Η ανάρτηση της πρόεδρου του Συλλόγου των καρκινοπαθων Λάρισας Ιωάννας Καραβάνα, σκόρπισε ελπίδες στους ασθενείς:
Όσοι κι όσες δεν έχετε καμία απολύτως σχέση με τον καρκίνο, δεν νοσεί κάποιος δικός σας τώρα ή είστε σίγουροι ότι ποτέ δε θα έρθετε αντιμέτωποι μαζί του, μην διαβάσετε παρακάτω, γιατί δε σας ενδιαφέρει!!!
Βρίσκομαι λοιπόν καθ-οδόν για Αθήνα, πρώτο ταξίδι μετά από σχεδόν 9 ολόκληρους μήνες, μόνη, εντελώς ανεξάρτητη και αυτοκινούμενη επιτέλους (!) με δύο γερά πόδια απολύτως στη διάθεσή μου, για άλλη μια σημαντική διημερίδα της Ομοσπονδίας μας (ΕΛΛΟΚ) που ξεκινά αύριο για την εξατομικευμένη ιατρική με τίτλο
«Η Πρόσβαση στην Εξατομικευμένη Ιατρική Σήμερα & Αύριο» -και έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου ίσως και μερικά ακόμα ωραία πράγματα που θα μπορούσα να κάνω αλλά δεν τολμάω να τα πω προς το παρόν – χτυπάει το κινητό μου και μαθαίνω από τον Αναπληρωτή Διοικητή της 5ης ΥΠΕ – στο πρόσωπο του οποίου ήδη από την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων του, ένιωσα, νιώσαμε όσοι τον γνωρίσαμε ότι είναι ένας άνθρωπος που ξέρει και μπορεί να “ακούει” , να κατανοεί, να σηκώνει ανάστημα, να βάζει πλάτη, τον νιώσαμε αυτό που λέμε έναν πραγματικά “δικό μας άνθρωπο”- ότι ο νέος αξονικός εξομοιωτής που τόσο ανάγκη είχαμε στο Ακτινοθεραπευτικό μας στο ΠΓΝΛ για να μπορούν να προσφέρονται ποιοτικότερες υπηρεσίες σε όλους τους ακτινοθεραπευόμενους, γίνεται πραγματικότητα!!!
Θα μπορούσα να σταματήσω στη μέση της εθνικής και να αρχίσω να χοροπηδάω. Αλλά δε μοιάζει πολύ φρόνιμο.
Μεγάλο μπράβο σε όλους κι όλες που έβαλαν πλάτη (χρειάστηκε μεταξύ μας πολύς αγώνας!!!) για την απόκτηση αυτού του νέου αξονικού εξομοιωτή .
ΥΓ: τώρα κάποιοι θα πουν μα με τι χαίρεται και συγκινείται η γράφουσα..; Ε ναι λοιπόν, η γράφουσα με αυτά χαίρεται. Και με αυτά συγκινείται.
Και μακάρι να αξιωθώ να δω (κι εγώ και όσοι μοιραζόμαστε τα ίδια όνειρα και παλεύουμε τους ίδιους αγώνες) κι άλλα ωραία να γίνονται επιτέλους πραγματικότητα στον τόπο μας. Πράγματα που πολύ έχουμε ανάγκη… Πολύ όμως…. Συνεχίζουμε
