το οποίο ψηφίστηκε το 2018, επίσης ακατόρθωτο. Κι όμως, όλα αυτά και πολλά περισσότερα έγιναν πράξη.
Φυσικά και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν εστιάζει μόνο γύρω από το ιδιωτικό χρέος. Η δίκαιη πράσινη μετάβαση, η επιστροφή στο κοινωνικό κράτος, η ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων είναι μόνο μερικές πτυχές ενός ολοκληρωμένου σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας που έχει στο επίκεντρό του τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ό,τι, δηλαδή, είναι τόσο ξένο για τη νεοφιλελεύθερη φιλοσοφία του σχεδίου Πισσαρίδη που έχει γίνει η νέα Βίβλος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη και το οποίο μας επιστρέφει σε μνημονιακές πολιτικές. Τίποτα, ωστόσο, δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς την ενεργό στήριξη των κοινωνικών, παραγωγικών δυνάμεων που αποτελούν τον κορμό της Ελλάδας μας κι αυτές πρέπει να επαναπροσεγγίσουμε και να τις πείσουμε για το οραματικό και ρεαλιστικό των θέσεών μας. Το θέλουμε, το μπορούμε και θα το κάνουμε!
