Ο Αγγελος Τσιαμούρας, φοιτητής στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων, επέβαινε στη μοιραία αμαξοστοιχία, στο βαγόνι 6, και κατάφερε να σώσει 16 επιβάτες από την «πύρινη κόλαση», δίνοντας πραγματικά μαθήματα ζωής σ’ ολόκληρο τον κόσμο, τονίζοντας πως επρόκειτο για ένα έγκλημα και όχι για ένα λάθος.
«Ενωμένοι τουλάχιστον να κάνουμε κάτι γι’ αυτή τη χώρα. Να μην κάνουμε τα ίδια λάθη γιατί είμαστε η Ελλάδα που ξεχνάει» αναφέρει ο φοιτητής, προσθέτοντας πως έχει χάσει πολλά κομμάτια του εαυτού του από εκείνη τη μέρα.
«Ηρθα για πολύ λίγο στην Κρήτη. Εχω ανέβει, γιατί υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα πάω στη Λάρισα να δω τα παιδιά. Τα «αδέλφια» μου στο Νοσοκομείο της Λάρισας. Να τους ευχηθώ. Να κάνω την προσευχή μου. Γενικώς να δω τα παιδιά αυτά που εκείνη τη μέρα βρεθήκαμε μ’ άλλο τρόπο», λέει στην «ΚΡΗΤΗ ΤV».
Στο ερώτημα για το γεγονός ότι επικοινώνησε μαζί του η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, απαντάει: «Ναι πράγματι. Ηθελε να δει τι κάνω. Και μετά απλά πήγε στο επόμενο παιδί».
Επρόκειτο για ένα τηλεφώνημα εντελώς τυπικού ενδιαφέροντος: «Εντελώς τυπικού. Και δεν θεωρώ καν ενδιαφέροντος. Απλά, για να δείξει ότι πήρε τηλέφωνο».
Οσο για το αν γίνονται ενέργειες από το κράτος απέναντι στους επιβάτες που διασώθηκαν και που ίσως έχουν ανάγκη, τονίζει:
«Δεν θα μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου. Και γενικώς με τα παιδιά που έχω μιλήσει στα νοσοκομεία, δεν έχει υπάρξει καμία βοήθεια. Δεν έχουν πάρει κανένα τηλέφωνο, να ενδιαφερθούν για το τι κάνουμε, πώς είμαστε. Αν είμαστε καλά. Δεν με ρώτησαν καν πώς θα κατέβω Κρήτη. Τίποτε δεν υπήρχε σε βοήθεια».
Για τα πρώτα δευτερόλεπτα μετά τη σύγκρουση των δύο τρένων, ο Αγγελος περιγράφει: «Εγώ δεν είχα καταλάβει τίποτα σχεδόν. Δηλαδή, μέχρι να δω τι είχε γίνει στο βαγόνι 3 δεν είχα καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος.
Γιατί στο δικό μου βαγόνι όλα ήταν εύκολα. Δηλαδή, δεν είχε γίνει κάτι σοβαρό. Μόνο μία γυναίκα ηλικιωμένη είχε χτυπήσει στο φρύδι της και τη βγάλαμε αμέσως. Μέχρι να πάω στο βαγόνι 3 δεν είχα συνειδητοποιήσει ακόμη τι γίνεται».
«Βλέπω ακόμη εφιάλτες»
Οσο για το αν τον έχουν επηρεάσει ψυχολογικά αυτά τα γεγονότα, η απάντησή του είναι «σίγουρα… Ακόμα και τώρα βλέπω εφιάλτες. Τις τρεις πρώτες μέρες δεν κοιμήθηκα. Είμαι μείον έξι κιλά απ΄ ό,τι ήμουνα. Γενικώς είναι μία πολύ δύσκολη περίοδος της ζωής μου. Εχω πάει σε ψυχολόγο. Δηλαδή, ξέρω ότι χρειάζομαι βοήθεια. Το ξέρω».
Χαρακτηρίζει «οικογένεια» όλους αυτούς τους συνανθρώπους του που μπόρεσε να βοηθήσει να βγουν από τα συντρίμμια…
«Το «φίλοι» είναι πολύ μικρή λέξη μπροστά σ’ αυτό που μ’ έχει δέσει συναισθηματικά μαζί τους. Δηλαδή, τους θεωρώ όντως αδέλφια μου. Η αλήθεια είναι ότι το υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι αυτά τα παιδιά θα τα δω.
Θα δώσω όλη μου τη δύναμη που έχω αυτή τη στιγμή. Γιατί μέρα με τη μέρα εγώ παίρνω δύναμη από αυτούς. Ετσι, εφόσον κι εγώ παίρνω δύναμη από αυτούς, το ίδιο θέλω να τους δώσω πίσω».
Για το ενδεχόμενο να προσφύγει νομικά κατά των υπευθύνων: «Εγώ ακόμα δεν ξέρω τι θα κάνω νομικά. Είναι το τελευταίο που με απασχολεί. Αλλά ότι θα τους κάνω να πληρώσουν για το έγκλημα που κάνανε…
Θα κάνω ό,τι καλύτερο δυνατό μπορώ, ώστε να δείξω και στον κόσμο ότι αυτό ήταν ένα έγκλημα. Δεν ήταν ένα λάθος. Και ότι επιτέλους ενωμένοι, να κάνουμε κάτι γι’ αυτή τη χώρα. Ν’ αλλάξουν λίγο τα «μυαλά» αυτής της χώρας γιατί δεν θα πάμε καθόλου μπροστά. Και πάντα θα κάνουμε τα ίδια λάθη. Γιατί είμαστε η Ελλάδα που ξεχνάει».
«Εχω χάσει πολλά κομμάτια του εαυτού μου»
Δεν γνωρίζει αν θα επιστρέψει σύντομα στις σπουδές του και στην καθημερινότητά του, δεν ξέρει αν θα καταφέρει ποτέ μετά απ’ όλο αυτό που έζησε να επιστρέψει:
«Εχω χάσει πολλά κομμάτια του εαυτού μου από εκείνη τη μέρα. Εχει αλλάξει η ζωή μου», λέει και εκφράζει την ελπίδα, «όλος ο κόσμος μέσα απ’ αυτό, επιτέλους, να ενωθεί και να κάνουμε κάτι που ριζικά θ’ αλλάξει τα πάντα».
Απαιτούν να αποδοθούν οι ευθύνες
Το αφήγημα του «ανθρώπινου λάθους» ως μοναδική αιτία του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη έχει καταρρεύσει όπως φάνηκε από τις μαζικές κινητοποιήσεις όλων των τελευταίων ημερών, με αποκορύφωμα την απεργία στις 8 Μαρτίου, αλλά και τη δημοσκόπηση της Marc.
Οι πολίτες σ’ όλη τη χώρα απαιτούν να αποδοθούν οι ευθύνες σ’ όσους εμπλέκονται στη σιδηροδρομική τραγωδία, αλλά και σ’ όσους για χρόνια αδιαφορούσαν για τις προειδοποιήσεις των εργαζομένων και των ειδικών, για την απουσία των κρίσιμων συστημάτων ασφαλείας στους σιδηροδρόμους.
Συγγενείς και φίλοι των νεκρών ζητούν δικαίωση της μνήμης τους, όπως αναφέρει ο συνήγορός τους Απόστολος Λύτρας που μίλησε στο MEGA», επισημαίνοντας ότι ζητούν την απόδοση ευθυνών.
