Κάθε συλλέκτης που σέβεται τον εαυτό του, πρέπει να έχει στην κατοχή του κάποιο σπάνιο αντικείμενο. Για ένα τέτοιο σπάνιο αντικείμενο και την περίεργη ιστορία του θα μιλήσουμε, για το οποίο Έλληνες αλλά και ξένοι συλλέκτες νομισμάτων θα “σκότωναν” για να το αποκτήσουν.
Θα ταξιδέψουμε πίσω στην Ελλάδα του 1976.
Η ιστορία έχει κάπως έτσι:
Το 1976, το νομισματοκοπείο δίνει εντολή στην Χαλυβουργική να καταστρέψει στο καμίνι της κάποια κακέκτυπα και απορριπτέα νομίσματα. Αυτή άλλωστε ήταν η σωστή διαδικασία. Ανάμεσα σε αυτά βρίσκονταν και η αγαπημένη μας δραχμούλα, αυτή με τον μπουρλοτιέρη Κωνσταντίνο Κανάρη στη μία όψη και το καραβάκι στην άλλη. Τη θυμάστε;
Γιατί όμως οι δραχμές αυτές πήγαν για λιώσιμο; Τί λάθος είχαν; Ε;
Διότι κάποιοι αποφάσισαν ότι το σχέδιο αυτό δεν τους αρέσει και ενέκριναν κάποιο άλλο, αυτό δηλαδή που τελικά κυκλοφόρησε. Άρα το παλιό σχέδιο θα έπρεπε να καταστραφεί. Νωρίς το σκέφτηκαν…
Οι δραχμές αυτές λοιπόν, ονομάστηκαν από τους συλλέκτες “Δραχμές με 4 πανιά (φλόκους)” ή “καμένες δραχμές του ’76”. Έχουν δηλαδή 4 τριγωνικά πανιά στην πλώρη αντί τριών του κανονικού νομισματος. Επίσης έχουν 2 κύματα κάτω από το καράβι αντί για ένα. Έπρεπε λοιπόν να καταστραφούν. Έλα όμως που κάτι πήγε “στραβα”…
Και συνεχίζουμε την παράξενη αυτή ιστορία: Ένας εργάτης που ποτέ δεν θα μάθουμε ποιος ήταν και το όνομά του παραμένει μυστήριο μέχρι και σήμερα, προφανώς μιλημένος, φόρεσε τα γάντια του και έχωσε τα χέρια του μέσα στο καυτό καμίνι διασώζοντας την τελευταία στιγμή μερικά από αυτά τα νομίσματα, (εικαζεται γυρω στα 40-70(;)), τα οποία είχαν βέβαια υποστεί αλλοιώσεις από τη θερμοκρασία, εξ ου και το προσωνύμιο “καμένα”. Επίσης σύμφωνα με πληροφορίες οι συγκεκριμένες δραχμές πουλήθηκαν από τον εργάτη την εποχή εκείνη 700 εως 4000 δραχμές. Σε μια κουβέντα μεταξύ συλλεκτών, κάποιος ισχυρίστηκε πως υπήρχαν και δημοσιεύματα στις εφημερίδες της εποχής όπου μιλούσαν για την συγκεκριμένη δραχμή με θέμα: “Ποιος έβγαλε τα νομίσματα από την φωτιά”; Στο κάτω κάτω ο καθένας από εμάς θα ήθελε να είχε στο σόι του αυτόν τον “καλό” εργάτη έτσι ώστε να μας δώσει καμιά “καμμένη” να “βγάλουμε τα προς το ζην” βρε αδερφέ…
Αφήνουμε τον εργάτη, αυτός ό,τι ήταν να κάνει το έκανε.
Πάμε στο σήμερα…
Αυτές λοιπόν οι δραχμές, όταν σπανίως εμφανίζονται για πώληση, πιάνουν καλά λεφτά. Γνωρίζω κάποιον συλλέκτη που την αγόρασε 1500 ευρώ. Βέβαια όσο πιο καμένο είναι το νόμισμα, τόση λιγότερη και η αξία του. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι έχουν στην κατοχή τους πεντακάθαρες τέτοιες δραχμές που δεν έχουν ίχνος αλλοίωσης και πωλούνται περίπου στις 4 με 5 χιλιάδες το κομμάτι.
Γιατί όμως έχουν τόση αξία; Υπάρχουν πολλά νομίσματα με σφάλματα και κάποια κακέκτυπα που κυκλοφορούν στην αγορά και κοστίζουν μόλις λίγα ευρώ.
Οι λόγοι είναι οι εξής:
– ΔΕΝ είναι σφάλματα, γιατί δεν έγινε κάποιο τυχαίο λάθος στη χάραξη του σχεδίου στην μήτρα, απλώς είναι διαφορετικό σχέδιο από αυτό που τελικά επικράτησε.
– ΔΕΝ είναι κακέκτυπα, γιατί δεν έγινε κάποιο λάθος στην όλη διαδικασία, όπως σχεδιάστηκαν έτσι εκτυπώθηκαν και χωρίς προβλήματα.
– ΕΙΝΑΙ ΔΟΚΙΜΙΑ, γιατί αποτελούν μια κοπή ελάχιστων κοματιών ενός σχεδίου που τελικά δεν υιοθετήθηκε.
Η τιμή αυτών των νομισμάτων θα μπορούσε να είναι ακόμη υψηλότερη αλλά αυτό δεν ισχύει για τους εξής λόγους:
– Είναι σύγχρονα νομίσματα.
– Δεν είναι γνωστό ακριβώς πόσα διασώθηκαν, μόνο εικασίες γίνονται.
– Λόγω της δοκιμασίας που υπέστησαν, έχουν υποστεί φθορές. Αυτό βέβαια για κάποιους συλλέκτες είναι καλό γιατί αποδυκνείουν τη γνησιότητά τους. Τώρα αν ο εργάτης έβαλε στην τσέπη του μια χούφτα δραχμές πριν τις ρίξουν στο καμίνι, αυτό είναι τουλάχιστον “ύποπτο”.
Αν έχεις λοιπόν στη συλλογή σου την “καμένη δραχμή του ’76”, τότε είσαι τυχερός. Σε λίγα χρόνια μπορεί να κοστίζει μια περιουσία. Εκτός αν βγει ο γιος ή η κόρη του εργάτη και σου πει ότι έχει άλλες 20.000 τέτοιες στο σπίτι! 🙁
Τελειώνοντας την ιστορία μας να πούμε ότι αυτό το νόμισμα πραγματικά είναι ένα σπάνιο αντικείμενο που ο κάθε συλλέκτης ζηλεύει και θα ήθελε να το βάλει στη συλλογή του, άσχετα αν με τις φθορές που υπέστη είναι σαν “γ@%$# το στανιό μου”!
Παρεμπιπτόντως:
Μιας και αναφέραμε τα σπάνια αντικείμενα, ξέρετε ότι υπάρχουν “Ελληνάρες” που πουλάνε το κέρμα των 100 δραχμών, αυτό με τον Μ. Αλέξανδρο και το αστέρι της Βεργίνας, προς 3.000 ευρώ… Φυσικά, η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική: Τα συγκεκριμένα κοστίζουν 2-3 ευρώ… το κιλό!
Αλλά το θέμα είναι ότι ακόμα και σήμερα που η απάτη έχει προβληθεί από όλα τα μέσα, ψάχνοντας σε ιστοσελίδες δημοπρασιών ή αγγελιών, θα τους δείτε ακόμα να “καμαρώνουν” που έχουν στην κατοχή τους αυτά τα “σπάνια” νομίσματα και συνεχίζουν να ψάχνουν κορόιδα να τα πουλήσουν.
Ισως όλο αυτό το “παραμύθι” με τα κατοστάρικα να ξεκίνησε από μια αλήθεια που κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν… Είναι γεγονός ότι υπάρχουν και νομίσματα των 100 δραχμών με τον Μέγα Αλέξανδρο που κοστίζουν 3.000 ευρώ το καθένα. Ωστόσο, κατά πάσα πιθανότητα, η συντριπτική πλειοψηφία από εμάς ούτε καν τα έχει δει, πολύ περισσότερο να διαθέτει ένα εξ αυτών. Με χρονολογία κοπής 1990 είναι γνωστά περίπου 15 κομμάτια που έχουν κοπεί σε PROOF* κατάσταση και κοστίζουν περίπου 3.000 ευρώ το καθένα. Αυτά όμως βρίσκονται σε χέρια συλλεκτών και όχι στα βαζάκια μας.
Προσγειωνόμαστε στο παρόν, θα τα πούμε σύντομα. Στέι σέιφ.
Ν.Ν.
*Proof: Είναι το νόμισμα που έχει κοπή με ειδική μέθοδο και είναι κυρίως αναμνηστική έκδοση. Ξεχωρίζει συνήθως από την ακρίβεια της λεπτομέρειας και συνήθως από την λαμπερή καθρεπτίζουσα επιφάνεια του, αν και μπορεί να έχει κοπεί και σε στιλπνό (ματ). Τα νομίσματα αυτά κόβονται σε μηχανές αργού ρυθμού με ειδικές μήτρες και με δίσκους που έχουν πλυθεί με ειδικά υγρά. Στη συνέχεια τα νομίσματα αυτά περνάνε από ειδική επεξεργασία για να έχουν την τελική λαμπερή και καθρεπτίζουσα εμφάνιση.
