«Αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι η γυναίκα μου δολοφόνησε τα τρία μας παιδιά. Κεραυνοβολήθηκα αλλά δεν αιφνιδιάστηκα». Με αυτά τα λόγια ο Μάνος Δασκαλάκης, πατέρας των τριών νεκρών παιδιών από την Πάτρα, σχολίασε το πόρισμα για τους θανάτους της Μαλένας και της Ίριδας που δείχνει ξεκάθαρα προς την κατεύθυνση της εγκληματικής ενέργειας κάνοντας λόγο για «βίαιο μηχανισμό θανάτου».
Φυσικά, το θέμα είναι τόσο ευαίσθητο που όσο και να συζητάμε για αυτό, όσες βεβαιότητες και αν χαρακτηρίζουν τις απόψεις που αναπτύσσονται πίσω από αυτό, όσο στερεά και αν φαντάζουν τα συμπεράσματα που προκύπτουν, πάντα πρέπει να διατυπώνεται με σαφήνεια και κυρίως, να υπενθυμίζεται με επιτακτικότητα: η Ρούλα Πισπιρίγκου, που για τους περισσότερους ήδη αποτελεί μια μητροκτόνο, για την ώρα δεν έχει καταδικαστεί. Συνεπώς, η αμφιβολία πρέπει πάντα να διακατέχει τις απόψεις μας.
Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, η δήλωση του άντρα της είναι φτιαγμένη από το υλικό που προκαλεί τις ανθρώπινες ανατριχίλες. «Η γυναίκα μου δολοφόνησε τα παιδιά μας»: όσες φορές και να γραφτεί, όσες φορές και να διαβαστεί, όσο και αν μέσω αυτής της πολύκροτης υπόθεσης έχουμε προσαρμοστεί με σενάρια που θα αντιστοιχούσαν σε κάποια σαδιστική horror ταινία και όχι στην αληθινή ζωή, αυτή η παραδοχή, η παραδοχή ενός ανθρώπου που πιστεύει πως η γυναίκα του έχει σκοτώσει τα παιδιά της, είναι αληθινά σοκαριστική.
Αν η διάχυτη εντύπωση πως η Ρούλα Πισπιρίγκου σκότωσε τα παιδιά της, φορέας της οποίας είναι πλέον και επίσημα ο πατέρας των παιδιών, πράγματι αποδειχθεί πως είναι η δολοφόνος, το κύμα ανθρωποφαγίας που ήδη έχει αρχίσει να αναδύεται εναντίον της (και το οποίο πάντως, για να ξέρουμε τι λέμε, δεν είναι κάποια υγιής κοινωνική αντίδραση) θα γιγαντωθεί περεταίρω. Ο δε πατέρας αυτής της τραγικής οικογένειας δείχνει πως με τις δηλώσεις του προλαβαίνει ήδη να πάρει μια θέση στον κόσμο που είναι έτοιμος να λιθοβολίσει την Πισπιρίγκου σαν άλλος μεσαιωνικός λαός.
Και αν αυτός δεν σηκώσει καμιά «πέτρα», το σίγουρο είναι πως προνοεί να μην βρίσκεται δίπλα στην πρώην γυναίκα του αλλά απέναντι. Όμως, ακόμα και αν δεχθούμε πως η Πισπιρίγκου είναι η βασική υπαίτια για όλη αυτή την ιστορία, είναι άραγε ακριβές να βγαίνει εντελώς από το κάδρο ο πατέρας; Είναι βολικό να ρίχνει με τις δηλώσεις όλο το βάρος στην πρώην γυναίκα του. Και σίγουρα δεν είναι αυτός ο κύριος υπεύθυνος για τους θανάτους των παιδιών. Όμως μην ξεχνιόμαστε: μιλάμε για τον πατέρα…
Το να πεθαίνουν τρία παιδιά και ο πατέρας να μην έχει κάνει τίποτα για αυτό αλλά αντίθετα, να δέχεται την τραγωδία με ανημποριά δεν φανερώνει άραγε καμία ευθύνη από μεριάς του; Δεν θα έπρεπε να τα προστατέψει από τις «ιδιαιτερότητες» του οικογενειακού τους περιβάλλοντος; Αν δεν κατάφερε να το κάνει δεν θα έπρεπε να αναλογιστεί τις ευθύνες του; Αν πάλι δεν πήρε μυρωδιά για το τι έπαιζε μήπως οι ευθύνες του είναι ακόμα μεγαλύτερες;
Τα παιδιά δεν είχαν μόνο μητέρα, είχαν και πατέρα. Και αν πράγματι δολοφονήθηκαν από τη μητέρα τους, τότε η ευθύνη βαραίνει (όχι ισόποσα αλλά σίγουρα σε ένα βαθμό) και το έτερο ήμισυ του γονεϊκού διδύμου. Τώρα που ο Μάνος Δασκαλάκης αναλογίζεται τι πήγαινε στραβά, είναι αργά…
menshouse.gr
