Τις τελευταίες εφιαλτικές ημέρες, που ο Πηνειός απείλησε να «πνίξει» τη Λάρισα, πολλοί είναι όσοι ανέτρεξαν στο παράδειγμα ενός δημάρχου της πόλης που έγραψε ιστορία. Ο Αριστείδης Λαμπρούλης, εκλεγμένος Δήμαρχος Λαρισαίων με το ΚΚΕ για σχεδόν μια 15ετία, είχε θέσει ως κορυφαία προτεραιότητα τη διαχείριση των υδάτινων πόρων της πόλης.
Επί των ημερών του έγιναν τα μεγάλα αντιπλημμυρικά έργα στη Λάρισα – πραγματικά έργα και όχι μακέτες – και είναι αυτά που έσωσαν την πόλη από μεγάλες καταστροφές. Τη δεκαετία του ’80, στα χρόνια της «Αλλαγής» του ΠΑΣΟΚ και των ΜΟΠ της ΕΕ, τότε που κανένας δεν μιλούσε για την κλιματική αλλαγή, ο Αριστείδης Λαμπρούλης προχώρησε σε καθοριστικής σημασίας έργα. Τότε έγιναν πράξη οι σχεδιασμοί για να λυθεί το πρόβλημα των πλημμυρών που ταλαιπωρούσε τους κατοίκους στη Λάρισα.
Η πόλη απέκτησε αντιπλημμυρικές υποδομές – ειδικά το δίκτυο όμβριων υδάτων είναι υποδειγματικό, ενώ και τα έργα που έγιναν στον Πηνειό ποταμό αποδείχθηκαν σωτήρια. Για το αποχετευτικό δίκτυο οι εργασίες ξεκίνησαν το 1981, αμέσως μετά την ανάδειξη του Αριστείδη Λαμπρούλη στη δημαρχία. Περιλαμβάνει αγωγούς ομβρίων υδάτων για τη διοχέτευση των νερών στον Πηνειό ποταμό και την προστασία της πόλης από τις πλημμύρες. Αλλά και αγωγούς ακαθάρτων για την παροχέτευση των λυμάτων της πόλης στον Πηνειό, ύστερα από την επεξεργασία τους στις εγκαταστάσεις του Βιολογικού Καθαρισμού, ενώ ενισχύθηκε με αντλιοστάσια ομβρίων και ακαθάρτων.
Τα αντιπλημμυρικά έργα στη Λάρισα
Ιδού τα έργα με τη γλώσσα των αριθμών. Οι αγωγοί εγκαταστάθηκαν σε βάθος 3 – 4 μέτρων σ’ όλη την πόλη, έχουν ορθογωνική διατομή 4 μέτρα επί 2 μέτρα. Καταλήγουν σε αγωγούς φάρδους 600 μέτρων. Το μήκος των αγωγών ανέρχεται σε πάνω από 400 χιλιόμετρα. (248 χιλιόμετρα αγωγοί ακαθάρτων και 153 χιλιόμτερα αγωγοί ομβρίων). Το δίκτυο μπορεί να εξυπηρετήσει 170.000 κατοίκους.
Στον Πηνειό ανυψώθηκαν αναχώματα ως αντιπλημμυρικά έργα, ώστε να προστατεύεται η περιοχή από την αυξημένη ροή του ποταμού. Σε έκτακτες περιπτώσεις, όταν η στάθμη του νερού ανεβαίνει επικίνδυνα, η υπηρεσία της ΔΕΥΑΛ κλείνει τα λεγόμενα θυροφράγματα για να μην γεμίσουν οι αγωγοί ομβρίων υδάτων της πόλης, οι οποίοι εκβάλλουν στο ποτάμι. Άλλωστε ο Αρ. Λαμπρύλης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ίδρυση της ΔΕΥΑΛ, της δημοτικής επιχείρησης που ανέλαβε τη διαχείριση των υδάτων της περιοχής.
Και για να κάνει αυτά τα μεγάλα έργα, αξιοποίησε και ευρωπαϊκά κονδύλια, «εισπράττοντας» κριτική εκ των έσω του κόμματος. Ήταν η εποχή του συνθήματος «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» (φυσικά παραμένει all time classic και πάντα επίκαιρο για το ΚΚΕ), με το κόμμα να μη θέλει τα λεφτά της «Ευρώπης των μονοπωλίων». Αλλά αυτά είναι μια άλλη ιστορία…
Το θέμα είναι ότι αυτά τα έργα υποδομής αντέχουν μέχρι και σήμερα – όπως και πάρα πολλά άλλα που έγιναν επί δημαρχίας Λαμπρούλη. Είχαν αποτέλεσμα και αυτή φορά η Λάρισα να μην πλημμυρίσει αν και είναι μια πόλη η οποία διασχίζεται από μεγάλο – πριν γίνουν τα αντιπλημμυρικά έργα πλημμύριζε με το παραμικρό.
Στην περίπτωση της Λάρισας, ο Αριστείδης Λαμπρούλης ενέπνευσε μια ολόκληρη γενιά νέων στελεχών τοπικής αυτοδιοίκησης που είχαν ως πρότυπο. Έφυγε από τη ζωή το 1999, ενεργός μέχρι το τέλος. Μόλις μερικές ώρες νωρίτερα, συμμετείχε σε συνεδρίαση της Πανθεσσαλικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα στη Λάρισα για το έργο της εκτροπής του Αχελώου.
