Με αφορμή την προσθήκη ακόμα μίας γυναικοκτονίας, στη μακρά λίστα της φρίκης, η Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής και Υπεύθυνη του Τομέα Εσωτερικών, Βουλευτής Λάρισας Ευαγγελία Λιακούλη, με δημόσια παρέμβασή της , δήλωσε τα εξής:
«Το Νοέμβριο, ενωμένη όλη η Λάρισα, σήκωσε ψηλά το κόκκινο φόρεμα εκείνης που λείπει, στάθηκε με σεβασμό μπροστά στα αδειανά κόκκινα παπούτσια εκείνων που έφυγαν, τόσο άδικα και τόσο πρόωρα, αθώα θύματα σε έναν μακρύ φρικιαστικό κατάλογο γυναικοκτονιών. Έναν κατάλογο όπου δυστυχώς αδιάκοπα επιβεβαιώνεται πως ακόμα δεν έχει μπει τελεία, αφού τα τελευταία εικοσιτετράωρα, προστέθηκε ένα ακόμα αθώο θύμα.
Τα ερωτήματα για την αποτελεσματικότητα των δράσεων της Πολιτείας παραμένουν αμείλικτα.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε τον Σεπτέμβρη, στο πλαίσιο της τελευταίας ΔΕΘ ο κ Πρωθυπουργός, δήλωσε ότι το «νομικό μας πλαίσιο είναι επαρκές και δεν απαιτείται νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία», διότι «δεν μπορώ να δεχτώ ότι η δολοφονία μιας γυναίκας είναι πιο σημαντική από ενός παιδιού ή ενός ηλικιωμένου» .
Το επιχείρημά του κ Μητσοτάκη, αποτελεί μια κραυγαλέα υπεραπλούστευση, προκειμένου να ισορροπήσει ανάμεσα στο προοδευτικό και στο ακραία συντηρητικό κομμάτι της παράταξής του, γι αυτό και πρακτικά δεν εξήγγειλε καμία πολιτική πρωτοβουλία.
Έτσι όμως, δεν αποτυπώθηκε κατά κανένα τρόπο, ότι οι γυναίκες αυτές δολοφονούνται, ακριβώς επειδή είναι γυναίκες .
Ενώ λοιπόν αυξάνεται ραγδαία ο αριθμός των γυναικοκτονιών, απουσιάζει η πολιτική πρωτοβουλία αναχαίτισης του φαινομένου, που παίρνει πλέον επικίνδυνες διαστάσεις.
Το γεγονός ότι στις περισσότερες περιπτώσεις διαπιστώνεται εκ των υστέρων πως η αστυνομία γνώριζε, οι προνοιακές δομές γνώριζαν, οι δομές κατά της κακοποίησης των γυναικών γνώριζαν, οι Εισαγγελίες γνώριζαν, τα δικαστήρια γνώριζαν, οι συγγενείς γνώριζαν, οι γείτονες γνώριζαν, αλλά στο τέλος εκείνη δολοφονείται, επιτέλους κάτι σημαίνει.
Και μάλλον σημαίνει πολλά.
· Σημαίνει ότι οι δομές είναι μεταξύ τους ασύνδετες
· Σημαίνει ότι δεν είναι επαρκή τα μέτρα πρόνοιας κατά του φαινομένου
· Σημαίνει ότι πρέπει άμεσα να χρηματοδοτηθούν και να υλοποιηθούν δράσεις κοινωνικής ευαισθητοποίησης στο γενικό πληθυσμό
· Σημαίνει ότι υπάρχει άμεση ανάγκη για σύγχρονες δομές, συμβουλευτικά κέντρα για θύματα έμφυλης βίας και δομές φιλοξενίας σε κάθε δήμο, με εξειδικευμένο και διαθέσιμο προσωπικό (κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, νομικοί)
· Σημαίνει ότι πρέπει να καταρτίζονται σχέδια διαφυγής των γυναικών από το κακοποιητικό περιβάλλον
· Σημαίνει ότι πρέπει να δημιουργηθεί μηχανισμός εύρεσης εργασίας για τα θύματα, οικονομική στήριξη για να μπορεί να μείνει το θύμα σε άλλο σπίτι
· Σημαίνει ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή στο οικογενειακό δίκαιο έτσι ώστε όταν υπάρχουν παιδιά να μπορεί να απομακρυνθούν από το σπίτι τους και να μεταφερθούν σε άλλο σχολείο, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του κακοποιητή πατέρα και αυτό να μην θεωρείται παρεμπόδιση επικοινωνίας γονέα–τέκνου, όπως σήμερα
· Σημαίνει ότι πρέπει να υπάρξει εκπαίδευση για την έμφυλη βία όλων των αστυνομικών, αύξηση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών, ώστε τα θύματα να έχουν άμεση πρόσβαση σε εξετάσεις που θα λειτουργήσουν μετά ως αποδεικτικά στοιχεία στις δικαστικές διαδικασίες, αλλά και εκπαίδευση των δικαστικών αρχών σε αυτά τα ζητήματα, ώστε να μη γίνεται αυτό που βλέπουμε στις δικαστικές αίθουσες όταν δικάζονται αυτές οι υποθέσεις
· Σημαίνει τέλος, ότι απαιτείται ένα σχέδιο αλλαγής κουλτούρας , με πρόληψη για την εξάλειψη των έμφυλων διακρίσεων, με μαθήματα και υποστηρικτικές δομές μέσα στα σχολεία από μικρή ηλικία.
Τίποτα απ’ όλα αυτά, βέβαια, δεν υπάρχει στους σχεδιασμούς και τις προθέσεις της Κυβέρνησης.
Την ίδια ώρα, οι εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη για το “Panic Button”- το “κουμπί πανικού”, που τον περασμένο Μάρτιο, από το βήμα της Βουλής, είχε δεσμευτεί ότι θα υλοποιείτο “σύντομα”, στέκουν μετέωρες, χρόνια ολόκληρα μετά την ανάληψη της ευθύνης διακυβέρνησης της Χώρας.
Μπροστά στην τραγική επιδείνωση της κατάστασης, ανέλαβα πριν μήνες πρωτοβουλία και ως Κοινοβουλευτική Ομάδα καταθέσαμε Ερώτηση προς όλους τους συναρμόδιους Υπουργούς, ειδικά για τις γυναικοκτονίες. Θέσαμε τότε όλες τις κομβικές παραμέτρους του θέματος, μεταξύ των οποίων ο καθοριστικός προληπτικός ρόλος που μπορούν να διαδραματίσουν οι κοινωνικές δομές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η αναγκαιότητα πολύπλευρης ενίσχυσης των ΟΤΑ.
Σε επανειλημμένες δημόσιες παρεμβάσεις, έχουμε αναδείξει ολοκληρωμένη δέσμη μέτρων και πολιτικών, με έμφαση στην πρόληψη των γυναικοκτονιών.
Σε θέματα προστασίας της ανθρώπινης ζωής, ακεραιότητας και αξιοπρέπειας, δεν χωρούν μακροχρόνιες επαναλήψεις εύηχων εξαγγελιών, αλλά γενναίες αποφάσεις και άμεσα μέτρα ταχείας αποτελεσματικότητας.
Ενωμένοι, μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες, με υπευθυνότητα, ειλικρίνεια και αξιοπιστία, μπορούμε να υφάνουμε το αναγκαίο δίχτυ ασφάλειας, που δεν θα αφήσει πια καμιά γυναίκα, κανέναν συνάνθρωπό μας, αβοήθητο στο έλεος της βίας
Οι ευχές όμως, δεν φτάνουν…»
