Πάνε είκοσι μέρες τώρα που τα μόνα σχεδόν που είπα, διάβασα κι άκουσα για τη Λάρισα, ήταν αρχικά για το στριμωξίδι στα καφέ και μετά, για το συνωστισμό υπερηλίκων σε εκκλησίες, λαϊκές και τράπεζες κι εσχάτως για τις παράνομες συναθροίσεις δήθεν αθλουμένων στους δρόμους της… υγείας. Μήπως όμως πρέπει ν’ αρχίσουμε να το βλέπουμε λίγο αλλιώς, όπως άρχισα κι εγώ να το βλέπω σιγά-σιγά απ’ το μεσημέρι;
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΤΣΟΥΜΑΡΗ
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 02/04/20, στο κλείσιμο της πιο δύσκολης για μένα μέρας απ’ όταν ξεκίνησαν τα περιοριστικά μέτρα, μπήκα στην διαδικασία να δω το βιντεάκι που τράβηξα μεταξύ 12 και 1.30 το μεσημέρι (ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΔΩ), διερχόμενος αναγκαστικά για πρώτη φορά απ’ το κέντρο της πόλης μας σε ώρα αιχμής, εδώ και ένα τουλάχιστον 20ήμερο…
Όπως εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει, αυτό που είδα δεν έχει καμία σχέση με όσα περίμενα να δω βάσει των τόσων και τόσων θεμάτων σε ΜΜΕ και αναρτήσεων σε social media και πολύ περισσότερο, δεν έχει καμία σχέση με την Λάρισα που όλοι ξέρουμε, όλοι αγαπάμε κι όλοι θέλουμε να αποφύγουμε να διασχίσουμε με το αυτοκίνητο αυτές τις ώρες.
Ανοιχτά μαγαζιά για τα απαραίτητα, πελάτες… από κανένας στα μαγαζιά αυτά για τα απαραίτητα, από κανένας και στα πεζοδρόμια της Παπαναστασίου κι αυτός ανά 20-30 μέτρα και μόνο έξω απ’ το Ταχυδρομείο και την Εθνική Τράπεζα έβλεπες κόσμο, προφανώς για κάποια απαραίτητη δουλειά, που το κράτος δεν φρόντισε να μπορεί να γίνει αλλιώς, αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα, που θα την κάνουμε το πρωί. Ειδικά μάλιστα έξω απ’ την Εθνική Τράπεζα, καμιά 20αριά άτομα ήταν απλωμένα σε ουρά απ’ το πρώτο ATM ως και μετά τον “Κωτσόβολο”, στο parking των δικύκλων. Όσο για αυτοκίνητα, πολλά εκ των οποίων παρκαρισμένα εκ του προχείρου, τόσα όσα αντιστοιχούσαν με μαγαζάτορες και πελάτες καταστημάτων και τραπεζών, υπήρχαν ίσα για να θυμίζουν ότι οι Έλληνες δεν ξέρουμε να σεβαστούμε τον ΚΟΚ, παρά μόνο τον φοβόμαστε όταν “παίζει” να μας γράψουν…
Ε, ας υπάρχει και κάτι βρε αδερφέ να θυμίζει Έλληνα και Λαρισαίο κι ας είναι και στραβό, γιατί κατά τ’ άλλα, η ευρύτερη κυκλοφορία πεζών και οχημάτων στο κέντρο εκείνη την ώρα, σε σχέση με την φυσιολογική ζωή της πόλης, κυμαινόταν μεταξύ 1-2% κι ας έρθει όποιος θέλει να με διαψεύσει! Χμμμμμ, τόσος φόβος για τον αγνώστου πατρός (κορονα)ιό ή επίδειξη ατομικής ευθύνης;
Πάω για ύπνο και θα το κουβεντιάσουμε αύριο από νωρίς, γιατί κάποιος πρέπει να μιλήσει και γι’ αυτή τη Λάρισα, γι’ αυτή την Ελλάδα… Κι ίσως έχει άλλη αξία να το κάνω εγώ, που έσπευσα απ’ τους πρώτους να “κράξω” στον καιρό τους για τα καφέ, τις εκκλησίες, τις λαϊκές και τις βόλτες για άθληση. Και θα το ξανακάνω αν ξαναχρειαστεί, καθώς πρόκειται για τη δημόσια υγεία. Αλλά φτάνει πια με το δασκαλίκι… Όποιος ήταν να καταλάβει, κατάλαβε!!!
Υ.Γ. Αν είδατε ήδη το βίντεο, θα προσέξατε ότι δεν έγραψα τίποτα για την άδεια Ανθίμου Γαζή και την ακόμη πιο άδεια Καρδίτσης… Τι να γράψεις άλλωστε παραπάνω για τους άδειους δρόμους μιας άδειας πόλης; Μπορείς να γράψεις όμως για το γεμάτο parking μιας γειτονιάς στα Ταμπάκικα, αυτό της φωτογραφίας, που 12.30 το μεσημέρι μπορείς υπό φυσιολογικές συνθήκες να το ξεπατώσεις στις “κωλιές” και τα “σπινιαρίσματα”, να παρατήσεις τ’ αμάξι όπου να ‘ναι και να ρίξεις κι ένα ματσάκι 7Χ7 για πλάκα, αλλά σήμερα έβρισκες με τη βία μια θέση να χωρέσεις και μόνο απ’ τη μια πλευρά… #Μένουμε_Σπίτι!
