Ανήμερα της “Γιορτής της Μητέρας” ας δώσουμε τον χώρο και το χρόνο που αξίζει στις γυναίκες που είναι μητέρες, χωρίς παιδί.
«“Το έχουμε χάσει το παιδί. Μείνε όσο μπορείς ξαπλωμένη και πάρε παυσίπονα για να μην πονάς”. Ούρλιαζα. Όχι μόνο από τον πόνο αλλά και από αυτό που ένιωθα. Δεν ξέρω αν υπάρχουν λέξεις που να χωρούν αυτό το κενό. Ακόμα και η θλίψη μοιάζει λίγη. Τις επόμενες μέρες ήταν σαν να υπήρχε ένα τεράστιο σύννεφο πάνω από το σπίτι μας.»
Από τότε που θυμάται τον εαυτό της η Μαρία λαχταρούσε να γίνει μητέρα. Ήθελε να αφιερωθεί σε εκείνο που από παιδί έβλεπε ως “ένα μικρό θαύμα”. «Ένιωθα πως όση αγάπη έχω μέσα μου θέλω να τη δώσω στο παιδί μου. Αυτό είναι για μένα η μητρότητα, μία ανιδιοτελής αγάπη, μία συνεχής και άνευ όρων στήριξη, ένα όνειρο που δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα».
Το πρώτο θετικό τεστ εγκυμοσύνης βρέθηκε στα χέρια της Μαρίας όταν εκείνη ήταν μόλις 17 χρονών. «Αναπάντεχη κύηση», την χαρακτηρίζει η ίδια. Εξίσου αναπάντεχη με την αποβολή που ακολούθησε. «Έμεινα πρώτη φορά έγκυος στα 17 μου. Ήταν αναπάντεχη κύηση και παρόλο που ήμουν μικρή σε ηλικία δεν ήθελα να τη διακόψω. Τελικά κατέληξε σε αποβολή. Λόγω του νεαρού της ηλικίας δεν έψαξα παραπάνω το θέμα».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
