Η παράφραση της ιστορικής φράσης που άρθρωσε της 6 Ιουνίου του 1976 ο (τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης) Ανδρέας Παπανδρέου ταιριάζει γάντι στην περίσταση ενόψει του «τελικού» της Τούμπας…
Απέναντι στην Μπεσίκτας, το βράδυ της 25ης Αυγούστου (21:00 – OPEN TV), στην άδεια Τούμπα, ο ΠΑΟΚ παίζει απ’ την πρώτη κιόλας ζαριά «όλη τη χρονιά» σ’ ένα περίεργο καλοκαίρι των πολλών αλλαγών!
Υπάρχει μια συγκυρία, ενόψει του ΠΑΟΚ-Μπεσίκτας, που δεν περνάει απαρατήρητη. Εξαιτίας της εξελισσόμενης κρίσης στο Αιγαίο, ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, αρκετοί βλέπουν ο αγώνας της Τούμπας να μετατρέπετε σε μια νέα ελληνοτουρκική μάχη.
Ειδικά, μπροστά σε μια τέτοια μάχη και με τόσο σοβαρό (οικονομικό και όχι μόνο…) διακύβευμα, όλα μπορούν να μεταλλαχθούν, όλα μπορούν να ανατραπούν, «άλλο η πολιτική, άλλο το ποδόσφαιρο, αλλά θα πρέπει να γνωρίζετε ότι εκείνη τη μέρα ο ΠΑΟΚ θα εκπροσωπεί όλη την Ελλάδα», ανέφερε το μήνυμα που μετέφερε τις προάλλες, μέσω του αντιπροέδρου και διευθύνοντα συμβούλου, Χρυσόστομου Γκαγκάτση, στους ποδοσφαιριστές του «Δικεφάλου» η οικογένεια Σαββίδη.
Η συγκεκριμένη αναφορά έφτανε στους γείτονες για να ξεκινήσουν μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού και η συζήτηση να μετατεθεί σε… άλλα γήπεδα, ωστόσο δε φαίνεται πως η UEFA συγκινείται ιδιαίτερα από τις αναφορές του τουρκικού Τύπου, ούτε από τον βομβαρδισμό των Τούρκων στα social media. Ακολούθησαν οι δηλώσεις του προέδρου της Μπεσίκτας, Αχμέτ Νουρ Τσεμπί, που πάνω-κάτω είπε τα ίδια πράγματα, για να κλείσει ο κύκλος της αντιπαράθεσης, χωρίς να ανέβουν κι άλλο οι τόνοι, με τη μικρότερη δυνατή εμπλοκή των ομάδων. Ακόμα και μετά την «παρέμβαση» του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος επιχείρησε να δώσει μια πολιτική χροιά στην αναμέτρηση της Τούμπας.
Ανέκαθεν, βλέπετε, οι σχέσεις των δύο γειτονικών χωρών χαρακτηρίζονται από εναλλασσόμενες περιόδους αμοιβαίας εχθρότητας και συμφιλίωσης, για της περισσότερους η πολιτική δεν πρέπει να βρίσκει χώρο στον αθλητισμό, ωστόσο η αρνητική κατάσταση των προηγούμενων ετών επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη αθλητικών αναμετρήσεων μεταξύ ελληνικών και τουρκικών ομάδων.
Της 6 Ιουνίου του 1976 το ωκεανογραφικό πλοίο «Χόρα» παραβίασε την ελληνική υφαλοκρηπίδα πλέοντας βορειανατολικά της Λέσβου προκάλεσε μείζονα κρίση της ελληνοτουρκικές σχέσεις φέρνοντας της δύο χώρες στα πρόθυρα πολεμικής σύρραξης, για πρώτη φορά μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο που είχε προηγηθεί δύο χρόνια νωρίτερα. Ταυτόχρονα ήταν η πρώτη φορά που οι Τούρκοι αμφισβήτησαν τα ελληνικά χωρικά ύδατα υπό το πρόσχημα των ερευνών. (Η δεύτερη φορά ήταν 11 χρόνια μετά, το 1987 με την έξοδο του ΣΙΣΜΙΚ στο Αιγαίο). Στο πολιτικό επίπεδο, το γεγονός που σημάδεψε την κρίση του 1976 είναι η ιστορική δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου: «Βυθίσατε το Χόρα». Ακολούθησε της 31 Ιανουαρίου του 1996 η κρίση στα Ίμια και τώρα η τουρκική παραβατικότητα στο Αιγαίο, συνεχίστηκε για μέρες από το Oruc Reis, που βρέθηκε εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, βάζοντας φωτιά στην ανατολική Μεσόγειο.
Ολυμπιακός και… Μπεσίκτας
Υπάρχει, μάλιστα, και μια ποδοσφαιρική αναμέτρηση, η οποία δεν έγινε ποτέ εξαιτίας της έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Οι σχετικά καλές σχέσεις επιδεινώθηκαν κατά τη δεκαετία του 1950, λόγω του πογκρόμ των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955, με την κληρωτίδα να έχει… κέφια και να βγάζει στην πρώτη ενιαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, για τον α’ γύρο του κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης της περιόδου 1958-59 το ζευγάρι: Ολυμπιακός-Μπεσίκτας.
Η (ποδοσφαιρική) Ευρώπη δεν ήταν προετοιμασμένη για να υποστηρίξει διπλωματικά παιχνίδια στην σκακιέρα των πολιτικών. Από την πρώτη κιόλας στιγμή οι Τούρκοι ζήτησαν εγγυήσεις για την παρουσία τους στην Αθήνα, ακολούθησε ένας κύκλος διαπραγματεύσεων, με την UEFA να ενστερνίζεται την πρόταση των γειτόνων για τη διεξαγωγή και των δύο αγώνων σε «ουδέτερο έδαφος», πιο συγκεκριμένα στο Βελιγράδι, αναλαμβάνοντας να καλύψει η ίδια όλα τα έξοδα των ομάδων. Ακολούθησαν νέες διαπραγματεύσεις, αυτή τη φορά με την επίσημη εμπλοκή των αρμόδιων υπουργείων εξωτερικού και στρατού, χωρίς όμως να βρεθεί η χρυσή τομή.
Τελικά, η διοίκηση του Ολυμπιακού, της 28 Ιουλίου του 1958, με πρόφαση της τεταμένες σχέσεις με τη γείτονα χώρα, αποφάσισε να μην κατέβει στα παιχνίδια και αποκλείστηκε άνευ αγώνων. Μιλάμε για εποχές όπου στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο ήταν τελείως ερασιτεχνικό, όλες οι ομάδες στήριζαν τη βιωσιμότητά τους στα έσοδα κάθε Κυριακής. Ουσιαστικά, μπροστά στην απώλεια των εσόδων από τις σημαντικές εισπράξεις της εντός έδρας αναμέτρησης με την Μπεσίκτας το Δ.Σ. των Πειραιωτών: «έκρινε ότι δια της διεξαγωγής των αγώνων σε ουδέτερον γήπεδον δεν επιτελείται ο σκοπός δια τον οποίο εδήλωσε συμμετοχήν εις το κύπελλο πρωταθλητριών»!
Οι αριστεροί της Πόλης
Το γήπεδο είναι ένα μεγάλο χωνευτήρι, για πολλούς το ανοικτό μέρος όπου οι διάφορες (πολιτικές) τάσεις ενώνονται κάτω από την πίστη της την αγαπημένη ομάδα και τη λατρεία για, τα χρώματα, τη φανέλα, το σήμα, στην προκειμένη περίπτωση «το άσπρο και το μαύρο» μπορεί και ενώνει ένα κομμάτι οργανωμένων οπαδών ΠΑΟΚ και Μπεσίκτας. Λέγεται ότι οι αριστερές καταβολές των δύο πλευρών έπαιξαν καθοριστικό ρόλο σ’ αυτή τη σχέση, που σε καμία περίπτωση δεν είναι ανάλογη της αδερφοποίησης με την Παρτίζαν.
Οι «ultras» του πρώτου επικυρωμένου αθλητικού συλλόγου της Τουρκίας, με έτος ίδρυσης το 1903, θεωρούνται προοδευτικών – αριστερών φρονημάτων. Οι οπαδοί της είναι έντονα πολιτικοποιημένοι, εκφράζουν συχνά με πανό μηνύματα για κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα και δεν φοβούνται να πάνε κόντρα στην κυβέρνηση.
Η περιοχή Μπεσίκτας, μιας συνοικίας ανατολικά της πλατείας Ταξίμ, που φθάνει μέχρι τον Βόσπορο και άλλοτε ονομαζόταν Διπλοκιόνιον, συσπειρώνει κυρίως προοδευτικούς αστούς της Κωνσταντινούπολης -ευρωπαϊστές που είναι αντίθετοι με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αριστερούς καλλιτέχνες, εν ολίγοις είναι οι μποέμ της Πόλης.
Οι «kara kartal», σε αντίθεση με τη Φενέρμπαχτσε, κυρίως, λιγότερο με τη Γαλατάσαραϊ – αποτελούν «κόκκινο πανί» για της φανατικούς ισλαμιστές και η διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων είναι η κύρια αιτία «μίσους» της αυτήν από της της οπαδούς. Ήταν οι πρώτοι που έκαναν αισθητή την παρουσία της σε διαμαρτυρίες στην παραλία του παλατιού Ντολμά Μπαχτσέ, αλλά και στον πεζόδρομο του Πέρα πρωταγωνιστώντας της διαδηλώσεις του πάρκου Γκεζί και της αντικυβερνητικές ταραχές του Ιουνίου 2013.
Ο Εισαγγελέας της Κωνσταντινούπολης ένα χρόνο αργότερα παρέπεμψε σε δίκη 35 μέλη συνδέσμου φίλων της Μπεσίκτας για τη συμμετοχή της. Η ποινή που ζητούσε ήταν τα ισόβια, καθώς της κατηγορούσε για «απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης της Τουρκικής Δημοκρατίας»!
ΠΗΓΗ : gazzetta.gr
