Το ακόλουθο κείμενο δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το ανθρώπινο σχόλιο ενός Λαρισαίου και εν γένει, Έλληνα πολίτη, ο οποίος γεμίζει από αγανάκτηση προσπαθώντας να εξυπηρετηθεί εξ’ αποστάσεως, εφαρμόζοντας τους σύγχρονους ηλεκτρονικούς τρόπους επαφής με ιδιωτικές στην προκειμένη περίπτωση εταιρείες διάθεσης κατά κανόνα υπηρεσιών…
Όταν πρόκειται μάλιστα για τον βετεράνο συνάδελφο δημοσιογράφο κι εξαιρετικά έμπειρο στην αξιολόγηση της καθημερινότητας, Ζήση Τυχερό, είναι φυσικό το σχόλιο να αποκτά μια κάποια ιδιαίτερη βαρύτητα.
Τι λέει και πως νιώθει λοιπόν για τις καθημερινές του… εξ’ αποστάσεως περιπέτειες ο πολύπειρος συνάδελφος;
“Ήθελές τα και ‘παθές τα” λέει μια παλιά παροιμία. Έτσι λοιπόν έμαθα κι εγώ ότι η ηλεκτρονική διακυβέρνηση -και δεν εννοώ κυβέρνηση ή κράτος αλλά ιδιωτικά δίκτυα και επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (λέγαμε άλλοτε)- κηδεμονεύει τη ζωή μας. Εάν δεν έχετε προσωπική εμπειρία, ίσως νομίζετε ότι υπερβάλλω. Αλλά δείτε πως έχουν τα πράγματα: Κατ’ αρχήν είναι ο εθισμός είτε με το κινητό τηλέφωνο είτε με τα σόσιαλ μίντια (αλήθεια, ποιος είναι ο αντίστοιχος ελληνικός όρος;). Κατά δεύτερον η επικοινωνία για την διεκπεραίωση υποθέσεως που, υποτίθεται ότι, με την ηλεκτρονική διαδικασία εξοβελίζεται η γραφειοκρατία. Αμ δε! Δοκιμάστε ηλεκτρονική επικοινωνία με τράπεζα, cosmote, vodafone κ.λπ. (δεν τα ξέρω κι όλα). Θα ακούτε στη δωρεάν τηλεφωνική κλήση (για 1 λεπτό μόνο το τζάμπα για πολλές εταιρίες) τη φράση: ευχαριστούμε… αν θέλετε τουτο πατήστε 1… αν θέλετε εκείνο πατήστε 2…” κι έπειτα “παρακαλώ περιμένετε, οι συνεργάτες είναι απασχολημένοι… μουσική και πάλι τα ευγενικά λόγια και πάλι μουσική, μέχρι να πείτε ότι η ουρά στο ταμείο ήταν καλύτερη. Και όταν ακουστεί ανθρώπινη φωνή κάποτε -συνήθως μετά 20 λεπτά, αν δεν κλείσετε το τηλέφωνο-, μην ανακουφιστείτε. Θα σας ανακρίνει του καλού καιρού για να διαπιστώσει ότι δεν είστε… ελέφαντας! Πάει αυτό. Δεν το ξανακάνετε. Επιχειρείτε με email (το ξέρω αυτό, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο για τους ιθαγενείς). Αμ δε που θα πάρετε απάντηση αν δεν περάσουν 10 ημέρες. Κι αυτό αν έχετε λίγη τύχη. Αλλιώς θα πάρετε μήνυμα που θα λέει άλλα από αυτά που ζητήσατε και θα σας παραπέμπει σε τηλέφωνο με δωρεάν κλήση (τι μαρτύριο!). Τρίτη περίπτωση ο… ρομποτικός συνεργάτης (θαύμα, μιλάει!). Προγραμματισμένος σε βασικές ερωταπαντήσεις, είναι απίθανο να συννενοηθείς αλλά και ούτε μπορείς να εκτονωθείς εκτοξεύοντας όσα… γαλλικά ξέρεις. Τέλος. Νιώθω να καταπιέζομαι… νιώθω να έχει χαθεί η ανθρώπινη επικοινωνία… νιώθω να με χειραγωγούν… Έλεος!”