ΜΙΑ φορά κι έναν καιρό στα βάθη του περασμένου αιώνα, στην ακμάζουσα τότε Ελλάδα, ήταν ένας ηγέτης, που ότι έλεγε, ότι υπόσχονταν τέλος πάντων στο λαό, το πραγματοποιούσε. Όπου και να πήγαινε, παντού, κάτι θα έταζε… Έργα πολλά και δαπανηρά, αρκεί που είχε τα λεφτά, ας ήταν και δανεικά… Ένα μόνο έργο δεν κατάφερε. Έργο μεγαλόπνοο, έργο εθνικό, σωτήριο για τον πρωτογενή τομέα της Ελλάδας, έργο μαμούθ για την εποχή. Αυτό της εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου…
ΔΙΟΤΙ η υπόθεση της εκτροπής έτσι ακριβώς αρχίζει. Όπως ένα στενάχωρο παραμύθι. Ένα εθνικό παραμύθι. Ένα παραμύθι δίχως τέλος. Χιλιοειπωμένο, να ακούγεται σαν «το κουκί και το ρεβίθι», ένα μεγαλόπνοο ψεύδος, που ξεκίνησε από την εποχή του Αντρέα (του ηγέτη των παιδιών της «αλλαγής») και το οποίο ακόμα αφηγούνται οι Έλληνες από γενεά σε γενεά! Διότι ο Αχελώος δεν είναι ένα απλό ποτάμι. Είναι η περίπτωση μιας ακριβούς αποτύπωσης για τον ιστορικό του μέλλοντος, του πώς και γιατί φτάσαμε ως χώρα στο χάλι που φτάσαμε, είναι, αν μη τι άλλο, η απόδειξη ότι δύσκολα θα βγει σε ξέφωτο ευημερίας αυτός ο τόπος… Είναι εκείνο το «όνειρο ανάπτυξης», που εξελίχτηκε σε εθνικό ψέμα. Αδιαμφισβήτητα, η υπόθεση της εκτροπής του Αχελώου, μοιάζει με … το ψέμα του αιώνα!
ΗΜΟΥΝ νιός και γέρασα (κατά το λαϊκό) και θυμάμαι στις αρχές της δεκαετίας του ’80, τον μεγάλο υδροενεργειακό επιστήμονα Στέλιο Μαγειρία, να … μαλλιάζει η γλώσσα του, μιλώντας στα χωριά του κάμπου και στα συνέδρια, για την επαπειλούμενη, από τότε, ερήμωση της Θεσσαλικής γης και βεβαίως την ανάγκη λήψης μέτρων για τον εμπλουτισμό της με άφθονο νερό. Από τότε, πρέπει να παρακολούθησα καλύπτοντας δημοσιογραφικά, πάνω από σαράντα συνέδρια και ημερίδες για τον Αχελώο, τις πηγές του οποίου επισκέφθηκα με άλλους συναδέλφους, δύο – τρείς φορές, με Παπανδρέου και Μητσοτάκη πρωθυπουργούς, Κουλουμπή και Ζακολίκο υπουργούς. (Τόσα χρόνια πέρασαν που οι μισοί αποδήμησαν εις Κύριον και τους άλλους τους ξέχασε ήδη κι ο κόσμος)…
ΜΠΟΡΕΙ ο Αχελώος να μην εκτράπηκε τελικά, όμως μια πλημμυρίδα υποσχέσεων και άφθονο ευρωπαϊκό και εθνικό χρήμα «χόρτασαν» τα γνωστά και άγνωστα «συμφέροντα» πολιτικών και εργολαβιών, εξανεμίζοντας τις όποιες προσπάθειες διαφόρων (πολιτικών και μη) προσώπων και κάποιων άξιων επιστημόνων που πίστεψαν στο … παραμύθι της εκτροπής.
ΜΙΛΟΥΣΑ πρόσφατα με κάποιον εδαφολογικό καθηγητή, από εκείνους που, ενώ έχουν την μοναδική γνώση, δεν εμφανίζονται στο προσκήνιο αφού δεν τους ρωτούν, ο οποίος θέλοντας να δείξει πού «κολλάει το σίδερο» στην Ελλάδα και τίποτα δεν προχωρά, μου είπε το εξής καταπληκτικό: «Μιλάμε δεκαετίες τώρα για εκτροπή του Αχελώου. Φοβάμαι όμως ότι σε λίγα χρόνια το ποτάμι θα…στεγνώσει και πλέον δεν θα γίνεται λόγος ούτε για εκτροπή, ούτε καν για Αχελώο!»
* Το κείμενο είναι του Λαρισαίου βετεράνου δημοσιογράφου, επί δεκαετίες τακτικού μέλους της ΕΣΗΕΘΣΕΕ, Χρήστου Τσαντήλα, τον οποίο ευχαριστούμε μια ακόμη φορά για την άδεια αναδημοσίευσης των αναρτήσεών του
